Restless Villain

CHAPTER 16

Daeva
_____________________________
"Can you please be serious?! Ano ba to? Nag-lalaro lang ba tayo?"

He pushed his self up from the ground. Pang-ilang beses na. Ilang beses na siyang natumba dahil natatalo ko.

He wanted a one on one sparring with me tapos hindi niya seseryosohin? Insulto ba to dahil apat na araw akong naka-tulog matapos ang sunog?

"Kung hindi mo seseryosohin, mas mabuti pang nag-ensayo nalang akong mag-isa! Sinasayang mo ang oras ko!"

The fuck! Isang linggo na ah matapos ang pag-kahimatay ko. At ang tingin niya pa rin sa'kin isang sakitin na di kayang makapag-ensayo!

Hinihingal at galit akong humugot ng hininga.

Pinunasan nang lampang kapitan ang dumudugong labi niya. Nasuntok ko kasi kanina.

Still, after falling on the ground many times, he still looked at me unbothered. Nakuha niya pang ngumiti na nag-muka namang pampaguilty sa'kin.

Salubong pa rin ang aking kilay pero kalmado na ang pag-hinga. I brushed my hair up and sighed looking at the gray clouds.

Kanina pa nag-uwian ang mga students ng school. Ngayon ay kami nalang ulit dalawa ang nandito sa field kagaya ng mga nag-daang araw.

"5 minutes break. Baka isang suntok ko pa sayo hindi ka na magising," I said and turned around to pick the water bottle on the ground.

Ten days from now will be the start of the hunting competition. Two nights and three days surviving inside the forest.

Sa isang araw ay mag-papractice na kami gamit ang mga binili naming item pang-laban dahil babalikan na naman iyong shop bukas.

Uminom ako sa bote at tinitigan ang lalaking kanina pang nanonood sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay. He smiled till his eyes which made my face stretch in disbelief.

Pag-katapos ng limang minutong pag-papahinga at tumayo na ulit ako.

"5 minutes break done. Tayo," utos ko at nag-pagpag ng damit.

Tumingala pa muna siya sa akin bago sumunod at tumayo.

"Umayos ka Lorcan. Isa pang bagsak mo, hindi na 'ko babalik dito para mag-ensayo kasama ka."

What's the use of training with him? Mas marami pa ata akong matutotunan kung mag-isa akong mag-tetrain.

He paused for a moment after hearing what I said and slowly nodded.

"Are you even a knight? Ba't kasi ikaw pa ang sinabihan ng tatay kong 'yon..." I whispered the last sentence na tingin ko'y narinig pa rin niya naman.

I slowly positioned myself. Close combat. He suggested this before using axe. And I agreed with him.

Dahil hindi ako sigurado kung bigla bang mapapalayo sa akin ang sandata ko sa loob ng gubat sa contest. Kaya mas mabuting pag-aralan ko muna ito. I know the basics since I learned fighting before. Pero syempre kailagan ko na ulit sanayin ang katawan ko dahil ilang taon na rin 'yon.

I closed both of my fist tightly. Dahil nakita niya ang ginawa ko, pumwesto na rin siya. I smirked when I saw him serious this time. Mukang natamaan siya sa mga sinabi ko.

I examined his face first and slowly looked down on his body. I'm not aiming for his face or upper body. My target is something lower.

Dahil kanina ay pana'y muka at dibdib ang natatamaan ko sa kanya. Now that he's serious, for sure he's ready to block his body and face once I attacked.

Without saying the starting signal, I came near and attacked. Plano kong patirin siya gamit ang paa ko. Pero nang malamit ko nang madali ang hita niya, nang-laki ang mata ko nang bigla niyang hilahin ang paang ipang-sisipa ko sana. Mabilis ang ginawa ko, paanong nakuha niya pang pigilan 'yon?