Tatlı Zehir

3 . Bölüm

Ben ve nehir birbirimize bakarak donakaldık. Esra ablaya güvenmek ve güvenmemek arasında kalıyordum sonuçta öz babam beni kullanırken bir yabancı neden kullanmasın ki?

Esra abla biz daha cevabımızı vermeden bize teklif sunmaya başladı
"Ben sizin hastaneden çıkmanıza yardım edicem ve sonra nereye gidebilcekseniz gidin ama elinizden geldikce hızlı Olucaksınız" dedi ben alt dudağımı ısırarak düşünmeye çalıştım tam o sırada Nehir "Tamamdır kabul ediyoruz" dedi. Ben sinirle nehire bakarken Esra abla" bu akşam halledelim" dedi Nehir "tamamdir cok teşekkürler" diyerek esra ablaya sarıldı Esra Abla Odadan çıktığında Nehir sacma sacma vurmaya basladi Eminim Herkesin mutlu olunca bir yerlere vuran kıran morartan arkadaşı vardır

😺

Aradan 10 dakika gecti. Nehirde kendine gelince ikimiz düşünmeye basladik
-Diyelimki Esra Abla bize yardim etti peki biz nereye gidicez Efsan?
-bilmiyorum nehir bilmiyorum...

İkimizde tüm olanaklari düşündük ve Nehir birden ayağa kalkarak "Lan Buldum" dedi. Nehirin karnına dirsegimi gecirerek "manyakmısın ödüm koptu" dedim.

Karnını tutarak "Lan bi dur ya buldum dedim birdaha söylemicem" dedi nehire sarilarak "ya canim benim kusura bakma ya hadi soyle bakim" dedim
Nehir boğazını temizleyerek saçını geriye doğru attı sanki cumhurbaşkanı konuşması yapıcak hanfendi neyse.

Nehir "bak şimdi benim abim Diyarbakirdayken onun bir arkadaşı vardi hani sultan abla o beni ne kadar sevmisti ya sevilmicek kız degilim de neyse... o iste diyarbakırdaydi onun yanina gidelim deriz ki bi isimiz vardi bir sureligine sizde kalabilirmiyiz derim kesin kabul eder" dedi

Benim kafama pek uymasada mecbur kabul ettim. Nehir abisini arayarak sultana haber vermesini istedi saat öğlen 3dü umarım musaitlerdir. Aradan 20 dk geçti Nehir kosa kosa yanıma geldi yüzündeki gülümsemeye bakarsak oldu bu iş diyebiliriz. Nehir hemen sarıldı bana ve sanırım midem artık yok kaburgalarimi kırdı. Nehiri kendimden ayirarak ne oldu anlat dedim. Saçını geriye atarak gözlerini devirdi ve "Ablan star bebegim" dedi. Ikimizde kahkaha atmaya baslayinca nehire dönüp "Artik anlat ama" dedim ve nehir "Bak simdi abim sultan ablayla konusmus demiski benim kızların orda işi var senin yaninda kalabilirlermi demis felan oda tabikide demis benide özlemiş falan canim ya neyse iste gidiyoruz" dedi gülerek Nehire sarıldım. Nehir eliyle patlamış dudağıma baktı elini oraya koyarak "Hepsinin intikamını alıcaz" dedi. Nehirin yanağını öperek "iyiki varsın Nehir" dedim ve sarıldım Nehir ise gülerek "Lan yeter bu ne duygusallık efso" dedi Nehire ters ters bakarak birdaha "Efso deme bak" dedim, dememle birlikte Nehir "Sakin aslan parçası" diyerek elini enseme koydu. Of bunun yine keko damarı tuttu. Neyse Nehirle beraber bilet parasi bulmamiz gerekiyordu benim yanimda sadece annemden kalan altın kolye vardı bu kolyeyi bozdurarak parayi bulabilirdik ama annemden kalan hatiralardan biri bu digeride yorganimdi. Ama mecbur olarak bu kolyeyi satmalıydık. Nehir kolyeyi alıp odadan çıktı ben ise her ihtimale karşı kapımı kilitledim.

😺

Yaklasik 1 saat oldu Nehir hala gelmedi Ve korkmaya basladim acaba babamlar bisey mi yaptı? Sıkıntıdan bunaldım ve yataktan kalkarak odanın içinde gezinmeye başladım ve kapı sertce açılmaya çalışıldı ben tam konusucakken elimle agzimi kapatarak lambami kapatti ve gerideki duvara sırtımı yaslayarak oturdum. Kapının arkasında Babam vardı sanki fısıldayarak konusuyordu anlamadığım icin kapıya yaklastim ve hic ses çıkarmadan dinlemeye başladım
"Beni dinledigini biliyorum" korkuyla geri çekildim ve ses çıkarmadan tekrar kapıya yaklaştım "eğerki kaçacak olursan sonun anneninkinden beter olur Efsan" dedi demesiyel birlikte gozlerim doldu ve geri cekildim duvara yaslanarak ağlamaya başladım. Ben annem gibi olmak istemiyorum onun yaşadıklarını yaşamak istemiyordum dizlerimi kendime cekerek başımı dizlerime koydum ve sakinleş sakinleş diye tekrarladim 10 dakika boyunca kendimi sakinlestirmeye çalıştım en sonunda ayaga kalkarak lambayi açtım ve aynadan kendime bakarak nefret kustum. bu halimde neydi böyle elimi yüzümü yıkayarak yataga geçtim ve yorganı kaldırdığım gibi kapı nazikce tıklatıldı kapiya yaklaşarak kim oldugunu anlamaya çalıştım ve Nehir sesizce konusuyordu "Efso ac artik kapiyi bak" dedigi gibi açıp onu içeri çektim tam ona kizicakken elinde 2 bileti bana gösterdi ve elinde 1 canta vardi. Cantayi yere birakarak "of be basima neler geldi bi bilsen" dedi korkuyla ne oldu o it babam bisey yapmadi dimi? Diye sordum o ise yüzünü ekşiterek "O bana ne yapabilirki doverim ben onu" dediginde ikimizde gulmeye basladik nehir birden ciddileserek "kuyumcu adamla atıştım biraz ama ablan halletti işi" dedi. Ve ona sımsıkı sarıldım o sırada kapı tıklatıldı. Nehir hemen "Kimo" diye bagirinca elimle ağzını kapattım "gerizekali bi sus" dedigimde nehir "ay noluyo noluyo" dedi Allahım bu kız manyak cidden. Neyse ben kapıya doğru yaklastigimda esra ablanin sesi gelmeye başladı "Kızım musaitsen açın kapıyı konusmamiz lazim" diyordu bende yavasca kiliti açtım ve esra abla elinde anahtar ve 2 önlükle içeri girdi ben ve nehire önlükleri uzatarak "bunlari giyinki dikkat cekmeyin" dedi ve 1 anahtar verdi "bu anahtar arabamın anahtari otoparka gidince kilit tusuna basın sesi gelir zaten" dedi ama benim ehliyetim yoktuki nehirinde yokdu ama o araba kullanmayı biliyordu

