İlk Arkadaşlık Vakası 🌿

7.Bölüm:"Artık Hiçbir Şeyimsin"

↬Baran Köşkeroğlu

Kolumu sevgilimin omzuna attım ve kısa siyah saçlarıyla oynarken "Sizce de Belinay çok tuhaf davranmıyor mu?"diye bir soru yönelttim.

Hepimiz kantinde oturmuş dersten önce bir şeyler yiyorduk ama Belinay son günlerde olduğu gibi ders çalışacağını söyleyip bizimle gelmemişti.

Burak oturduğu sandalyeye iyice yayılarak ağzına naneli bir mentos attı. "Her zaman ki Belinay işte,"

Ravza başını yasladığı göğsümden kaldırdı. "Hayır, her zaman ki gibi değil. Daha düşünceli, daha tedirgin duruyor." Birkaç sayine durup bir şey söylemek ve söylememek arasında giderek dudağını ısırdı ve sonra dayanamayarak. "Geçen gün siz bahçedeyken cüzdanımı almak için sınıfa çıktığımda, onu kulağında kulaklıkla müzik dinleyerek ağlarken buldum."

"Belinay duygusal ve her zaman çok düşünür zaten Ravza..."dedi Ela tostundan bir ısırık alarak. "Kim bilir kafasına yine neyi taktı. Büyük ihtimalle kilo aldığını düşünüyordur, fark etmediğimi sanıyor ama bu ara çok fazla öğün atlıyor."

Masanın üzerinde duran kahve bardağını elime aldım ve bir kahveden yudum aldım. "Kilolu olduğunu düşündüğü için yapmıyor."dedim düşünceli bir sesle. "Evet, öyle olduğunu düşünüyor ama morelinin bozuk olmasının bununla alakası yok. Kardeşimi tanıyorum ben."

"O zaman neden yapıyor?"diye bir soru yöneltti Eylül. "Bu ara bizimle de az konuşuyor, aramalarımı açmıyor, mesajlarıma saatler sonra dönüyor."

Bakışlarım huzursuzca etrafta dolanırken bir anlığına koridorin başında hararetle konuşan Uraz ve Belinay'a kaydı. Uraz Belinay'ın kolunu tutuyor ve sinirle ona bir şeyler söylüyordu. Kaşlarım anında çatılırken Ravza bakışlarımı takip ederek tartışan ikiliyi gördüğünde gözlerinde bir anlığına öfkenin geçtiğini gördüm.

"O sik kafalı, görümceme ne yapıyor?"diye sinirle mırıldandığında artık bizimkiler de Uraz ve Belinay'a fark etmişti.

Bir şey demeden yerimden kalkıp tartışan ikiliye doğru ilerledim. Daha yanlarına gelemeden Uraz, Belinay'ı kendine çekip dudaklarını birleştiğinde donup kalmıştım. Belinay onu kendinden uzaklaştırdığında gözlerinin yaşlı olduğunu gördüm.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun lan piç?"diye bağırdım ve Belinay'ın kolundaki elini sıkarak elini açmasını sağladım.

Uraz sinirli bakışlarını ondan bana çevirdi. "Seni ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokmayı ne zaman bırakacaksın Baran?"

Söylediği şeyin farkındaydı değil mi? Bu orospu çocuğuna Ela'nın sevgilisi olduğu için katlanıyorduk ama şuan sınırı açmıştı. Şuan benim kardeşimi zorla öpmüştü, onu izleyen Ela'ya rağmen...

Yüzüne sert bir yumruk geçirdim. "Annenin amına bira döker sike sike sarhoş olurum lan! Sen kimsin ki benim kardeşime dokunabiliceğini sanıyorsun?"

Ravza'nın varlığını yanımda hissettiğimde beni tutmak yerine "Eğer durursan senden ayrılırım."diye mırıldandı ve Belinay'ı Uraz'ın yanından kendi yanına çekti.

Uraz yumruğumla ilk sendelesede, doğrulup bana doğru bir hamle yaptı. Burak elini hava da yakalayıp ters çevirdi. "Cevap ver!"diye bağırdı sesi tüm kantinde çınlarken. "Sen nasıl benim kardeşimi zorla öpersin?"

Burak bileğini iyice bükerken acıdan dişlerini sıksa da gevşekce gülümsedi. "Zorla olduğunu kim söyledi?"

Sinirim tüm vücudumu kaplarken arkamı dönüp ne Ela'ya bakabiliyordum, ne de Belinay'a...