3.Bölüm

147 37 4
                                    

Multimedia kuzey(azranın uçakta tanıştığı yeşil gözlü çocuk)

1 Ay Sonra

Evet bugün hastaneden çıkıyorum. Şuan çıkış işlemlerini yaptım. Özgürlük gibisi yok. Bu 1 ay içinde kendimi tutmayı başardım. Sinir krizleri geçirmedim. Dışardayım artık ilk işim eve gidip eşyalarımı bırakmak oldu. Şimdi de iş arıcam. Bütün bana uyucak yerleri tek tek gezdim. Sonunda bir cafe buldum. Burası sanırım zenginlerin takıldığı bir yerdi. Bu cafenin görünüşünden belli oluyodu. Ertesi gün işe başlıyodum. Kendime yeni bir hayat kuracaktım. Başka işim olmadığımdan cebimde bulduğum parayla eve alışveriş yapmaya karar verdim. Bir markete girdim. Bana ne lazımsa almaya başladım. O sırada bir çocukla arabalarımız çarpıştı. Çocuk "özür dilerim. Çok özür dilerim yanlışlıkla oldu."demeye başladı. Açıkçası biraz şaşırdım. Bir erkeğe göre fazla kibar ve panikti. "Sorun değil"dedim. "Bu arada ben cem"dedi. Inşallah bana asılmaz diye geçirdim içimden. "Azra. Ismim azra" "tanıştığıma memnun oldum azra. Arkadaş olalım mı?" "Sen yolda gördüğün veya çarpıştığın herkese arkadaş olalım mı diye sorarmısın?" "yoo sormam sadece sende çok tuhaf birşeyler var. Boyle senle arkadas olmak istedim. Eminim arkadaslarimda seni cok sevicek." Arkadaş sahibi olmak istedigimden emin degilim bu güne kadar arkadaslarim olmustu ama hepsi hastaligimi öğrenince benle dalga gecmis beni birakmisti. Ya bunlarda öyle yaparsa. "Ben sandığın gibi biri değilim." "Yoksa sihirli güçleri olan bir cadı mısın?" "Ben bir deliyim"dedim onun duymayacagi bir şekilde. "Efendim ne dedin" "bisey demedim" "eee ne diyosun arkadas olalim mi" "hayır. Benim gitmem lazim. Hoşçakal." "Ama hey bekle" neden bu kadar ısrar etti anlamadım. Derdi ne? Aman bir daha gorusmicez sonucta diyerek evin yolunu tuttum. Yarın Büyük gün yeni iş günü. Heyecanlımıyım hayır. Çünkü ben artık bütün duygularımı kaybetmiş bir insanım. Sinir krizlerimi ve kendimi tutmayida bu sekilde öğrendim. Hic birsey hissetmemeye calisarak ve basardim artik hicbir sey hissetmiyorum.
...
Hemen üstümü değiştirdim. Hava çok sıcaktı. Bu yüzden kot bir şort ve üstüne salaş bir tişört giydim. Dolabımın içindekiler dışında 5 tane kıyafet valizi,3 ayakkabı valizi, diğer 4 valizdede takı makyaj malzemeleri vardı. Bunları hep babamı sinir etmek onu batırmak için yapıyodum. Bütün kredi kartlarım limitsizdi ama hepsinden büyük bir miktarda kullanıyodum. Bankada paraları çekip bir yere saklıyodum. Ihtiyacım olur diye. Sanki bugünün geleceğini biliyomus gibi. Ne kadarda tesadüf. Ben böyle düşüne düşüne yolu yarıladım. Cafeye geldim. Hemen önlüğümü taktım ve işe koyuldum. Siparişleri alıp isteklerini getiyodum. Bir müşteriye "buyrun ne istersiniz" dedim. O sırada deftere bakıyordum. Kafamı kaldırdığımda uçaktaki o yeşil gözlü çocukla karşılaştım. Beni tanımış olucak ki "seni" dedi. Gözlerim fal taşı gibi açıldı. "Tekrar soruyorum ne istersiniz"dedim. "Tamam tamam bir pizza içecek olarakta kola ama soğuk olsun." "Peki" diyerek ordan ayrıldım. Geri geldiğimde konusmaya başladı. Ben o sırada masaya siparişleri koyuyodum. "Bu arada sana cok darıldım. Hani uçaktan sonra bişeyler yapcaktık."dedi imayla. Iste simdi cok sinirlenmistim. Bana ne demek istiyodu bu. "Şerefsiz" diyerek kolayı başından aşağı boşaltım. Bütün cafe buraya baktı. O sırada patron geldi ve yeşil gözlü çocuğa "kuzey noluyor burda?"dedi. Demek adı kuzeymiş. "Valla onu bu garsona sormalı. " dedi kuzey. "Azra kovuldun. Kuzey bugünlük bunlar bizden olsun tekrardan özür dileriz." Bunu duyunca önlüğü çıkardım ve orayı terk ettim. Neden bu kadar şansızım. Kuzey arkamdan seslendi. "Azra ha anlamınıda biliyosundur umarım." Ahh bide adımın anlamı vardı. Bazı kişiler adimla hep dalga gecerdi. Adimin anlami el değmemiş bakire demek. Aman ne güzel. "Evet biliyorum."dedim. Büyük bie öz güvenle. Kulagıma doğru "Tamam o zaman sorun yok el değmemiş bakire."dedi ve yürümeye başladım Şuan şurda duran taşı onun kafasına atmamak için kendimi zor tutuyorum. Daha fazla düşünmedeb yurumeye devam ettim. Eve geldiğimde kendimi soğuk bir duşa attım. 1 hafta sonra okullar açılıyordu. Bakalım nasıl bir hayat beni bekliyo. Yarin yine iş aramaya baslicam. Umarim yine onu görmem.

Yazım yanlışları olabilir. Çünkü telefondan yazıyorum.

İLK GÜLÜMSEMEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin