zawgyi
အနားသတ္ မညီေသာ
အပိုင္း (၁၄)
" အတူတူ ေသာက္မလား.. မဟုတ္ေသးဘူး.. အတူတူ ေသာက္ရေအာင္.."
ဂြၽန္႔၏ စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း အျမည္းျပင္ေပးၿပီး သူပါ စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ေနရာယူလိုက္သည္ ။
ဂြၽန္က ခြက္ေလးထဲ ထယ္ေယာင္းအတြက္ အရက္ငွဲ႔ထည့္ေပးလာသည္ ။
" ကြၽန္ေတာ္.. ဒီအေျခအေနႀကီးကို ၿငီးေငြ႕ေနၿပီ.. ခင္ဗ်ားကို ျပႆနာ ရွာေနရတာမ်ိဳး.. ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ပူေလာင္ေနရတာမ်ိဳး.. အမွန္ဆို ခင္ဗ်ားအမွားမွ မရွိတာပဲ.. ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားသေဘာမက်တဲ့သူကို လမ္းခြဲခဲ့ရံုပဲေလ.. ၀မ္သိန္း၅၀၀နဲ႔ လဲတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကိုေတာ့ ေက်ာ္သြားလိုက္မယ္..."
ဂြၽန္က အရက္ခြက္ေလးကို လႈပ္ယမ္းရင္းမွ တစ္ငံုငံုသည္ ။
" ဒီအေျခအေနႀကီးကို အဆံုးသတ္ရေအာင္.. ထယ္.. ကြၽန္ေတာ္လည္း ပင္ပန္းေနၿပီ..."
အရက္ခြက္ေလးကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္မိသြားသည့္ ထယ္ေယာင္း၏လက္အစံု ။
ဒီသေဘာက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းဆိုတဲ့ သူက ဂြၽန္႔ရဲ႕ဘ၀ကေန တျဖည္းျဖည္း ကြယ္ေပ်ာက္ရေတာ့မွာေပါ့ ။
" ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ေမးခ်င္ေသးတယ္..."
ထယ္ေယာင္းကို ေငးစိုက္ၾကည့္လာသည့္ ဂြၽန္႔မ်က္၀န္းတို႔က ခပ္ေဆြးေဆြး ။
" ေနာင္တရလားလို႔ ေမးခ်င္ခဲ့တယ္...
ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို ထားသြားခဲ့တဲ့အတြက္ နည္းနည္းေလးေတာင္ ေနာင္တ မရမိဘူးလား ထယ္..
ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုပဲ သေဘာမက်ခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ ပိုက္ဆံနဲ႔ တန္ေၾကးျဖတ္ၿပီး ထားသြားခဲ့တာကို ေနာင္တမရမိဘူးလား..."
မ်က္ဆံအိမ္တို႔ လႈပ္ခတ္သြားရသည့္ ထယ္ေယာင္း ။
အရက္ခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္ ။
ငါ ေနာင္တ မရဘူး ဂြၽန္..။
မင္းကို ထားသြားရတဲ့အတြက္ အားနာမိေပမယ့္ ေနာင္တ မရဘူး..။
စမိၿပီ ဆိုတည္းက ဒီလို အဆံုးသတ္ကို ႀကိဳေတြးမိခဲ့တယ္..။
မင္းေနထိုင္တဲ့ ကမာၻနဲ႔ ငါ ေနထိုင္တဲ့ ကမာၻ..
ျခားနားခ်က္ေတြမ်ားတဲ့ ဘ၀နွစ္ခုက အစတည္းက ကမာၻျခားေနခဲ့ၿပီးသား..။
