denek 1

11

27.03.2022

"Emin misin? Geri dönüşü olmayabilir."

"Eminim. O paraya ihtiyacım var."

"Eh, imzala o zaman."

Uzattığı kağıdı okumadan imzaladım. Her ne olursa olsun o para için yapmaya hazırım.

"Parayı bu akşam hesabına gönderirim." İmzaladığım kağıdı çantasına koydu. Ayağa kalkarak kafeden uzaklaştı.

Eve gitsem iyi olacak. Oturduğum sandalyeden kalkarak, ilerlemeye başladım. Kafeden çıktım. Saat 16:23.

Hızlı adımlar atarak ilerlemeye başladım. Burası değil belki ama evimin yakınları bir erkek için bile çok tehlikeli olabiliyor.

---

Saat 22.17. Telefonu elimde sımsıkı tutuyor. Para transferini bekliyorum.

Tanrım, lütfen!

Bildirim sesi! Evet, evet! Geldi. Paranın büyük kısmını hızlıca Oc'a attım. Ardından hemen aradım.

"Alo."

"Parayı attım artık bizi rahat bırak!"

"Bekle..." Aramayı kapattı. Henüz birkaç dakika geçmişti ki tekrar aradı.

"Seninle işim bitti. Senet artık yok, keyfine bak." İğrenç kahkahasını dinlemek istemediğim için yüzüne kapattım.

Telefonu kanepeye bıraktım ve ayağa kalktım. Mutfağa gittim. Bardağa su doldurup, tek nefeste içtim. Bir beladan daha kurtuldum. Sırada diğeri var.

Bir beladan kurtulmak için başka bir belaya bulaşmak ne kadar mantıklı? Bilmiyorum ama bu piçten daha kötüsü olacağını sanmıyorum.

En fazla ne yapabilir ki?

Bana yetecek para var. Bununla yurtdışına çıkar paçayı yırtarım. Beni bok bulur. Ki arayacağını sanmıyorum. Parayı tek gecede hesabıma atacak kadar zengin birinin benimle ne işi olur ki?

İçeriden gelen telefonun bildirim sesiyle ayakta dikilmeyi bıraktım ve içeriye girdim. Telefonu elime alarak gelen mesaja baktım.

Zengin enai: İşini hallettin mi?

Ben: Daha değil.

Zengin enai: Tamam :3

Görüldü

Bunun derdi ne?

Bana mı halleniyor lan bu!

Tanrım! İnanamıyorum...

Bunu düşünmemem lazım. Düşünürsem kafayı yerim... Telefonu sessize aldım. Kanepe uzandım ve kenarda duran örtüyü üzerime örttüm.

Bu gün çok fazla stres yaptım, bu yüzden uzanır uzanmaz uykum geldi. Ve ben bu uykuyu hakkettim.

---

04.04.2022

Gözlerimi yavaşça açtım ve tekrar kapattım. Koltuk şu an aşırı rahat ve oda gereksiz sıcak. Lan! Kaldığım ev asla sıcak olmaz! Gözlerimi hızlıca açtım.

Burası neresi? Neredeyim ben!

"Seni manyak! Burası da neresi! Lan piç neredesin?" Kesinlikle o getirdi.

Yattığım yerde doğruldum. Ellerimde veya ayaklarımda kelepçe yok. Bu iyi. Yataktan ineceğim sırada bir şey beni engelledi.

Boğazımda ki ne?

Ellerimi hızlıca boynuma götürdüm. Bu da ne? Demir bir şey takmış boynuma! Yatak başlığına bağlamakta ne!

Açılan kapıya baktım.

"Sessiz olmak neden bu kadar zor? Bir yarım saat bekleyemedin mi? Ah, Tanrım."

"Ben neden buradayım! Gitmek istiyorum."

"İmzaladığın kağıdı okumadın mı? Göz de mi gezdirmedin... " Kafamı olumsuz anlamda, iki yana salladım. "Ciddi olmazsın."

"Kağıdı okumak istiyorum. Burada kalmayı da reddediyorum! Şu boğazımda ki şeyi çıkart."

"Kağıdı birazdan getiririm. Ama buradan çıkamazsın. Seni bir süre misafir etmek zorundayım."

"İstemiyorum kardeşim, zorla mı!"

"Parayı alırken hiçte istemiyor gibi değildin?"

"Popomu kurtarmam gerekiyordu da o yüzden. Kaçırılacağımı nereden bileyim amınakoyim."

"Bir daha küfür etme. Ve hayır kaçırılmadın, sadece buranın yerini bilmemen gerekiyordu o yüzden uyurken geldin."

"Burada ne kadar kalacağım? Ve bana ne yapacaksın?"

"Süre vermek istemiyorum ama yaklaşık 2 yıl. Ne yapacağımı anlatmalı mıyım? Emin değilim. DNA dizilişini kontrol edeceğim ve birkaç değişiklik yapacağım, bunları bilsen yeter."

"Bu şey neden 2 yıl sürüyor? O kadarda zor değil gibi... Her neyse. Madem bir anlaşma yaptık, kabul ediyorum."

"Belki daha az sürer, bu tamamen sana bağlı. Aç mısın?"

"Değilim." Ben sürekli aç olan biriyim. Şu an nasıl aç değilim? Dünden beri hiçbir şey yemedim oysa...

"Güzel. Sen rahatına bak, benim ufak bir işim var." Sadece kafa salladım.

Şaka mı yapıyorsunuz? Tabii ki burada kalıp onun Denek'i olmayacağım. Sadece güvenini kazanıp şu boynumda ki laneti çıkarmasını sağlayacak ve buradan defolup gideceğim.