''Geleceğe mi? '' işte bu kelimeler döküldü ağzımdan... ' 'Evet '' dedi. ''Yapmazsan olacakları görmen için...'' '' İstemiyorum!!!!'' diye bağırdım. ''Ne bir şey görmek istiyorum ne de bir şey yapmak...'' ben sözümü, daha doğrusu bağırmamı bitirmeden söze girdi. ''Clara bazı şeyler biz istemeden olur. Ama bencillik etmek olmaz. Değil mi? Sen bencil değilsin.Haksız mıyım? Tüm dünyaya karşı tek yaman gereken beni, bizi feda etmek ....'' durdu biraz nefeslendi. Sanki bunları idrak etmemi bekliyordu. Ama yapmayacaktım. Buna izin vermeyecektim. Bu sefer hayır. Kendi ellerimle onları öldürmemi bekleyemezlerdi. Hadi ama bu kadarına da hakları yok. Neden sonra konuşmaya devam etti. '' Artık gitmeliyiz. Vakit daralıyor. '' Ve o ses duyuldu. Her yere umut getiren ses bu defa beni hayatımdaki en büyük umutsuzluğa ve belkide koca bir sona benziyordu....
