Yaralı Ruhlar Dünyası . . . {Naruhina}

11. Bölüm

Saat 23.00

Naruto . . .

Doktorların etrafta koşuşturup hastalara baktıklarını izledim boş gözlerimle .
Hinatayı hastaneye getirdim . İlk başta acilde onun tıkanık soluk borusunu açmaya çalıştılar .

Ama başarılı olamayınca ameliyathane odasına almışlardı. Kısa bir işlem sonunda da onu yoğun bakım ünitesine bağlayıp önlem amaçlı geceyi burada geçireceğini söylediler.

Bu saate kadar ne yaşadığımı hatırlamıyordum bile . O kadar korkmuş ve kendimden geçmiştim ki dünya benim için anlamını yitirmişti .
Şimdi ise sadece arada bir kalkıyor ve büyük pencereden Hinata'nın oksijen maskesinde oluşan küçük buharları izliyordum.

"Offff ." Dedim derin bir nefes alarak . Tekrar yerime otururken ellerim saçlarıma gitti . Sarı dağnık saçlarımı çektim . Şu anda sadece ağlamak istiyordum .
Ama olanları hatırlamaksa . . . Sinirden deliye dönmeme neden oluyordu.

Geçmiş

Naruto . . .

Sasuke'nin yanına varınca onu görmem pek zor olmadı.  Siyah saçları geceden bile karanlıktı .
Sasuke beni görünce hemen arabaya yürüdü ve kapıyı açtı . Ama binmedi .

"Naruto hemen arabadan in ." Dedi Sasuke . Ben merakla ona baktım.
"Neden ? Sasuke cidden tuhaf davranıyorsun. " Dedim merakla . Sasuke derin bir nefes aldı .

"Sakurayı bırakırken beyaz gözlü bir adam gördüm . Sokak arasında duruyordu . " Dedi Sasuke . Ben birden kocaman açılan gözlerle bakakaldım . Arabayı durdurdum . Hemen dışarı çıkıp Sasukeye baktım .

"Hinata'nın babasının burada ne işi var ?" Dedim merakla . Sasuke bana baktı . Omuz silkti .
"Emin değilim . Ama Sakura bana ondan biraz bahsetmişti . Hinataya zorbalık yapıyormuş bana burada olması hiç güven vermiyor ." Dedi Sasuke . 
Ben ona baktım . Kaşlarım çatıldı.

İki gün önceki gece geldi aklıma. Hinata ondan bahsetmişti . Umursamaz olduğuyla ilgili bir şeydi sanki .
"Sasuke . Gidelim. " Dedim ve koşmaya başladım . Sasuke de benimle beraber koştu.

İki sokak sonra onların binasının yanında karanlık bir noktada durduk . Bu kısım merdivenlere yakındı . En azından konuşulanları duyabiliyordum .

Hinata bir şeyler mırıldandı . Babası konuştu. Önce sesi Hinata gibi mırıltılı çıktı. Ama duyduğum ses beni korkuttu.
Hemen telefonumu açtım . Kameraya ayarlayıp merdivenleri görecek şekilde yerleştirdim .

Adam ona eğildi .
"Ayağa kalk. " Dedi adam sert bir sesle . Arkasından gelen sesler ise kalbimi parçalamaya yetti .
"B-b-baba . L-l-lütfen. " Dedi Hinata kekeleyerek ve ağlayarak .
"Ayağa kalk Hinata . Şimdi. " Dedi adam.

Hinata yavaşça kalktı . Adam ona bakmayı sürdürdü . Gene sessizce bir şeyler dedi. Ve birden konuştu.
"Şimdi söyle . . . Gecenin dokuz buçuğunda senin dışarıda ne işin var?" Dedi adam yavaşça .
Hinata konuşmaya çalıştı.
"B-baba b-be--" lafı yediği sert bir tokatla yarım kaldı .
Hinata betona tutundu .

"BIRAK ÖZÜRLÜ GİBİ BABA BABA DEMEYİ!!!!! CEVAP VER . NEDEN BANA CEVAP VERİLMİYOR ? NEDEN NUMARALARIM ENGELLENİYOR ? SANIRIM ANNEN O KADAR DA SENİN İÇİN ÖNEM FARZ ETMEMEYE BAŞLADI" Dedi adam bağırarak .

Hinata'nın ağladığını duydum .
"Ö-önemsiyorum önemsiyorum. " Dedi ve bir şeyler daha dedi.
Adam birden onun omuzuna dokundu. Hinata korkuyla ona döndü . Birden elini ona uzattı. Bir şey yaptı.  Ama anlayamadım.