Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Unicode
ကိုယ့်updatesလေးတွေစောင့်ဖတ်တဲ့လူများရှိမလားတော့မသိဘူး။
အခုလိုသောကများရတဲ့ကာလကြီးမှာ
ကိုယ့်ဇာတ်ကောင်လေးတွေကိုရှေ့တခန်းပို့နိုင်ဖို့ဆိုတာအတော်ကိုကြိုးစား ရတာ။
ဇာတ်လမ်းအကြောင်းအရာတွေရှိပြီးသား
ဆိုပေမယ့် လက်ကချရေးဖို့အချိန်မပေးနိုင်တာရော၊စိတ်အဆင်မပြေတာရောကြောင့်
updateမှန်မှန်တင်မပေးနိုင်တာကို
နားလည်ပေးကြပါ ဗျာတို့ရေ။
ကိုယ်ကတော့ ကိုယ်တိုင်ရေးတာဖြစ်ဖြစ်
တခြားသူရေးတာဖြစ်ဖြစ် ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ကိုဖတ်ပြီးရင် ဇာတ်ကောင်တွေကိုလွမ်းနေရော။
အခုလည်းကိုယ့်ဇာတ်ကောင်တွေကို အရမ်းလွမ်းတာပဲ။
အပြင်မှာတကယ်မရှိတဲ့ဇာတ်ကောင်တွေကို
လွမ်းရတာ တော်တော်ဆိုးပါတယ်။
ဖုန်းဆက်မရ စာပို့မရနဲ့။
ဒါပေမဲ့ အပြင်မှာတကယ်ရှိတဲ့လူတွေလို
ကိုယ်ကတကယ်လွမ်းတာပါ။
ကိုယ်ကအရမ်းလည်းခံစားတတ်တဲ့ကောင်။
နေရာတကာခံစားလွန်းလို့ ကိုယ်တော့
အသက်တိုမယ်ထင်တာပဲ။
ပြောချင်တာကဒီလိုပါ
ကိုယ့်ဇာတ်ကောင်တွေကိုကိုယ်အရမ်းလွမ်းတယ်၊ဖတ်လက်စ တစ်ယောက်တလေကလည်း လွမ်းနေမယ်ထင်ပါတယ်။
ဆိုတော့ သင်္ကြန်ပိတ်ရက်တွေမှာ
ကိုယ်စာတွေဖိရေးထားပါ့မယ်။
ဇာတ်ကောင်တွေနဲ့ပြန်တွေ့ရင် သူတို့ကိုယ့်ကိုများစိတ်ဆိုးနေမလား?
Edit:
ကိုယ်လေ နာမည်ကြီးauthorတွေလို
အကောင်းစာဝတ္ထုတွေ ရေးချင်တယ်။
ဗျာတို့ကိုentertainလုပ်တဲ့အဆင့်လောက်မှာတင်ရပ်မနေဘဲ ချစ်ခြင်းတရားနဲ့ပတ်သက်
တဲ့ကိုယ့်ရဲ့အမြင်တွေ၊ဘဝနဲ့ပတ်သက်တဲ့
ကိုယ့်ရဲ့ခံယူချက်တွေ ၊မြန်မာပြည်ရဲ့တောတောင်ရေမြေသဘာဝတွေ၊
လူမသိသူမသိ အဆုံးသတ်ခဲ့ရတဲ့ ကြေကွဲစရာဇာတ်လမ်းအဖုံဖုံတွေ ကိုတခမ်းတနားရေးပြချင်သေးတယ်။
အနုပညာဆိုတာ ရင်ဘက်မှာအခြေခံဖြစ်တည်လာတယ်ဆိုပေမယ့်
ရင်မှာတည်တိုင်းလည်းအနုပညာမှမဟုတ်တာဘဲလေ။
ကိုယ့်စိတ်ရဲ့အညစ်အကြေးတွေကိုတော့
အနုပညာလို့ခေါင်းစဥ်တပ်ဖွင့်မထုတ်မိဖို့
ကိုယ်ကြပ်ကြပ်ဂရုစိုက်မှာ။
အကောင်းစားတွေကိုဖန်တီးနိုင်တယ်လို့က်ိုယ်ယုံကြည်တယ်။
April-9,2022
htoon naung toe
Zawgyi
ကိုယ့္updatesေလးေတြေစာင့္ဖတ္တဲ့လူမ်ားရိွမလားေတာ့မသိဘူး။
အခုလိုေသာကမ်ားရတဲ့ကာလႀကီးမွာ
