9.Bölüm

89 24 3
                                    


AZRA

Neden kurtardilarki beni ne güzel ölüp gitcektim. Gerçi haklılar suç onların üstüne kalacaktı. Şimdi evde adının ece olduğunu öğrendiğim bir kızla oturuyorum. Ikimizde açık televizyona bakıyoruz. Televizyonda da müge anlı var durum o kadar vahim. Eve geldigimizden beri sadece iyi misin diye sordu ondan sonra hiç konusmadik. Müge anlıda kız kocaya kaçmış anneside çıkmış televizyona. Ah be sanki sen çıkınca gözyaşı dökünce kızın kocasını bırakıp geri gelcek. Kendini rezil edeceginle kalıyorsun. Böyle böyle yaparak zamanımı geçiriyodum. Çok sıkılmıştim. Telefonumuda hicbiryerde bulamiyorum sanırım okulda kaldı. Ben simdi bu bileklerimi cemlerden nasıl saklıcam. Eylüldeyiz ve kısa kollu giyiyorum. Uzun kollulara kasimda başlarim. Hep sıcak gelir. Şimdi napıcam. En iyisi şu kıza sormak. "Sana bisey sorucam."diyerek söze başladim. "Ha efendim bana mı dedin? Tamam sor"dedi. Kiz tabi haklı bu kadar konusmamaya şaşırdı. "Bileklerimi arkadaşlarımdan nasıl saklıcam. Uzun kolluda kasıma kadar giyemiyorum." "Neden saklıyosun?"dedi. "Çünkü deli olduğumu bilmiyolar ve açıkçası beni birakmalarini istemiyorum. Diger arkadaslarim beni hep böyle birakti. Sana bunlari neden anlatiyorum bilmiyorum. Ama biraz rahatladim." "Bence söylemelisin bu saklanicak bisey degil elbet birgun ogrenicekler bence bunu senden öğrenmeliler."dedi "haklısın" "neden hiç gulmuyosun. Mimiklerin hep ayni" "özel bir durum" "anlatmak istermisin? Belki rahatlarsin. Merak etme kuzeye falan soylemem aramizda kalır."dedi. Anlatabilirdim. Nedense ona güvenmeye başladım. Aksama kadar konustuk. Ben anlattim o dinledi ara sıra yorumlarda da bulundu. Aksam oldugunda aciktigimizi anladik ve biseyler soylemeye basladik. Artik herseyimi biliyodu ve inşallah birine anlatmazdi. Pizza soyledik. Kapı caldiginda bakmaya gittim. Actigimda pizzaci degilde kuzeyin geldigini gördüm. Ama elindede pizza kutulari vardi. Onu görünce konuşmadan iceri yürüdüm. Oda arkamdan geliyodu. Bunu kapının kapanma ve ayak seslerinden anladim. Yemegimizi yedikten sonra ece gitmesi gerektigini soyledi. Ne yani ben kuzeyle mi kalacaktım? Yok artik ona burda kalabilecegini soyledigimde isleri oldugunu ve gitmesi gerektigini söyledi. Onu uğurladığımda kuzey "evet başbaşa kaldık küçük bakire"dedi beni sinir etmei icin yapiyodu. "Kafana kola döktüğüm günü cok iyi hatirliyorum. Tekrar dökiyim mi istermisin?"dedim sert bir sekilde "cezasini çekersin"dediginde ona alayla baktım. Hicbir seyden korkmuyordum. "Beni rahat bırak"dedim ve odaya çıkıp kapıyı kilitledim. Aynanın Karşısına geçtim ve kendime baktim gerçektende ruhsuzlasmistim. Hicbir mimik belirtisi yoktu. Gulmeye çalıştım ama sahte ve kötü bisey oldu hemen yüzümü bozdum. Ben gulumseyemezdim. Sahtede olsa olmazdi. Ben bie sucluydum. Bu dusuncelerle pijamalarimi giydim ve yataga girdim. Rahatsız bir uykuya kendimi teslim ettim.
"Abi burdasın. Özür dilerim hepsi benim suçum"dedim ve ağlamaya başladım. "Sakın aglama ve senin suçun değil. Abiler hep küçük kardeşlerini korur. Babamı takma sana ceza vermeye calisiyor. Üzülme ben hep yanındayım. Unutma seni izliyorum. Seni çok seviyorum. Benim yüzümden gülmeyi bırakma senin gülüşünü seviyorum. Şimdi gitmem lazım. Babam seni buraya gonderdi. Çünkü seni tehlikedeb uzak tutmaya calisiyor. Hicbir para girisiminde bulunmicak. Bu senin için. Şimdi gitmem lazim senin peşine duşsunler istemiyorum." "Abi gitme. Son birkez sarılıyım. Nolur."daha şiddetli ağlıyodum. Abim yürüdü yürüdü ve gozden kayboldu. Ben ise kıpırdayamiyodum. Sadece aglayarak gidisini izledim.
Birini beni sarsmasıyla uyandim hersey rüyaydı. Uyandigimda kuzey karsimda beni omuzlarumdan tutmus bir şekilde duruyodu. Yanında ece bana endiseyle bakiyodu. Ece "abi diyip agliyodun. Daha sonra bagirmaya ve daha siddetli aglamaya basladin. Bizde uyandirdik. Iyimisin konusmak istermisin?"dedi. Basimi salladim. "Suya uzanmaya calistigimda kuzey bana yardımcı oldu ve suyu verdi. Ece yanima geldi kuzey disari ciktiginda herseyi eceye anlattim. "O kadar gercekciydiki"dedim. "Belkide abinin sana bir mesajidir. Belki senin tekrardan eski haline donmeni istiyodur." "Eski halime dönemem ben buyum."dedim. Anlayisla gülümsedi. Ben artık gülümsemeyi unutmustum. Ne kadar abim istesede unutmuştum. O gün eceyle sırf film izledik. Aksam odama çıktım ve yattim ece bugun burda kaldi. Uykumda abimi görmek dileğiyle uykuya daldım.

Bölüm sonu. Sizce azra bundan sonra gülebilecek mi yoksa aynı mı kalıcak? Kitabin adını degistirebilirim bunu diğer bolum aciklicam. Sizi seviyorum. Votelemeyi unutmayın.

İLK GÜLÜMSEMEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin