Duisterharts kwaad (Darkhearts anger)

Hoofdstuk 6

' D-dankjewel.' Stamelde Duisterpoot. 'Ik snap eigenlijk niet waarom ze zo deed.' Lynxpoot keek terug naar haar maar bleef een lange tijd stil. Ze keek even naar de grond en drukte toen haar klauwen in de grond. ' Glinsterpoot is altijd al zo geweest. Ik weet eerlijk gezegd ook niet meer wat ik met haar moet.' Ze zuchtte. ' Ze liegt zoveel en haar humeur kan zo snel veranderen. ' Duisterpoot keek meelevend naar de Donderclan kat. ' Dat is vast niet fijn. ' Lynxpoot knikte. Daarna keek ze Duisterpoot in haar ogen. ' Wat heb jij gedaan om haar zo boos te maken?' Duisterpoot slikte even. Ze zou zich niet schuldig moeten voelen, maar toch voelde het verkeerd. ' Ik had haar betrapt op het stelen van Schaduwclan prooi. ' Ik viel haar aan, misschien had ik wat minder geweld kunnen gebruiken...' ze keek neer naar de grond. Misschien had ze toch iets te agressief gereageerd naar Glinsterpoot. Lynxpoot keek respectvol naar Duisterpoot. ' Eigenlijk vind ik het heel dapper en goed dat je dat hebt gedaan. Glinsterpoot zou moeten leren dat ze niet altijd haar zin kan krijgen.' Ze spinde. ' En jij hebt dat zeker gedaan.' Duisterpoot glimlachde. ' Zo kan je het inderdaad ook zien...' Lynxpoot keek om haar heen En knikte toen naar een leeg plekje bij één van de bloesembomen. ' Als je wilt kunnen we daar verder praten.' Duisterpoot knikte hevig. ' Graag. Je bent één van de eerste andere Donderclan leerlingen die ik ontmoet en je lijkt me aardig.'
'O. Dankje ' stamelde de bruine poes verlegen. Ze liep naar de boom toe en ging daar zitten. Duisterpoot kwam naast haar zitten. ' Lynxpoot knipperde even, en keek toen haar aan met grote ogen. ' Oh vossenstront ik ben vergeten mezelf voor te stellen. ' mauwde ze half inzichzelf half tegen Duisterpoot. ' Ik ben Lynxpoot. Zoals je al zag, een Donderclan leerling. ' mauwde ze nu vriendelijk. Duisterpoot glimlachte terug naar de jonge poes. ' Ik heet Duisterpoot. En ik ben ook een leerling, maar van de Schaduwclan. ' voegde ze eraan toe. De Donderclan kat spon. 'En ze vertelden mij dat Schaduwclan katten sluw, gemeen en harteloos waren. ' haar blik verzachte. ' Ik denk niet dat jij zo bent.' Duisterpoot wist even niks te zeggen. Het enige wat ze zag was Lynxpoot's vacht die oplichte door het maanlicht. Daarna door het zien van haar bruine vacht dacht ze opeens weer aan Salamanderpoot. Oh vossenstront! Ik had het hem echt moeten vertellen...hopelijk is hij niet boos nu.. ze voelde zich zo schuldig. Maar toch, Dauwlicht was bij hem dus hij was niet alleen. ' De vergadering gaat beginnen!' Duisterpoot schrok op van de stem van één van de leiders. Zou ik weer naar mijn clangenoten terug moeten? Dacht ze. Nee, het kan vast geen kwaad om bij Lynxpoot te blijven. Met die beslissing spitste ze haar oren en keek op naar de grote rots waar de leiders opstonden. Ze herkende haar vader gelijk, dat was niet moeilijk. Maar de rest? Ze had wel eens gehoord van ene Weidester, die bekend stond om haar bruine met zwarte vacht. Ze draaide haar hoofd en zag de poes zitten naast Donkerster. Aan de andere kant zaten de andere twee leiders. Ze herkende ze niet van verhalen en van naam kende ze ze ook niet. ' Hoe heten die leiders daar?' Fluisterde ze wijzend met haar staart naar de twee katers. Lynxpoot schrok op. Het leek erop alsof ze twijfelde om te praten maar fluisterde toen zachtjes terug. ' Die naast Donkerster is mijn leider, Roodster. ' ze draaide haar oren naar de andere kat. ' Dat is Liaanster. Ik heb hem verder nooit gezien maar ik hoorde het van mijn mentor, Uilstreep. '  Duisterpoot knikte. ' oke dankjewel.' Ze keek weer terug naar de hoge rots. Ze wachtten nu totdat het stil was. Roodster stapte naar voren. ' welkom iedereen bij de grote vergadering. Ik zal beginnen. De Donderclan heeft drie nieuwe leerlingen erbij. Ze zullen allemaal uitgroeien  tot goede krijgers. Daar over gesproken, één van deze leerlingen is de nieuwe leerling van onze medicijnkat, Crèmewolk. Lynxpoot volgt nu het pad van een medicijnkat. ' verschillende katten riepen haar naam. 'Lynxpoot, Lynxpoot, Lynxpoot! ' Lynxpoot keek blij om haar heen. Duisterpoot keek haar verrast aan. Ze word medicijnkat! Lynxpoot zou heel erg geëerd worden. Maar toch...er was iets aan het hele idee  wat ze jammer vond. Alleen ze wist nu niet te bedenken wat.

