Na kolano, słodka.

Prolog

_____________Lia_____________

Mam na imię Lia Davies i mam piętnaście lat. Jestem szczupłą blondynką o szarych oczach. Mam metr i pięćdziesiąt osiem centymetrów wzrostu.
Mieszkam razem z moją mamą, ponieważ mój tata zmarł gdy miałam 11 lat.
Na codzień chodzę do gimnazjum w którym nie mam zbyt dużo przyjaciół.
Moja mama mówi zawsze, że to przez to jak się ubieram, uważają mnie oni za dziwną. Lubię zwierzęta, a szczególnie naszego białego kotka. Wabi się on Irys i ma trzy lata. Moja mama kupiła mi go po śmierci taty, z myślą, że może mi jakoś pomoże.
Gram na pianinie i szczerze mówiąc na początku nie byłam do tego zbytnio przekonana, ale ze względu na moją mamę musiałam brać udział w zajęciach i tak oto dziś wygrywam konkursy, a czasem zdarza się nawet, że sprawia mi to przyjemność.

_____________Alex_____________

Nazywam się Alex Williams. Mam dwadzieścia siedem lat i metr, dziewięćdziesiąt pięć wzrostu. Moje włosy są czarne, a oczy brązowe. Pracuję zdalnie i mam dwie dobrze zarabiające firmy. Poza zdalną pracą prowadzę też jakieś tam lewe interesy, lecz nie jest to teraz najważniejsze. Mieszkam sam w wystarczającym dla mnie mieszkaniu.
Pochodzę z Włoch gdzie buduję też dom, lecz w tym momencie nie mam zamiaru się przeprowadzać, ze względu na jedną
istotkę. A mianowicie, jest to moja urocza sąsiadka i nie, nie mówię tutaj o tej starej lafiryndzie, a o jej córce. Nie wiem jak to nazwać, ale czuje potrzebę mieć ją przy sobie. Za każdym razem, gdy ją widzę, waham się czy nie podejść do niej i nie spytać czy nie chciałaby napić się herbaty, a później nie wypuścić jej z mych ramion nigdy więcej. Ale to wszystko w swoim czasie. Najpierw musi mnie lepiej poznać, ale jeżeli nie uda się po dobroci, nie będę miał wyjścia i wezmę to co moje nawet siłą. Oczywiście nie chce zrobić jej krzywdy, bo pod żadnym pozorem nie skrzywdziłbym mojej kruszynki, ale patrzenie na nią przez okno jej pokoju, lub to w salonie, gdy gdzieś wychodzi nie jest dla mnie już wystarczające.