İLK GÜLÜMSEME

1.Bölüm

kolumda bir uyusuklukla uyandim. dun yine sinir kirizi gecirdigim icin sakinlestirici verilmisti. Abim yine başımda bekliyodu. Zaten babam ne zaman bekledi ki? Bazen düşünüyorum annem bizi neden bıraktı diye. Bizi bir mektupla bırakıp gitmişti. İşte o mektubu okuyunca sinir krizlerim başladı. O günü hiç unutmuyorum. Ailemizin yıkıldığı gün beni bu düşüncelerden bölen abimin sesi oldu.
"İyi misin?" "Her zamanki sinir krizlerimden sonraki halim gibiyim yani biraz yorgun." "Babam seni hastaneye getirdikten sonra gitti." "Hiç şaşmadım. Seninde işin varsa git istiyosan. Ben başımın çaresine bakmayı çok erken yaşta öğrendim. Merak etme kendime zarar vermem istesem bile veremem çünkü hastanedeyim."dedim. Benim yüzümden onunda hayatı kısıtlanıyordu. Çünkü babam her seferinde onu başımda tutuyodu. Abimde ne kadar istemesede durmak zorunda kalıyodu. Bunu bir gün telefon konuşmasında duymuştum zaten kim benimle uğraşmak isterki. Ben delinin tekiyim. "Saçmalama ben burda dururum sorun yok. Birazdan çıkarız. Zaten bu arada babam artık dışarı çıkmanı istemiyor. Benimde ama ben başımın çaresine bakıcağımı söyledim ve kabul etti ama senin için aynısı geçerli değil." Babam ve onun kuralları sanki bize bişey olsa umrunda olucak. "Ne güzel kendini bizden soyutladı şimdide dışarı çıkmamızı mı yasaklıyo sanki umrunda." "Azra öyle deme o bizim babamız." "Ne kadar da iyi (!)bir baba." "Azra yeter ben dışardayım. Birazdan gelirim ve giderim."dedi ve çıkıp gitti. Hala nasıl babamı koruyabiliyorfu analmıyorum. Şuan o kadar sinirliyim ki çığlık atmak istiyorum. Ama beni yine o tımarhaneye kapatmalarını istemiyorum. En iyisi burdan çıkana kadar biraz uyumak.
...
"Azra uyan" abimin sesiyle uyandım. "Hadi hazırlan. Hemşire hazırlanmanda sana yardım edicek." "Tamam." İnşallah en sevdigim hemşire gelir. Kapı açıldı ve yes bee gülay hemşire. "Azracım nasılsın?" "Iyiyim her zaman ki halim." Başını salladı ve beni hazırlamaya başladı. Hazır olumca aşağı indim abim arabada bekliyodu. Hemen arabaya bindim ve yola koyulduk.
...
Evw geldiğimizde yine aynı rutin şeyler. Brn her şeyi unutmak için yine elime telefonu aldım ve wattpad kitaplarına geri döndüm. Keşke hayatım onlar gibi olsa ne kadar sorunları olsada mutlu olabiliyorlar. Lanet olsun bütün kitaplar bitmiş. Hepsinin guncellenmesini beklerken bendw kiraz mevsimine baştan başladım. O bitince muhtemelen solucan ondan sonrada yabancı. Üç favori kitabım. Bu üçünü okumayı hiç bırakmam. Neyse okumaya başladım. Saat akşam 8di okumayı bıraktım. Aşağı inip atıştırmalık birseyler almaya aşağı indim. Bizde akşam yemekleri yenmezdi. Çünkü akşamları kimse evde olmazdı. Yukarı geri çıktım ve bir film açıp izlemeye başladım. Bir yandanda yemek yiyordum. Gece saat 4 gibi bir sesle uyandım. Aşağı indim babam oturmuş bizim eski MUTLU olduğumuz zamanlari izliyor. Biliyorum o da bu zamanları özlüyor. Bende bazenleri odamda bu cdleri izlerim ve ağlarım. Gözümden birkaç damla düştü daha fazla dayanamayarak odaya çıktım ve kulak tıkaçlarımı takıp uyumaya çalıştım. Birkac dakika sonra huzursuz bir uykuya daldım.
...
Sabah uyandığımda rutin işlerimi halledip aşağı indim. Hayret babam sofrada kesin yine bişey soylicek. Ben oturunca babam konusmaya basladi. "Direk konuya giriyorum azra artik disari çıkmani istemiyorum. Abin keremdw fazla cikmicak. O kendini koruyabilir ama sen koruyamassın. Özel öğretmen tuttum artık derslerini evde göreceksin. " "hayır böyle bisey olmayacak. Kendini bizden uzaklaştırdın. Hayatimida mahvedemiyeceksin zaten mahvoldu daha da mı mahvolsun onu mu istiyosun. " "Sana çıkmayacaksın diyosam öyle olucak. Sizin iyiliginiz için." "Seni dinlemicem" diyip ayağı kalktım ve kapıyı çarpıp çıktım. Arkamdan babamın abime "kerem peşinden git" dediğini duydum. Kapı kapanma sesi geldi. Abim "azra bekle" diye bağırdı. Ardında bir silah sesi bom...

Birinci bölüm bu kadar ikinci bölüm en kısa zamanda gelicek. İnşallah beğenirsiniz. Votelemeyi unutmayın. Bu arada kapak hazırlayabilenler özelden mesaj atabilirmi? Oyuncular belli.