MAFYA KIZI

BÖLÜM 7 ★☜

- Afra sana ne dedi cevap ver !

- Bana ne zaman söyleyecektin Doğukan ?

- Neyi ? Neyi söyleyecektim Afra ?

Sesimin kısık çıkmasını istemiyordum . Gözlerinin içine tüm dikkatim le bakarak .

- Ben kimim Doğukan ?

Sadece gözlerimin içine bakıyordu . Dudaklarını bile oynatmadan sadece gözlerime bakıyordu . Ne diyeceğini çok merak ediyordum. Merak ettiklerimin arasında bu da vardı tabi.

- Doğukan cevap vermeyecek misin ?

Ben kimim Doğukan ? Ben kimim ?

Gözlerinin beyazlığı kırmızı olmuştu . Yeşil ve kırmızı .

- Ben.. ben üzgünüm Afra anlatmak istemedim sana .

- Neyi anlatmak istemedin Doğukan ne oluyor burada ? Bu adamlar neden her karşılaştığım da Mafya kızı diyorlar ?

Sesim pürüzlü çıkmıştı . Ağlamak üzereydim. Sesimin iyi çıkmasını umut ederek .

- Ne istiyorlar bu adamlar ?

Doğukan sanki bisey düşünüyormuş gibi gözleri arabaya dalmıştı. Merakım git gide artıyordu.

- Afra biraz yürüyelim mi ?

- Anlatacaksın yürürken .

Sesim ciddi çıkmıştı. Düz yolda yavaş adımlarla gidiyorduk. Hava kararmaya başlamıştı çoktan. Ayak seslerimiz sessizliğe meydan okuyordu. İki kolunu göğsümde birleştirerek Doğukan ' a döndüm ? Cevap bekliyormuş gibi durarak bisey anlatmasını istiyordum . Bana bakmamıştı bile . Ama anlatmaya başlamıştı .

- Baban ve annem hakkında ne biliyorsun Afra ?

Bu soru çok saçma gelmişti . Annem ve babamla bu konunun bir alakası bile yoktu. Bu benim konumdu , onların değil [.

- Bu konunun ailemle ne alakası var ?

- Sadece soruma cevap ver Afra ?

- Babam hakkında pek bisey hatırlamıyorum. Benimle ilgilenmezdi , hep bir işi vardı . Tüm hayatı işiydi. Onu evde görürsen şükretmeliydim resmen çünkü evle hiç alakası yoktu. Babam bazen eve içer gelirdi , annemle kavga ederlerdi . O gün ne yapacağımı bilemezdim . Dışarıya atardım ya da balkondaydım . Bazen de çok parayla gelirdi . O zaman yüzünde kırık bi gülümseme olurdu. Gözlerinden anlaşılıyordu. Onun hiç sevgisini ilgisini görmemiştim ben. Hep sevgisini saklardı benden . Hep sinirli bir iş adamı rolündeydi. Ta ki son zamanlara kadar. Üstüme çok düşüyordu . İlgileniyordu , korumalar bile koymuştu yanıma o derece . Sonra bi akşam arkadaşlarla yemeye çıkmıştık. Annemle konuşuyorduk bana yardım ediyordu nasıl giyinmem gerektiği konusunda. Evden çıkarken çok sıkı sarılmıştı bana daha önce hiç böyle sarılmamıştı. Saçlarımdan , ellerimden öpmüştü beni . Sanki birdaha öyle öpmeyecek gibi hissettim. Arkadaşlarla eğlencemiz bitmişti herkes evine dağılmıştı . Bende eve gitmek için arabaya binmiştim . Eve gittiğimde annem yoktu . Babam elleriyle saçını tutmuş aglıyordu . Babamın yanına koşarak onun önüne eğildim . Kafasını kaldırmaya çalışıyordum . Kaç kez " Baba kalk " dedigimi hatırlamıyordum. Kaç dakika sonra kalktı bilmiyorum . Kalktığında gözlerimin içine bakmıştı . Gözlerinde ki beyazlık yok olmuştu kırmızıydı. Babamı ilk defa ağlarken görüyordum . İlk defa güçsüzdü . Acımasız iş adamı Hakan Poyraz ilk defa güçsüz görüyordum . Babama bakarak ' Annem nerde baba ? ' diyebilmistim güçlükle . Tek kelime söylemişti bana . ' Annen artık yok gitti . ' dedi bana sadece bidaha da sorma ya cesaret edememiştim. Ama herkes bana annen sizi terketti , babandan kurtulduğu için şükretmelisin diye birçok laf söylemişlerdi. Ama hiçbirine inanmadım . İçimde bi yerde o gitmedi , o sizi bırakmaz diye umut vardı . Hâlâ da var .