Doğa, 16 yaşında ve Amazon ormanlarında yaşayan bir kızdır. 6 yaşında ailesinin işleri nedeniyle geldiği bu ormanda pek çok yeni deneyim kazanmıştır.
En yakın arkadaşıysa bir kapuçin maymunudur.
Ancak bir gün ailesi sandığı insanlardan ve büyüdüğü...
"Doğa hadi güzelim geç kalmadan çıkalım artık." Babam aşağıda aynı cümleyi 3. kez kurarken aslında ne kadar sabırlı bir adam olduğunu düşünüyordum.
Şahsen ben birisine 3 kere gel artık demek yerine ikincide basar giderdim.
Sonunda hazır olunca aşağıya indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Giydikleri)
Babam şakir'le oynuyordu. "babaaa hazırım hadi artık gidelim." Şakir geldiğimi görünce kafama atlayıp saçlarımla oynamaya başladı. Ayıptır söylemesi bana çok düşkündür
"Sen anneyi mi özledin bebişim oy seni yerim ben ne tatlı olmuşsun böyle" annem şakir için diktiği kıyafetleri sonunda giydirmeyi başarmıştı. Ancak birazdan çıkarttıracağını biliyordum.
"Hayatım sen gelmek istemediğine emin misin? Ailece vakit geçirmiş olurduk." Babamın anneme sarılırken söyledikleriyle bende onu onayladım.
"Evet anne sende gel aile günü yaparız. Bowlinge de gideriz." Ona en tatlı bakışlarımı atarak ikna etmeye çalıştım.
"Tamam siz kazandınız. Babalı kızlı çok ısrar ettiniz bekleyin geliyorum."
Annem daha fazla ısrarlarımıza kayıtsız kalamayıp hazırlanmak için odasına gitti.
Zaten babamla merkeze gideceğim için mutluydum. Şimdi bu gidiş aile gününe dönüştüğü için double mutlu oldum.
Şakir de zaten bizimle gelecekti. Merkezdeki hareketli hayat en çok onun hoşuna gidiyordu.
Bu aralar Zeus'u çok ihmal ediyordum. Aklımın bir köşesine yarın bütün günümü ona ayırmayı not ettim.
Sonunda hep birlikte evden çıktığımızda annemde heyecanlanmıştı. Tip olarak ikisine de benzemiyordum ancak huylarımı kesinlikle onlardan almıştım.
Araç bilindik patikalardan geçerken ormanın içinde Mashco-Piro kabilesinin yerlilerinden birisinin avlandığını gördüm.
Aslında çok fazla kabile vardı. Ancak babam sadece yakın civardakilerle iletişim kurabilmişti. Her kabilenin kendine has etnik kıyafetleri vardı.
İnsanlarla en çok iletişim kuranlar Mashco-Piro'lulardı hatta babamdan duyduğuma göre bazı yerlileri merkeze de çok sık iniyorlarmış.
Otobana çıktıktan sonra 2 saatlik yolculuğumuz başlamıştı.
