asaf ve aden hala içerdeydi...
dakikalar hiç bu kadar yavaş geçmemişti saniyeler saat dakikalarsa yıl olmuştu sanki ama olsun değecekti. Sonunda odanın kapısı açıldığında gülümsedim, derin bir nefes aldım tam odaya girecekken asaf kapıyı kapattı
-abi biraz konuşalım mı?
asaf derin bir nefes aldı
-abi aden ile daha önce aile konusunu konuştum ama o son olaylardan sonra sıcak bakmıyor o ne kadar itiraz etse de eksik büyüdü o sana ihtiyacı var sakın pes etme olur mu. Deyip ellerini omzuma koyup sıvazladı haklıydı eksik büyümüştü benim cennet bahçem.
-sağol aslanım ama asla asla onu bırakmam yıllarca beklemişken şimdi bunlar hayal gibi geliyo vakit kaybetmeden konuşmam gerek bu konuyu
içeri girdim beni görünce ayaklandı bir haftadır doğru düzgün dinlenemeyen bedeni hamlamış ve yüzü solmuştu
-otur aden. Seninle konuşmam gerek ben seninle o gece konuşmuştum ama detaylı değil anne ve babamı bir terör saldırısında bundan 10 yıl önce kaybettim annemiz bir astsubay babamız bir uzman çavuştu onlar birbirlerine olan aşkını hiç kaybetmedi annemizin adı deniz gözleri mavi babamızın ise aslan o gerçekten bir aslandı. Daha sonra saldırıdan 3 ay önce sen doğdun babam seni kucağına alınca cennet kokulum deyince adını aden koyduk.
daha sonra aradan 1 ay geçti biz iyiydik mutluyduk ama başımıza geleceklerden habersizdik
sonra sen 2 aylık oldun çok güzel bir kız çocuğuydun dünyalar benim olmuş gibi hissediyordum. Her şey o kadar iyiydi ki muhteşem bir aileydik. Daha sonra saldırı oldu seni kaçırdılar babamı annemi gözlerimin önünde katlettiler acımadılar aden annemin güzel yüzüne babamın dimdik bedenine onlara yalvardım ama şimdi onlar bize yalvarıyor intikamlarını aldık küçük kardeşim her şey bitti. onlar kaybetti şimdi benimle her şeye göğüs germeye bu vatanın her karış toprağını gözünü kırpmadan savunacak mısın?
-EMREDERSİNİZ KOMUTANIM
işte onlardı kalbinin her karışı vatan sevgisiyle dolanlar. kahramandı onlar mabedinde acı ruhu yıkılmış isimsiz kahramanlar aden di o ruhu yaralı güzel kadın...
