14

4.1K 235 27
                                    

Sabah uyandığımda kendimi nedensizce iyi hissediyordum.
Uzun zaman sonra mutlu bir şekilde uyanmıştım.

Yataktan kalkıp banyoya gittim işlerimi halledip aşağıya indim. Annem salonda oturmuş magazin dergisi okuyordu.

"Günaydın anne..' dedim gülümseyerek.

"Günaydın oğlum.." dedi. Dergiyi yana bıraktı ve bana sarıldı. Sarılışına karşılık verdim ayrılınca konuşmaya başladı.

"Kendini nasıl hissediyorsun?" Dedi.

"Saçma bir şekilde iyi hissediyorum." Dedim

Salona Meriç bey gelince annem konuşmadı.

"Günaydın aslanım" dedi ve saçlarımdan öptü.

Nedensizce ona baba demekten çekiniyordum.

"Günaydın." Dedim.

.
.
.

Şuan sınıfta hocanın gelmesini bekliyorduk.

Ders fizikti ve hoca ne kadar geç kalırsa o kadar iyiydi benim için.

Ders programına sabahın köründe 4 ders üst üste fizik koyan müdürün beynine sıçıyım amk.

"Gençler fizikçi gelmemiş ders boş!"

Allah'ım çok şükür manyak karı gelmemiş.

"Bahçeye inelim mi ikiz?' diye sordu Emir.

"Olur." Dedim ve Emirin arkadaşları ile aşağıya doğru inmeye başladık.

Arkadaşları ile dün tanışmıştım hepsi iyi çocuklardı.

Batu, Mina,  Akgün, Esila, Kutay, Lina.

Lina ile Mina ikizlerdi. Birbirlerine benziyorlardı ancak Mina kahverengi saçlı ve mavi gözlüyken Lina sarıya çalan kumral saçları ve Ela gözleri ile çok rahat ayırt ediliyordu.

Güzel bir gruplardı Batu ve Esila, Akgün ve Mina sevgiliydiler.

Herkes önde yürürken ben ve Emir biraz arkada yürüyorduk Emire bakınca Lina ya baktığını gördüm.

Dün de bakıyordu böyle.

"Aşıksın ona.." dedim Emire.

"Ne?" Dedi anlamayarak.

"Lina ya diyorum aşıksın, bence git açıl yoksa kaplarlar bu kızı benden söylemesi.." dedim.

"Nereden çıkarıyorsun bunları Deniz." Dedi.

"Bakışlarından belli sevdiğin ama kabul etmiyorsun Emir, sen kaybedersin kızı banane amk" dedim.

Bahçeye geçince çardağa oturduk

.
.
.

Saat 16.54 tü.

Okuldan çıkmıştık şimdi de ben Seda ile buluşmak için hazırlanıyordum.

Annemi uzun uğraşlar sonucu ikna etmiş tek başıma gidiyordum ama şoför beni bırakıcakmış.

Çünkü annemin aklı bende kalırmış o yüzden ilk başta evden birisini benimle gönderecekti.

Ama ben onu ikna edip tek başıma gidiyordum.

.
.
.

Manolya kafeye gelmiştim Sedayı bekliyordum ki içeri girdi.

Beni görünce yanıma gelip oturdu.

"Selam." Dedi gülümseyerek

"Selam" dedim bende gülümseyerek.

Deniz Çağıl/Gerçek Ailem Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin