6.Bölüm

110 31 3
                                    

Multimedia bölüm sonuyla ilgili

KUZEY
  
O yeni gelen kıza haddini bildirecektim. Bana herkesin ortasında tomat atmak neymiş görücek. Onun için hazırladığım plan için Keremi çağırdım. Bakalım şimdi napıcaksın küçük kız.

AZRA

Sabah aynı saatten uyandım. Rutin işlerimi halledip kahvaltımı yaptım. Masayı toparladıktan sonra korma sesiyle dışarı çıktım. Hemen arabaya atlayıp yola koyulduk. Aşağı indiğimde herkes bana gülerek bakıyodu. Nolduğunu hiç anlamadım neyse birazdan ortaya çıkar. Okul kapısına geldiğimde yanıma bir çocuk geldi ve "bugün çıkışta bana gel. Telefon numaranı almak yerine direk sana geliyim"dedi. Ben daha ağzımı açmadan oradan uzaklaştı. Noluyo ya. İçeri girdiğimde heryerde benim çıplak fotoğraflarım vardı. Altında da numaram yaziyodu. Nuramı nerden bulmuşlardı ve bu fotoşoptu. Ama nerden yaptırdılarsa gerçek gibi duruyodu. Nuramın üstünede ateşli geceler için beni arayın. Kuzey çok memnun kaldı yazıyodu. Noluyo ya kesin o AKAYIN suçu. O sırada yanıma AKAY  geldi ve "sana benimle uğraşmaman gerektiğini söyledim orospu"dedi. İşte şuan çok sinirlenmiştim. Kimse bana bu kelimeyi kullanamazdı. Sinirle degerlisine bir tekme geçirdim. Canı fazla yanmış olmalı ki yerde kıvranıyordu. Hemen oradan uzaklaşmaya başladım. Bunu atlatabilirdim. O sırada telefonum çaldı. Telefonu açtığımda tanımadığım bir ses "selam bebeğim. Bugün akşam boşsundur umarım" dedi sinirle "allah hepinizin belasını versin"dedim ve kapattım. Bu okuldada ne kadar azgın insan vardı. Yanımdan geçen erkekler bana yiyicekmiş gibi bakıyordu. Kızlar ise öldürecek gibi. Bir kız geldi ve "bak küçük sürtük adım nil ve kuzeyden uzak durucaksın. Kuzeyden başka kimin altına giriyosan gir"dedi. "Benimde adım azra ve bence sürtük sensin. Kuzeyle hiçbir işim yok al kuzeyini tepe tepe kullan."dedim. Cevap vermesine fırsat vermeden yürümeye başladım. Heryerde fotoğraflarım vardı. Hemen Cemleri bulmalıydım. Cemleri buldugumda onlarında beni aradığıni anladım. Cem hemen "bunlar ne azra?"diye sordu. Olanları onlara anlattım. Hep beraber kağıtları toplamaya başladık. Herbirimiz farklı yerlere dağıldık. Benim bölümüm bittiğinde tam cemlerin yanına gidiyodum ki biri beni sıkıştırdı. Nolduğunu anlamadan boynumu öpmeye başladı.  Ben ise çırpınıyodum. Büyük bir sesle bağırdım. Biri buraya doğru "kimse varmı?"diye bağırdı. "Yardım ed-"dememe kalmadan çocuk ağzımı kapadı. Çocuk daha da ileri gitmeye başladı. Artık birsey yapamıyodum. Sonum böyle olucaktı. O sırada çocuk birden geri çekildi. Gözlerimi açtığımda cem karşımdaydı. Çocuğa birkaç yumruk atıp beni aldı ve uzaklaştık. Deli gibi ağlıyor titriyordum. Kuzeyi gördüğümde ceme bir dakika dedim. Ama cem beni bırakmadı. Sanirim artik basima bela almamı istemiyodu. Kuzey beni böyle görünce zafer sırıtışı yerleştirdi yüzüne.  Ceme lavobaya gideceğimi söyledim. "Merak etme kuzeyin yanına gitmicem."dedim. Tereddütle onayladı. Lavoboya girdiğimde boş bir kabine girdim ve ağlamaya başladım. Kapının açılma sesiyle sustum. Ilk konuşmayı bugün bana kuzeyden uzak dur diyen kız açtı. "Herkes yeni gelen o sürtüğü konuşuyo" diyeri "aynen bütün erkekler batu bile onun peşinde ve bu iş benim canımi sıkıyo. Madem çok hevesli kerhanelerden hiç çıkmasın." Bunu duyunca da daha kotulestim sinir krizlerim yaklaşiyordu. Hemen burdan cikmalilardi. Biraz sesli bir sekilde bağırarak ağlamaya başlıcaktim ve bunların yanında böyle bisey olsun istemiyordum. Suan kendimi batlamaya hazır bir bomba gibi hissediyordum. Heran patliyabilecek bir bomba. Hiç bu kadar aşağılanmamıştım. Burdan gitmek istiyordum. Burda güzel bir hayat yaşıyacagimi sanarak aptallik etmistim. Kızlar çıktığında kabini tekmelemeye başladım.  O sırada da seslice ağlıyordum. Kabinin içindeki herseyi yıkmaya basladim. Artık yaşamak istemiyordum. Ölemk istiyordum. Belki abimin yanına gidebilirdim. Bu dusuncelerle lavobadan çıktım. Sınıfa girdigimde hiç kimse yoktu sanirim öğlen arasindaydilar kac saattir ordaydim ben? Hemen çantamdan kalem traş çıkartıp onun içindeki jileti aldım. Olsaydı gerçek jiletle keserdim ama işte yok. Hemen lavobaya geri gittik ve kapıyı kapattim. Telefonum çalmaya başladı.  Cem arıyordu. Telefonumu sessize aldım vr işte hazırdim. Abimin yanına gidiyordum. Bileklerimi yavaşça kestim. Bileklerimden kanlar akmaya başladı. Kanın akışını izlemeye başladım. Yere oturdum ve ölmeyi bekledim. Gözlerim kararmaya başladı. Artık özgür olucaktım. Hiçbirşey olmıyacaktı belki abimin yanında mutlu olucaktım. Gözlerim yavaş yavaş kapandı. Karanlığa gidiyordum. Bilincim kapanmaya basladi ve sonunda o karanlık...

Bölüm sonu. Votelerinizi bekliyorum.

İLK GÜLÜMSEMEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin