Mokro [ soukoku ]

Bölüm 25. [ FİNAL ]

6 ay sonra

" Dazai, uyan. "

" Hey. "

" Sana uyan diyorum ahmak. "

Chuuya sevgilisini uyandırmaya çalışırken zorlanmıştı ama sonunda Dazai'nin yarı yarıya açılan gözlerini görünce derin bir nefes vererek koltuğa geri oturdu.

Yalnızlardı.

Bu defa gerçekten yalnızlardı.

" Beni bu saatte neden uyandırıyorsun? "

Uykulu ses tonu turuncu saçlının sinirlerini bozsa da Dazai bu isyanında haklı gibiydi. Çünkü saat gece 4:03'tü.

" Çünkü mutsuzum. "

O sırada Dazai yatakta doğrularak yanında bağdaş kurmuş kendisini izleyene baktı.

" Ne oldu? "

" Çocukları özledim. Sence iyiler mi? "

Dazai bu soruyu tahmin etmişti. O günden sonra neredeyse her gün diğerleri adına endişelenmekle geçiyordu.

" Ranpo'nun onlara iyi baktığına eminim. Güçlü olduklarını gördüğü için zarar vermeyecektir. "

Chuuya umutla bakmıştı Dazai'nin gözlerine.

" Onları geri alacak mıyız? "

" Alacaksınız. "

Ve ikisi dışında bir ses odanın kapısında belirdiğinde iki beden de irkildi. Bu tok ses Chuuya'nın babasına aitti. Ardından yaşlı adam devam etti.

" Tamamen iyileştiğimde elimden gelen her şeyi yapacağım ve onları geri alacağız. Kulak misafiri olduğum için üzgünüm, devam edin. "

Ve adam odanın kapısını kapatarak ikiliyi odalarında yalnız bıraktı.

--------

Ranpo'nun malikaneyi bastığı gün her şeyin sonu sayılırdı. Çünkü bu defa tek gelmemişti. Mafyasındaki en güçlü adamları toplayarak evi darma duman etti ve Kunikida başta olmak üzere Dazai ve Chuuya'nın tüm ekibini zorla topladı. İkiliye dokunmamasının tek amacı olabilirdi, tıpkı geçmişte yaşadıkları gibi acılarını tekrar ettirmek ve onları sevdikleri ile sınamak. Ranpo en baştan beri iyi niyetli değildi. Başta gözlerine girmek için türlü iyilikler yapıyor, sonra da saldırıyor ve kişileri zorla kendi bünyesine alıyordu. Mafyasındaki adamların hepsini bu yöntemle toplamış, ağızlarını sıkı tutmaları için türlü tehditler savurmuş, ona uymayanların ailelerinden intikam almıştı. O gece soukoku tüm yeteneklerini kullansa da başarısız çıkmıştı. Kaşla göz arası çocukların hepsi artık Ranpo tarafından esirdi. O günden beri hiçbirini görememişlerdi..

Aradan 2 ay geçince Chuuya'nın babası çıkagelmiş, bunca yıl oğlunu aradığı için ikisine de sahip çıkmıştı. Adamın sağlık durumu pek iyi olmasa da güçlü bir bankası vardı. Soukoku artık bu evde kalıyordu.

Ranpo'nun darbesinden sonra fiziki ve manevi gücünü tamamen yitiren Chuuya ve Dazai birbirlerine karşı hiç olmadığı kadar dürüst olmak zorunda kalmışlardı. Chuuya'nın Kun'dan hoşlanmasının yalan olduğunu itiraf etmesi ve bunun üzerine Dazai'nin de ona tıpkı eskisi gibi aşık olduğunu itiraf etmesi gibi. Artık birbirlerinden başka kimseleri yoktu.

Genç yaşamları boyunca üçüncü kere bir devrim yapmaya ve mucizeler yaratmaya güçleri yoktu. Ancak akılları sürekli ama sürekli arkadaşlarındaydı. Silahları olsa da en son ne zaman kullandıklarını hatırlamıyorlardı.

Babasının onlara söz verdiği geceden 2 hafta sonrasıydı.

Evlerine bir mektup geldi.

Chuuya mektubu açar açmaz yere yığıldı, Dazai ise elleri titreyerek zarfın içindeki fotoğrafa baktı.

Tüm arkadaşlarının cansız bedeni bir arada, bir yığın hâlindeydi.

Fotoğrafın altında ise bir not vardı.

" Dünya üzerinde benden daha güçlü birileri olmamalıydı. Eğer sizi öldürseydim benden iyi olan sizlere saniyelik acılar yaşatmış olacaktım, bu şekilde ömür boyu vicdan azabı çekeceğiniz bir senaryo ürettim. Bazı acılardan kaçamazsınız, kaçmaya çalıştınız ve bedelini sevdiklerinizle ödediniz. Bu hikâyede hangisini öğrendiniz; intikamın sonsuz olduğunu mu, yoksa hayatta kendinizden başka kimseyi sevmemeniz gerektiğini mi? "

- Ranpo Edogawa

-------------

Y/N : 4 küsur ay sonra merhaba... Final beklemiyordunuz değil mi???? Ben de şaşırdım açıkçası. Anlayacağınız üzere soukoku başrol görünümlü Ranpo hikâyesi oldu. Belki ilerleyen bölümlerde Ranpo'nun hayatını ve neden psikopat olduğunu anlatan bir bölüm yazarım. :')

Aslında sonunu hiç böyle düşünmüyordum ama çok uzun süredir genel anlamda motivasyon düşüklüğü yaşıyor ve bölüm atamıyordum. Bunu aynı anda 3 hikâye yazışıma da bağlıyorum biraz ve bu yüzden uzun zamandır ( 5 gün sonra Mokro'ya başlayalı 1 yıl olacak??? ) yazdığım bu hikâyeye daha da uzatmadan final vermek istedim. Hoşunuza gitmedi biliyorum, soru işaretleri var biliyorum, başarısız bir hikâyeydi onu da biliyorum ama ben ne olursa olsun eğlendim ve umarım siz de bir nebze olsun eğlenmişsinizdir. Sonu kötü biten ilk hikayem de oldu bu arada. Ne olursa olsun asla yarıda bırakmam ben demiştim, öyle de oldu. İyi kötü bir şekilde bitirdim. Desteğinizi Mezzanine ve Daijin için de bekliyorum. Sizleri seviyorum, kendinize çok iyi bakın. <3