Esra abla ikimizede sarılarak "Tam yarim saat sonra ziyaretcileri hastaneden çıkartıcam, güvenlikle ilgili sorun vardır derim biseyler uydurum ama siz yinede arka kapidan çıkın yoksa o adamlar kapıda bekleyebililer ve arabayı otobüslerin olduğu yere yada istediğiniz yere birakin ben bulurum sorun degilde dikkat edin kendinize" dedi.

Ben ve Nehir sıkıca Esra ablaya sarılarak tesekkur ettik. Esra abla odadan çıkınca ben Nehirle beraber üstümüzü degistirmeye başladık. Nehir elime bir çanta verdi sağolsun benim evime gidip bir kac parca esya almış.

Ben siyah Boğazlı dar bir kazak giydim altında siyah kot pantolon saçlarımı Bağlicaktım ama yüzümü sadece saçım kapatabilirdi sacimi actim ve üstüme doktor gömleğini giydim Nehir ise o da benim gibi simsiyah giyinmişti onun saçları dalgalıydı benimki ise düz tek farkımız buydu. Nehirle beraber zamani beklemeye başladık saat şuan 17.50'di ve tam 18.00da çıkacaktık son 10 dakika vardı.

10 dakika boyunca nehirle birbirimize sarılarak herşeyin iyi olmasi için dua ettik.

10 dakika bitince Nehirin telefonunda alarm çaldı. Ayaga kalkıp çantayı elime aldım cebimden anahtarı çıkartırken Nehir bir sürü sey soruyordu Sence orda napcaz, Acaba kimlerle tanışcaz?
Ayy acaba kalıcı olarak Diyarbakırdamı kalıcaz?
Nehir sorulara devam ederken ben kapıyı acmaya çalışıyordum
Tam acarken anons sesleri gelmeye basladi nehir hala konusuyordu elimde onun ağzını kapatarak anonsu dinlemeye başladım
"Sayın Hastane Sakinleri Güvenlik dolayısıyla hastanemizdeki tüm Ziyaretçiler çıkarılmaktadır lütfen talimatlara uyunuz"

Ben nehirin ağzını bırakarak kapiyi açmaya devam ettim nehir ise hala konuşuyordu arkamı dönerek "Nehir Sus artık be" dediğim de "öyle olsun tamam" diyerek surat asti bende "bi kaçalım şurdan o zaman küs bana tamammi diyerek Nehirin kolundan tutarak odadan çıktık. Yaklaşık 10 dakika boyunca koridorun sağındaki lavoboda durduk ve herkes tamamen gidince koridor ölümcül bir sessizliğe büründü. Nehirle beraber lavobodan çıktık orda bir temizlik görevlisi ben ve Nehire ters ters baktı Nehirde "Hayırdır hanfendi ne bakıyorsunuz?!" dediğinde kadın bize "Doktor hanım Maskenizi takarmisiniz lütfen" dediginde ben " A cok pardon lavobodan çıktık unuttuk" dedim Kadın yan taraftaki masadan bir kutu maskeyi bize uzatark gülümsedi ve "buyrun Doktor hanim" dedi bende kendimle nehire 2 tane alıp kutuyu geri verdim ve tam gidicekken temizlikçi kadını durdum "Biz bu hastaneye yeni atandıkda pek bi bilgimiz yok arka kapı ne tarafta otoparka gitmem lazımda" dedim Kadın ise isterseniz ben sizi götürim diyerek önümüze geçti olur diyerek başımı salladım. Nehir ise elimi tutuyordu,titriyordu resmen aslında ben ondan daha cok korkuyordum ama belli etmemeye çalışıyordum. Kadın bizi bir koridorun sonunda bıraktı "Burdan sağa dönünce arka kapıyı görürsünüz" dedi "Teşekkürler" diyerek kapıya dogru ilerledik ve kocaman bir kapı vardi üstünde "Exit" yazdigina gore burasını olmalıydı. Nehirle beraber sakin bir sekilde kapıdan çıktık ve yaklaşık 2 dakika boyunca yürümeye başladık ve otoparkın tabelasını görünce o tarafa doğru ilerledik. Tam otoparka dogru giriyorduk ki

Babam tam karşımızdaki duvara yaslanmıştı...

-Bölüm sonu-

-Bölümde beğendiğiniz yerleri yorumlara yazabilirsinizz
-Oy vermeyi unutmayınn lutfenn