Üzümlü Kek (AlNaz)

7. Bölüm

Ali ve Nazlı Selvi ve Enes uyuduktan sonra salona geçmiş sohbet etmeye başlamışlardı.

Nazlı: Çayını tazeleyeyim mi? Diyerek mutfağa gitti

Ali: Olur, yardım ister misin?

Nazlı: Yok sağ ol (mutfağa gidip bir süre sonra geri geldi çay ve Enes'in yaptığı kekle ) Evet geldim.

Ali: Oh, mis gibi kokuyor.

Nazlı: Harika olmuş değil mi?

Ali:(alıp tadına baktı) Hmmm. Gerçekten harika olmuş!

Nazlı: Unutmadan gümüş üzümü vermişsin, çok sevmiş sürekli elinde dolaştırıyor yanında dedi gülümseyerek

Ali: Ona emanet ettiğim için mutluyum.

Nazlı: Dedenle aran iyiydi galiba.

Ali:(güldü) Hem de nasıl? Beni tek anlayan oydu. Kulağıma hep şöyle derdi: Oğlum ne yaparsan yap, en iyi yaptığın şeyi yap, çünkü sadece o zaman mutlu olacaksın.

Nazlı: Annen baban ne diyordu bu duruma?

Ali: Onlar bilmiyordu ki, dedem hep kulağıma söylerdi sessizce.'

Nazlı: Güzel bir yöntemmiş, doğrudan bilinçaltına yüklemiş.

Ali: Uzman hanım konuştu, senin bilinçaltında neler var?

Nazlı: Galiba ölüm korkusu... Sevdiklerimin öleceğinden korkuyorum sürekli, endişem ve paniğim bu yüzden; belki de bu yüzden erkenden tedbirli olmam!

Ali: Herkes ölecek ama

Nazlı: Evet, biliyorum ama annemle babamın bir anda ölmesi beni şok etti.

Ali: Enes'le sen de arabadaymışsınız?

Nazlı:(üzgünce) Evet, arabayı ben kullanıyordum.

Ali: Öyle mi?

Nazlı: Bu durum suçluluk duygusu yarattı bende, yıllarca baş etmeye çalıştım.

Ali: Aşkla aran nasıl?

Nazlı: O kapı hiç çalınmadı.

Ali: Belki de çalınmıştır, ama açan olmamıştır.

Nazlı: Haklısın aslında, ben evde yoktum.

Ali: Bir daha gelip çalsalardı?

Nazlı: Çalıp gittiler genelde senin aşkla Aran nasıl?

Ali: Ben o kapıları hep açık bıraktım, ama gelen aşka gelmedi ki..?

Nazlı: Ne demek bu?

Ali: Ya parama ya da statüme geldiler, yani hep arka kapıdan girmeye çalıştılar.

Nazlı: Üzücü.

Ali: İlk başlarda üzüyordu, sonra alıştım.

Nazlı: Nasıl alıştın? Ne yaptın?

Ali:(gülümsedi) Arka kapıları kapadım, kilitledim tamamen. Aşkın kapısını da kapattım ama kilitlemedim, çalan olur diye bekledim

Nazlı: Oldu mu peki?

Ali: Bende evde yoktum şu sıralar

Nazlı: Benim gibi oldun yani?

Ali: Hayır, ben başka bir kapıyı çalmak için çıktım evden, sadece evime tek dönmek istemiyorum...

Nazlı: Açan oldu mu çaldığın kapıyı?

Ali:(içtenlikle bakış atıp) Hafif araladı, göz ucuyla bakıyor şu an.