Deniz Çağıl/Gerçek Ailem

17

Deniz Çağıl'dan

Emirle babam odadan çıktıktan sonra uyumuş kısa süre sonra geri kalkmıştım.

Hava sıcak değildi ama ben çok terlemiştim. Terden alnıma yapışan saçlarımı geriye doğru taradım göğsümde de keskin bir ağrı vardı.

Ayaklarımı yataktan aşağıya sarkıttım ayağa kalktığımda ani hareketimle başım dönmüş ama bir şey olmamıştı.

Kapıya doğru yürüdüm sol elimle kapının kulpunu indirip açtım ve disari çıktım sağ elimi yumruk yapıp sağ gözümü ovuşturuyordum ki biri adımı seslenince irkildim sesin geldiği tarafa bakınca Umutu gördüm.

"Deniz, niye uyanıksın bu saatte bir şey mi oldu?" Dedi yanıma gelip karşımda dururken.

Omuz silktim "uyuyamıyorum" dedim kısık bir sesle.

"Niye abim?" Dedi beni kendine çekip sarılırken.

Senden uzunmuş bu baya Çağıl!

İç sesimin dediğine göz devirdim ve kollarımı umuta dolayıp kafamı omzuna yasladım.

"Çok sıcak terliyorum göğsümde ağrıyor" dedim huysuz bir sesle uykum vardı ama uyuyamıyordum.

Umut iç çekip benden ayrılmadan arkamdaki Aralık kapıyı açıp benimle birlikte içeri girdi. Beni yatağa oturtup valizime yöneldi içinden açık mavi bir tişört çıkardı.

Gözlerim yarı açık bir şekilde ona bakıyordum valizi geri kapattı yanıma geldi.

"Ayakta uyuyorsun Deniz" dedi hafif gülerek.

Tişörtümün ucundan tutup kaldırdı sonra başımdan da çıkarıp kenara koydu mavi tişörtü kafamda geçirdikten sonra bende kollarımı geçirdim.

"Su içer misin?" Dedi kafamla reddettim.

"Hadi gel uyuyalım o zaman" dedi.

Battaniyenin içine girince oda yanıma uzandı.

Göğsümde ki ağrı hala devam ediyordu gözlerimi yumup kafamı umutun göğsü ve omzu arasındaki yere koydum kolumuda beline doğru atmıştım.

Vücudunun kasıldığını hissettim ama bir şey demedim çünkü canım acıyordu.

Sırtıma elini koyup elini hareket ettirmeye başladı öbür elinide saçlarıma atınca iyice mayışmıştım.

Uykuya dalmadan önce duyduğum son şey de umut bir şey mırıldandı ama ne dedi anlamadım.

.
.
.

Sabah uyandığımda aynı şekilde umuta sarılıyordum kafamı kaldırıp ona baktığımda tavanda ki bakışları bana döndü gülümseyip alnımı öptü.

Noluyo buna???

Ne bu samimiyet aslanım ağrımız var diye sarıldık çok ümitlenme sen.

Kaşlarımı çatıldı yüzümde nasıl bir ifade varsa gülüp Bi daha öptü. Kolları arasından çıkarken konuştum "noldu öleceğimi anlayınca mı sevesin tuttu?" Dedim.

Gülen yüzü anında düştü yerinde doğruldu kaşlarını çattı o da benim gibi
"Saçma sapan konuşma Deniz! Ölüm falan almayacaksın bir daha ağzına ben seni her zaman seviyorum ve seveceğim tamam mı annem, babam, abimler, ablam, asal, emir, arda hepimiz seni çok seviyoruz bunu sakın hastalığına bağlama. biz sana hasta olduğun için değil sen olduğun için seçiyoruz. tamam yaptım hata sana çok kötü davrandım ama çok pişmanım ve ben sana kendimi affettireceğim sen iyileşeceksin" ilk başta sinirle konuşuyorken sonlara doğru gözleri dolmuş sesi kısılmıştı.