Yaralı Ruhlar Dünyası . . . {Naruhina}

10. Bölüm

Naruto . . .

Onlara şaşkınca bakarken konuştum.

"Ne !!!" Dedim şaşkınca .
"Çıkıyoruz.  Sevgiliyiz. Artık hangisi daha kolay geliyorsa ." Dedi Sasuke .
Ben şaşkınca bakmak dışında pek bir şey yapamadım .

"Sasuke. Ya konuşursun ya da birazdan bir yumruk yiyeceksin ." Dedim hemen . Sasuke bir adım öne geldi . Ama Sakura onu durdurdu .
"Beyler . Burada iki kızın olduğunun farkındasınızdır umarım . Ayrıca Madem bu kadar merak ediyorsunuz ben anlatırım . Tabi Sasuke bunu sorun etmiyorsa ." Dedi Sakura başını Sasukeye çevirirken .

Sasuke derin bir nefes aldı .
"Anlat gitsin . Eninde sonunda öğrenecekler. " Dedi Sasuke ve elini biraz kaldırıp devam etmesini işaret etti .
Sakura başını salladı . Arkasındaki banka oturdu ve gülümsedi.

"Pekala . Hadi iki sene öncesine gidelim . İlk maçımızı kazanmamızdan bir hafta sonrasına."

İki sene önce

Sakura . . .

Okuldan çıkmıştım . Alamadığım notları tamamlamıştım. Sonunda .
Oradan çıkınca yakındaki bir kafeye oturdum .
Normalde bugün röportaj sorularına kızlarla beraber cevap verecektim. Ama anlaşılan bu konuda biraz ekildim gibi .

Hinata depresyonda . Annesi onu iki haftalığına Tentenle beraber kuzeninin yanına yolladı . Diğerleri ise aile planları olduğunu söyleyip gelmediler .
Bu nasıl adalet ? Herkes ailesiyle birlikte bir şeyler yapmak için can atsın , ben onlardan kaçmak için burada iş yapayım .

Sanırım dünyanın bana garezi var . Offff.
Bilgisayarımı açtım ve röportaj sorularını cevaplamaya başladım . Saygın ve normal bir şekilde cevaplar yazıp gönderiyordum.

Bir süre sonra derin bir nefes aldım. Sıkıldım . Hem de çok . Belki kızlar olsa daha eğlenceli olabilirdi . Ama malesef tek başımayım .
Bir süre gözlerimi kapadım . İşte tam bu sırada telefonumun zil sesi kulaklarımı doldurdu . Telefonuma baktım . Annem arıyordu . Hiç sırası değil. Ama yapacak bir şey yok . Ya açacağım ya da akşam beni eleştirel konuşmasıyla boğacak .

Telefonu açtım .
"Alo anne ?" Dedim merakla .
"Haruno Sakura . Sonunda telefonlarına bakma zahmetini gösterdin . Neredesin yine ? Yoksa içiyorsun da beni salak yerine mi koyuyorsun ?" Dedi sinirle. Ben derin bir nefes aldım . Tanrım bu kadın beni delirtecek .

"Anne sen gene ne saçmalıyorsun? Unuttun mu ? Bugün kızlarla bir yerlerde oturup röportajlara cevap verecektim." Dedim Sakin kalmaya çalışarak .
"Yemezler küçük hanım . Doğru eve geliyorsun. Gerekirse o röpartajını gözümün önünde yaparsın . Ama seni sokaklardan toplamayacağım . Bugün olmaz ." Dedi annem bağırarak.
Sokak . Sokaklardan toplamak .
"Utanmasan atacaksın anne . Sokaktan toplamalar falan. Merak etme on sekiz yaşıma geleyim yüzümü görmeyeceksin zaten . " Dedim tersler bir sesle .

Annem anlık olarak sustu . Ama hemen bağırmaya devam etti .
"Ne dedin sen ?!" Dedi bağırarak . Çileden çıkmıştı.
"Diyorum ki o plastik pençelerini başkalarına geçir . Çakma sarı saçlarını da başkası üzerinde taşa dönüştürmek için uğraş . Ama ben yokum . Şimdi mümkünse akşam Hinata'nın annesine destek olmak için kalacağım. Mümkünse hastaneyi ayağa kaldırıp kadını berbat parfümünle boğma. " Dedim ve telefonu kapatıp masaya fırlattım .

Ellerimle saçlarımı geriye attım. Bu kadın yakında bana kötü alışkanlıklar edindirtecek.
"Ha ha ha ha ."
Birden arkamda bir yerlerde duyduğum kalın bir gülmeyle durdum . Hemen arkamı döndüm .