ကိုယ့္ဇာတ္ေကာင္ေလးေတြကိုေရ႔ွတခန္းပို႔ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာအေတာ္ကိုႀကိဳးစား ရတာ။
ဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းအရာေတြရိွၿပီးသား
ဆိုေပမယ့္ လက္ကခ်ေရးဖို႔အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာေရာ၊စိတ္အဆင္မေျပတာေရာေၾကာင့္
updateမွန္မွန္တင္မေပးႏိုင္တာကို
နားလည္ေပးၾကပါ ဗ်ာတို႔ေရ။
ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေရးတာျဖစ္ျဖစ္
တျခားသူေရးတာျဖစ္ျဖစ္ ဝတၴုတစ္ပုဒ္ကိုဖတ္ၿပီးရင္ ဇာတ္ေကာင္ေတြကိုလြမ္းေနေရာ။
အခုလည္းကိုယ့္ဇာတ္ေကာင္ေတြကို အရမ္းလြမ္းတာပဲ။
အျပင္မွာတကယ္မရိွတဲ့ဇာတ္ေကာင္ေတြကို
လြမ္းရတာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္။
ဖုန္းဆက္မရ စာပို႔မရနဲ႔။
ဒါေပမဲ့ အျပင္မွာတကယ္ရိွတဲ့လူေတြလို
ကိုယ္ကတကယ္လြမ္းတာပါ။
ကိုယ္ကအရမ္းလည္းခံစားတတ္တဲ့ေကာင္။
ေနရာတကာခံစားလြန္းလို႔ ကိုယ္ေတာ့
အသက္တိုမယ္ထင္တာပဲ။
ေျပာခ်င္တာကဒီလိုပါ
ကိုယ့္ဇာတ္ေကာင္ေတြကိုကိုယ္အရမ္းလြမ္းတယ္၊ဖတ္လက္စ တစ္ေယာက္တေလကလည္း လြမ္းေနမယ္ထင္ပါတယ္။
ဆိုေတာ့ သႂကၤန္ပိတ္ရက္ေတြမွာ
ကိုယ္စာေတြဖိေရးထားပါ့မယ္။
ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ျပန္ေတြ့ရင္ သူတို႔ကိုယ့္ကိုမ်ားစိတ္ဆိုးေနမလား?
Edit:
ကိုယ္ေလ နာမည္ႀကီးauthorေတြလို
အေကာင္းစာဝတၴုေတြ ေရးခ်င္တယ္။
ဗ်ာတို႔ကိုentertainလုပ္တဲ့အဆင့္ေလာက္မွာတင္ရပ္မေနဘဲ ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔ပတ္သက္
တဲ့ကိုယ့္ရဲ့အျမင္ေတြ၊ဘဝနဲ႔ပတ္သက္တဲ့
ကိုယ့္ရဲ့ခံယူခ်က္ေတြ ၊ျမန္မာျပည္ရဲ့ေတာေတာင္ေရေျမသဘာဝေတြ၊
လူမသိသူမသိ အဆံုးသတ္ခဲ့ရတဲ့ ေၾကကြဲစရာဇာတ္လမ္းအဖံုဖံုေတြ ကိုတခမ္းတနားေရးျပခ်င္ေသးတယ္။
အႏုပညာဆိုတာ ရင္ဘက္မွာအေျခခံျဖစ္တည္လာတယ္ဆိုေပမယ့္
ရင္မွာတည္တိုင္းလည္းအႏုပညာမွမဟုတ္တာဘဲေလ။
ကိုယ့္စိတ္ရဲ့အညစ္အေၾကးေတြကိုေတာ့
အႏုပညာလို႔ေခါင္းစဥ္တပ္ဖြင့္မထုတ္မိဖို႔
ကိုယ္ၾကပ္ၾကပ္ဂရုစိုက္မွာ။
အေကာင္းစားေတြကိုဖန္တီးႏိုင္တယ္လို႔ယံုၾကည္တယ္။
April-9,2022
htoon naung toe
