လားခုႏွစ္ရက္မ်ွၾကာသြားခဲ့ၿပီး ေရွာင္းက်န႔္၏ တုန္လႈပ္မႈမ်ားက မရပ္တန႔္သြားသၫ့္အျပင္ စားပြဲေပၚသို႔ေရာက္လာသၫ့္ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေၾကာင့္ ပိုလို႔ပင္ဆိုးရြားလာေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ သူ႔၌ ျငင္းဆန္ပိုင္ခြင့္မရိွပါ။
" အခုကစၿပီး ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ဘဲ"
ဝမ္ရိေပၚက လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္
မ်ားျဖင့္ ပြတ္သပ္ေနခဲ့ကာ သူက ေအာင္ႏိုင္သူအျဖစ္ အတိအက်ကိုရိွေနခဲ့ပါသည္။
"ဝမ္အိမ္ေတာ္ကို ခင္ဗ်ားပစၥည္းေတြေရႊ့ ၿပီးသြားၿပီ... လိမ္လိမ္မာမာ လိုက္ခဲ့"
"အင္း"
စကားဝိုင္းသည္ကား ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ပါ၏။
.
.
.
.
အလုပ္ဆင္းခ်ိန္သို႔ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။
ေရွာင္းက်န႔္က ဝမ္ရိေပၚထံမွ
"ကားစီစဉ္ေပးထားၿပီးသား အိမ္ေတာ္ကိုတန္းျပန္"
ဆိုသၫ့္ messageေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ၫူးသြားရၿပီး သူက စုတ္တစ္ခ်က္သပ္ကာျဖင့္ ထိုင္ခံုမွထလိုက္သည္။
ေဈးႀကီးႀကီးဇိမ္ခံကားေပၚတြင္ ေရွာင္းက်န႔္တစ္ေယာက္တည္းသာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေနခဲ့ၿပီးတစ္လမ္းလံုးလည္း မည္သၫ့္စကားကိုမွမေျပာခဲ့ေခ်။driverကလည္း အလိုက္သိစြာျဖင့္ ခပ္ေဆြးေဆြးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို အသံတိုးတိုးျဖင့္သာ ဖြင့္ထားခဲ့ကာ ဝမ္အိမ္ေတာ္သို႔ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ ေမာင္းႏွင္လာခဲ့သည္။
ဝမ္အိမ္ေတာ္က နန္းေတာ္တစ္ခုလို ခမ္းနားသည္။
ေလွကားထစ္ အထပ္ထပ္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္ ေရွာင္က်န္႔္မွာ ေမာလြန္း၍ ကုတင္ေပၚတြင္ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲေန၏။
" juiceေဖ်ာ္ေပးရမလား Mr.Xiao"
ေရွာင္းက်န႔္က လက္ကာျပကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။
.
.
.
ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္တြင္ ေရွာင္းက်န႔္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
ရွပ္အပြတစ္ထည္ႏွင့္ ဒူးေလာက္သာရိွသၫ့္ ခ်ည္သားေဘာင္းဘီကိုဝတ္လိုက္ၿပီး ညစာစားရန္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္လိုက္သည္။
