Daha dünyaya gözlerini ilk açtığı günlerde zorlu bir hayat mücadelesi başlayan Mahur'un kalp yetmezliği hastalığına yakalandığını öğrendi. Kendisi için herşeyin bittiğini düşünmeye başlamışken, hayatında beklenmedik değişiklikler olmasıyla tekrar ha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
༄༄༄༄༄༄༄༄༄༄༄
MAHUR'UN ANLATIMIYLA:
Kulağıma gelen ses ile kaşlarım çatıldı, elimi kaldırıp gözlerimi ovuşturdum, ardından yavaşça gözlerimi araladım. Ses yanımda ki monitörden geliyordu, derin bir nefes aldım ve sinirli bir şekilde burnumdan nefes verip güldüm, sanırım artık ikinci evim olan bu hastanede olmak beni şaşırtmıyordu..
Kafamı çevirdim ve odaya göz gezdirdim, kimse yoktu. Üzerimde bir yorgunluk vardı ve sürekli uykumu getiriyordu. Açılan kapı ile oraya baktım, Ali amca gelmişti. Ona bakarken kapının yanında bulunan cama gözlerim takıldı, merakla kaşlarımı kaldırdım, bir sürü insan vardı ve direkt bana bakıyorlardı. Hiç biri ile göz göze gelmeden kafamı çevirdim ve Ali amcaya baktım, gülümseyerek yanıma yaklaştı;
"Nasılsın güzelim, nasıl hissediyorsun kendini?" Gözlerimi kapatıp açtım ve hafifçe gülümsedim;
"Yorgunum biraz, uykum geliyor sürekli." Güldü;
"Sana verdiğimiz ilaçlardan dolayı yorgun hissediyorsun Mahur. Şimdi seni normal odaya alacağız." Kafamı salladım ve göz ucuyla camın arkasında bana merakla bakan kişilere baktım;
"Ali amca, onlar neden buraya doğru bakıyorlar? Ve en önemlisi niye o kadar çoklar?" Ali amca biraz daha yaklaştı ve elini uzatıp yatmaktan dolayı dağılmış saçlarımı düzeltti;
"Dediğim gibi, seni normal odaya alacağız. O zaman her şeyi güzelce konuşuruz tamam mı?" Onu onaylayıp gözlerimi geri kapattım.
Açılan kapı ile hafiften gözlerimi aralayıp gelenin kim olduğuna baktım, bir kaç hasta bakıcı gelmişti, sanırım beni götürmek için gelmişlerdi. Üzerime bağlı olan kabloları çıkarttılar ve kolumda ki serum ile birlikte yatağı hareket ettirdiler. Kapıdan çıktığımda gözlerim hâla kapalıydı, bir kaç ses duyuyordum ama kestiremiyordum.
Elime değen şey ile kaşlarım çatıldı ve gözlerimi açıp elimin neye deydiğine baktım, bir adamla göz göze geldik, gözleri kızarmış bir şekilde yüzünde ki yarım yamalak tebessümle beni izliyordu. Bunlar kimdi ve beni neden izliyorlardı? Gülümsemeye çalıştım ve gözlerimi kaçırdım...
Başka bir odaya getirildiğimde yanımda Mehmet dedem vardı, yatağın yanında ki koltuğa oturmuştu. Ali amca odaya girdi, yanıma yaklaştı ve elinde ki şırıngayı serumuma kattı, ardından az önce çıkarılan kabloları bir bir geri taktı, merakla ona bakarken seslice güldü;
"Bakma öyle boncuk boncuk, sakinleştirici kattım."
"Neden ki?" İşini bitirip bana döndü ve hafif üzerime eğilip burnuma vurdu;