' Verder gaat het goed met de Donderclan en hebben we prooi in overvloed. ' Roodster stapte achteruit en liet Donkerster naar voren. Haar vader stond zelfverzekerd voor de clans. ' Ook de Schaduwclan heeft nieuwe leerlingen. Salamanderpoot en Duisterpoot. Ze zullen beide sterke krijgers worden.' Hij keek tevreden naar de twee leerlingen. 'Ook de Schaduwclan heeft prooi in overvloed. Duisterpoot en Salamanderpoot zullen snel hun tocht naar de maansteen maken, zodat ze hun sterrenclan wakers kunnen ontmoeten. ' Daarmee eindigde hij zijn verslag. De maansteen! Natuurlijk was dat zo. Ze zou haar sterrenclan waker ontmoeten! Weidester strompelde naar voren haar hoofd laag hangend. ' De windclan heeft...het zwaar gehad de laatste tijden. ' Ze ging recht staan maar haar oren verraade nog steeds haar verdriet. ' We zijn veel katten verloren. En allemaal met dank aan Lijsterval. We zijn niet aleen onze leerlingen verloren aan hem, maar ook door de angst. Sommige katten..hebben het zichzelf makkelijk gemaakt. Ze hebben de windclan verlaten en sommige....ze slikte even. Duisterpoot kon zien dat ze het niet wou zeggen. Er viel een akelige stilte. ' Er is nog iets wat  jullie moeten weten. Er is een kat die ons heeft gewaarschuwd voor een nog ergere duisternis dan we al hadden. Ik vrees dat- 'ze slikte even. 'Ik vrees dat Lijsterval terug komt. ' kreten van angst en protest barsten los. ' Nee!' Schreeuwde een moederkat doodsbang.  Duisterpoot keek nerveus om haar heen. Ze had geen idee wie Lijsterval was, maar het was zeker geen goede kat. Dat kon je wel merken. Liaanster deed niet eens zijn verslag meer. Hij keek gespannen om zich heen. Donkerster sprong van de rots af en keek alle katten aan. ' Stilte!' Schreeuwde hij. Toen het rustig was liep hij langs Kraaistaart en fluisterde wat in haar oor. Daarna keek hij de menigte doodsbange katten weer aan. ' Wij weten niet eens wie deze kat is die dit heeft doorgegeven. Misschien heeft dit wel helemaal niks te maken met Lijsterval. En als dat zo is, dan weet ik zeker dat we het aankunnen. ' Duisterpoot staarde verbaasd naar haar vader. Hij wist echt iedereen gerust te stellen. Daarna knikte hij. 'De vergadering is afgelopen.'  Duisterpoot stond op van haar plek naast Lynxpoot. Ze keek de poes warm aan. 'We zien elkaar vast wel weer bij de volgende vergadering.' Mauwde ze vriendelijk naar haar. Lynxpoot knikte. ' Ik hoop het. ' Duisterpoot liep naar haar clangenoten terug en sloot zich in de rij weer aan. Ze probeerde niet naar Salamanderpoot te kijken, want ze wist dat hij heel kwaad was.

Het bleef stil tijdens de terugweg. Duisterpoots blik ging naar haar mentor die in gesprek was met de commandant, Kraaistaart. Ik wacht wel tot we terug zijn in kamp. Duisterpoot gaapte. Het was een lange dag. Ze kon niet wachten om in haar nest te gaan liggen en te gaan slapen. Misschien zouden ze morgen wel naar de Maansteen gaan. Haar sterrenclan waker..wie zou dat worden? Zonder dat ze het door had waren ze al weer bij hun kamp. Ze wou net door de ingang gaan totdat een stem achter haar klonk. Ze slikte. Ze wist precies wie het was. Maar ze wou gewoon niet dat het hem  was. Ze bleef staan zodat de rest erdoor kon en ze alleen over bleef. Kraaisprong keek vragend naar haar. ' Ik kom er zo aan. ' mauwde ze tegen haar mentor. Hij knikte en liep de tunnel in. Duisterpoot boorde haar nagels in de grond. Nee nee nee! Ik wil dit helemaal niet. Ze draaide zich om en zag Salamanderpoot woedend naar haar staren. ' Je had het belooft!' Duisterpoot slikte. 'Het spijt me...' i-ik zou het je nog- '  ' Het maakt me niet uit wat je zou doen Duisterpoot! ' onderbrak hij haar. Hij zette boos een stap naar voren waardoor Duisterpoot naar achteren moest stappen. ' Je zou met me blijven!' Gromde Salamanderpoot. Nu zette hij nog een stap. ' Je liet mij daar alleen achter. ' Duisterpoot zette nog een stap naar achteren en werd bijna de tunnel ingeduwd. Salamanderpoot bracht zijn snuit naarvoren zodat ze recht in zijn ogen kon kijken. ' Jij  verbrak je belofte.' Fluisterde hij met trillende, woedende stem. Duisterpoot raakte in paniek. 'Stop!' Schreeuwde ze. Ze ontblootte haar klauwen en raakte zijn wang. Ze snakte naar adem. Wat heb ik gedaan? Uit paniek rende ze de tunnel in met tranen in haar ogen, rende het leerlingenhol in en sprong in haar nest. Ze snikte en verborg haar snuit onder haar nest. Ze zat daar ineengedoken, in het donker. Ze wou niets meer horen van haar clangenoten. Ze drukte haar oren tegen haar kop zodat ze niks kon horen van de geschokte stemmen van de krijgers. Toen realiseerde ze het.

'Ik ben een monster. ' fluisterde ze geschokt.