იძულებით დაოჯახებული (დასრულებული)

part 7

გათენდა.
ჯიმინს პირველი გაეღვიძა. თვალები გაახილა თუ არა ჯონგუკის ლამაზი სახე დაიხანა. დიდხანს ტკბებოდა ამ სანახაობით და არ უნდოდა ალფა გაეღვიძებინა. უფრო ახლოს მიიწია მასთან მაგრად ჩაეხუდა და თავი კისერში ჩაუდო საიდანაც ალფას თავბრუდამხვევ სურნელს ისუნთქავდა. უნდოდა მძინარე ალფაზე დიდხანს ეყურებინა მაგრამ მისმა მოძრაობამ ჯონგუკის გაღვიძება გამოიწვია.
-მინი? რატომ არ გამაღვიძე მეც?
-უბრალოდ ძალიან საყვარლად გეძინა და არ მინდოდა გამეღვიძებინე. გუშინ რაც დამპირდი გახსოვს?
-რა გითხარი? არ მახსოვს.-თავი გაისულელა ჯონგუკმა.
-როგორ თუ არ გახსოვს? მეღადავები?
-არა მართლა არ მახსოვს. რა გითხარი შეგიძლია გამახსენო?-სულელივით ეკითხება ჯონგუკი.
-იცი...გუშინ გითხარი რომ... კარგი დაივიწყე არაფერია.
-არა ჯიმინ მითხარი. არ გაგიშვებ თუ არ მეტყვი.
-არაფერია...დაივიწყე კარგი?-თქვა ჯიმინმა და ჯონგუკის კიდერში ჩაიმალა. ალფას ამაზე სიცილი აუტყდა.
-რა გაცინებს?-სლუკუნით ამბობს ჯიმინი.
-ჩემს იმეგას იმის თქმა ცხვენია რომ ჩემთან სექსი უნდა, მე თავი გავისულელე ვითომ არ მახსოვდა და ამის გამო მან ტირილი დაიწყო. ამაზე სასაცილო რა შეიძლება მოხდეს?-ჩაბჟირდა ჯონგუკი.
-ანუ გახსოვდა მაგრამ მაწვალებდი არა? თან ეგ არ გეყო და ახლა იმის გამო დამცინი რომ ვიტირე? კარგი ჯონგუკ როგორც გინდა ახლა მართლა გაგიბრაზდი ამიტომ შეგიძლია შენ დარჩი აქ მე ჰოსოკთან და თეჰიონთან წავალ, ცოტა ხნით მათთან დავრჩები.
-კარგი რა მეღადავები? გუშინ რამდენიმე საათიც კი ვერ გაძელი ჩემს გარეშე და ტირილი დაიწყე ახლა კი საერთოდ მიდიხარ?
-დიახაც მივდივარ, იყავი აქ მარტო რამდენიმე დღე არაფერი მოგივა.-თქვა ჯიმინმა თან რამდენიმე წყვილი ტანსაცმელი ჩაალაგა და ოთახიდან გავარდა. ჯონგუკიც უკან აედევნა. სამან ჯიმინი ტელეფონს აიღებდა ჯონგუკმა მოასწრო კარის ჩაკეტვა. გასასვლელ კართან იდგა სახეზე ნაგლური ღიმილით.
-გაიწიე უნდა წავიდე, ცოტა ხნით დავისვენებ და დავბრუნდები ისევ.
-არა არ გაგიშვებ, ან ჩემთან დარჩები ან მომიწევს ეხლავე დაგავლო ხელი აგიყვანო ოთახში და საწოლზე გაგაკრა.
-მასე ხომ?
-დიახაც ასე.
-კარგი არ არის პრობლემა.-თქვა ჯიმინმა ჩანთა კართან ახლოს დადო ჯონგუკთან მივიდა ფეხის წვერებზე აიწია და ვნებიანად დაუწყო თავის ალფას კოცნა თან ხელებს მის წელზე ათავსებდა და უკან მიქონდა. ჯონგუკს მოეწონა და უფრო გააღრმავა კოცნა ნამდვილად ვერ იფიქრებდა იმას რომ შეიძლება ჯიმინს ეს კოცნა თავისდა სასარგებლოდ გამოეყენებინა და ჩაკეტილი კარი ხელახლა გაეხსნა. ჯიმინი უცებ მოშორდა ალფას ტუჩებს და კარიდან გავიდა.თან სახეზე სასტიკი ღიმილი აიკრო.
-აი თურმე რატომ მაკოცა-უიმედოდ ამოიბურტყუნა ჯონგუკმა მაგრამ ომეფას არ გაკიდებია რადგან იცოდა უს მალე დაბრუნდებოდა სახლში.

ჯიმინმ აროგირც იქნა მიაღწია თეჰიონისა და ჰოდოკის სახლს. მივიდა კარზს დააკაკუნა და ელოდა კარს როდის გაუღებდნენ. მაგრამ კარის გაღემას არავინ ჩქარობდა. ჯიმინი გაოგნდა. ამოიღო ტელეფონი და თეჰიონს დაურეკა.
-ალო თეჰიონ, სად ხარ? შენი სახლის კართან ვდგავარ რატომ არ აღებთ კარებს?
-ღმერთო ჩემო ჯიმინ, დაგერეკა მაინც სანამ მოხვიდოდი არ ვართ სახლში რამდენიმე დღე მე და ჰოსოკი აგარაკზე წავედით დასასვრნებლად.
-ღმერთო ჩემო, ჯონგუკს ვეჩხუბე და ცოტა ხანი თქვენთან მინდიდა დარჩენა სანამ ბოდიშს არ მომიხდის.
-კიდევ იკამათეთ? კარგი არაუშავს მალე შერიგდებით ეს პირველი შემთხვევა არაა. კარგი შენ ხომ გაქვს ჩემი სახლის გასაღები შეგიძლია დარჩე იქ რამდენიმე დღე.
-კარგი მადლობა თეჰი...ჰოსოკი მომიკითხე და კარგად გაერთეთ.
-მადლობა ჯიმინაა. კარგად იყავი არაფეტი გააფუჭო გესმის.-ირონიულად უთხრა თეჰიონმა და ყურმილი დაკიდა.

ჯიმინმა დიდ ხნიანი ძებნის შემდეგ მიაგნო სახლის გასაღებს და შიგნით შევიდა. როგირც ჩანს სახლში ძალიან ციოდა. მოუწია საბნებში გახვეულიყო რადგან სახლში გათბობა გამორთული იყო და ჯიმინმა მიდი ჩართვა არ იცოდა.
       -ღმერთო ჩემო როგორ მცივა.-კანკალით თქვა ჯიმინმა.
        -ნეტა ჯონგუკი იყოს აქ გამათბობდა, მომეფერებოდა, გულში ჩამიკრავდა.-იმედგაცრუებულად წარმოთქვა ჯიმინმა სიტყვები საბანში კიდევ უფრო მჭიდროდ გაეხვია და ტელევიზორის სხვადასხვა არხებზე გადართვით გაყავდა დრო.