Bilinmeyen İntikam

| Belirsizlik ¹

Hava her zamankinden daha soğuktu..

Gece her zamankinden daha yavaş geçiyordu..

Kalbimde bir eksiklik vardı..

Aklım da hiç bir şey yoktu sadece yanaklarıma gelen ıslaklık ile oynuyordum
Göz yaşlarım durmadan akıyor. kulağıma uzakdan gelen müzik sesi beni daha da ağlamaya sürüklüyor'du

Led ışıklarımı açtım.

Ayağa kalktım aynama doğru ilerledim ilk önce saçlarıma baktım bir tarafı kısa bir tarafı ise uzundu ve gözümün önüne gelen kendi yaptığım kahküll

"ahh onu neden yaptım ki"

sonra üzerimdekilere baktım siyah kazağım altımda ise siyah hafif dizimin üstüne gelen deri eteğim ve en sevdiğim siyah üzeri mor kelebekli dizime kadar gelen çoraplarım

"Mmm bayılıyorum ya sizlere"
Sırıtırken gözlerim aynadaki gözlerime takıldı rimelim akmıştı 4 gündür düzgün uyuyamamıştım şişmişlerdi..

Aynada kendime bakarken aynadan gözüken pencereye kaydı gözlerim
Siyah bir siluet penceremin önünde duruyordu.

" Tek sorun.. PENCEREMİN AÇIK OLMASI! EVET! PENCEREM AÇIK!! "

İçten içe çok korkuyordum ama tepki verecek hatta hareket edecek halde bile değildim...
Gözlerimi aynadaki siluet'den ayırmıyordum 7 dakika boyunca izledim
Yavaş hareketlerle gitmeye başladı.
Gitsin istemiyordum neden bilmiyorum
Arkamı döndüm adımlarım pencereme doğru bende izinsiz hareket ediyordu penceremin tam önüne geldim konuşmak istiyordum ama sanki dilim tutulmuş konuşamıyordum.
Pencerenin önündeki ufak taşı aldım
Yaptığım şey çok aptalca olacak biliyordum ama.. yaptım fırlattım ve sırtına çarptı durdu arkasını dönmedi dakikalarca durdu. Hiç bir şey demeden ilerledi ve sokağı döndü..

♣️

Uzun bir süre boş sokağı izledik den sonra led ışıklarımı kapattım ve yatağıma bıraktım kendimi.
Bu gece yaşanan olaylardan sonra telefonuma hiç bakmamıştım.
-WhatsApp: 288 mesaj*
-Cevapsız çağrı: 42*
Saat 04:22 " Uyumak istiyorum ve uyanmamak off " Telefonu elimden bıraktım
"Herşey yetmezmiş gibi gizlenen o adam başka sorunum yok sanki" gözlerim uykusuzluğa dayanamıyordu artık.
Gözlerimi kapattım..

♣️

İçeriden sesler geliyordu ama gözlerimi açacak mecalim kalmamıştı çok ağırlaşmıştı gözlerim.. Ve biri

Ellerini bacaklarımın altından geçirip diğer eli ile sırtımdan tutarak kucakladı.

Kapının kapanma sesi..

Sert ve soğuk rüzgarın yüzüme çarpması..

-Bu gerçekten onun kızımı!?
-Aç kapıyı
-Bu kadar güz-
-Sus! Ve aç şu kapıyı
-Tamam. Nereye götürülecek?

Artık dayanamayıp uykunun kollarına bırakmıştım kendimi..

Devam edecek...🦋