İlk Arkadaşlık Vakası 🌿

17.bölüm:Sahte Kimlik

↬Belinay Kayır

"Isaac! Aç kapıyı!"dedim beş bininci kez kapıyı çalarak.

"Çekilirsen açıcam ahmak."dedi Isaac beni eliyle hafif kenara itip cebinden anahtarlarını çıkararak.

"Dışarıda mıydın?"

Ben salak gibi niye bekledim o zaman?

Elindeki poşeti gösterdi. "Enerji içeceklerim ve cipslerim bitmiş."

Açtığı kapıdan içeriye girerken söylendim. "Midene düzgün yemek giriyor mu ki?"

"Ne münasebet?"dediğinde ikimizde kıkırdadık.

"Ee?"dedi sandalyesine otururken. "Kimi aramamı istiyorsun?"

"Aşkolsun, ben çıkarcı bir insan mıyım?"

"Hı hı, hemde en fenasından güzellik."dedi alayla gülerken. "Öt bakalım."

"Hilal Korel'i aratır mısın?"

Tek kaşını kaldırarak bana baktı. "Sevgilinle bağlantılı biri mi?"

"Bilmiyorum, ablamın annesiymiş."diye mırıldandım. Isaac'e çok güvenirdim o yüzden Açelya'yı tanıyordu ve tanıştıklarından beri ona aşıktı. Ölümü belki de benden çok onu sarsmıştı o zamanlar.

Yüzünden o an bir çok şey geçti, kafasında bir çok şeyi sorguladı ve ben bakışlarından hala ablama deli gibi aşık olduğunu anlayabiliyordum. "Demek sonunda abla diyorsun ona."

"Evet, onun ölmeden önce en çok istediği şeyi gerçekleştirmek istedim."

Yüzünde hüzünlü bir tebessüm oluştu. "Sen iyi bir kardeşsin Ay, üzülme sakın geçmiş için Açelya asla sana kızmadı."

İsaac hem benim hemde Açelya'nın arkadaşıydı, Açelya'nın söyleyemediği çoğu şeyi bilir ve anlardı.

"Teşekkürler İsaac,"dedim gülümsemeye çalışarak. "Sanırım bunu onu çok iyi tanıyan birinden duymaya ihtiyacım vardı."

Elimi alıp kalbimin üstüne koydu. "Onun hakkında bir şeyler duymak için birine, yıldızlara ya da herhangi bir şeye ihtiyaç duymana gerek yok. Onu çok uzakta değil, kalbinde ara. Ben öyle yapıyorum."

"Mezarındaki çiçekler, senindi değil mi?"

Mezarında açan bir sürü çiçek vardı ve mezarına ne annesi, ne babası, ne de kardeşi gelen bu kimsesiz kızın, mezarına o çiçekleri biri ekmişti. Adım kadar emindimki o çiçekleri Isaac ekmişti.

Kafasını olumlu anlamda salladı. "Yaşarken hislerimden rahatsız olmaması için ona veremediğim çiçeklerin bir telafisi olur belki diye düşündüm."

"Teşekkürler, onunla yaşarken ve öldükten sonra ilgilendiğin için."

Alayla küçük kardeşiymişim gibi saçlarımı karıştırdı. "Sevdiğim kızla ilgilendiğim için teşekkür edilmesi biraz garip ama önemli değil Ay."

Ellerini saçımdan uzaklaştırıp bu garip andan kurtulmaya çalıştım, onu daha da üzmek istemiyordum. "Bende seni alanında iyi bir hacker sanardım, meğer beceriksizmişsin. Kaç saattir bir ismi bulamadın."

Bana üstten bir bakış attı ve hemen önündeki bilgisayara dönüp kadınla ilgili araştırma yapmaya başladı. Birkaç dakika sonra bana döndü.

"Hilal Korel, Güneş Korel'in, yani Aral'ın annesinin, küçük kardeşi, ablası gibi bir doktor. 20 Mart 1983 doğumlu, Açelya'yı doğurduğunda 17 yaşındaymış. Kendisi henüz reşit olmadığından bakamayacağını düşünüp babana vermiş olmalı. Kadın ablası ve eniştesinin ölümü üzerine Kanada'ya taşınıp işini orada yapmaya devam etmiş, alanında ünlü bir kalp cerrahı."