Złapał swojego chłopaka w talii. Taehyun miał takie momenty, kiedy robił coś niespodziewanie. W końcu byli we dwoje. W swoim domu. W rozwalającym się budynku. Znowu nie poszli do szkoły. Powoli zatracali się w chwili. I tak już wszystko zostało im odebrane. Nie mają przyszłości, nie dążą do niczego. Tylko do śmierci.
Zaczęli kołysać się na boki. Beomgyu przytulił się do Taehyuna. Poczuł zimno. Nienawidził zimna, zawsze je czuł.
— Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię nienawidzę, Kang — szepnął cicho. Czy to go uraziło? Ani trochę. Taehyun nie czuł. — Do czego my dążymy?
— Do śmierci. Tylko to nam pozostało. Abyś ty był szczęśliwy i uwolnił się od ojca. I abym ja zaczął czuć i uwolnił się od ćpania. Abyśmy byli wolni. Wtedy będziemy się kochać.
Beomgyu znowu zaczął płakać, czując jak jego marne serce rozpada się jeszcze bardziej. A Taehyun nie zareagował.
CZYTASZ
Hopeless House
FanfictionWchodząc do tego domu, jakby przez portal, stracili wszystkie nadzieje. Kang Taehyun - ćpun bez uczuć. Choi Beomgyu - nieszczęśliwy chłopiec, który jest znienawidzony przez ojca. Okrutność na każdym kroku i przy każdym oddechu.
