En son hatırladığım buydu işte. "Aaaaaaaaah!" diye bağırıp Tardis e zor tutunduğumda orada olduğu için şükretmiştim. Yaprak elimde Tardis e doğru ilerlerken Doctor benden önce davranıp içeri girmiş bense kapıda başıma saplanan bi ağrıyla bağırmıştım. En sonunda tutunmuştum. Doctor gelmiş ve iyi misin sorusunu sorduğunda ise benimde o ses yankılanıyordu. Hangi ses mi? Bilmiyorum , tek bildiğim bana zarar verdiği... Sonrasında ise kollarına düşmüştüm. Yanlış anlamayın. Tabi ki bakılarak , sonrası yok. Ne kadar süredir uyuyordum bilmiyorum. Tek bildiğim tanımlandıramadığım bir ses duyup bayılmam ve yalnızca ama yalnızca beş dakika önce uyanmış olmamdı. Işte şimdiye kadar olanlar.... Bundan sonrasını bilmiyorum. Aslında bilmek de istemiyorum. Ama zorundayım galiba... Şu an bir şey farkettim. Ben bunları düşünürken başım feci bir şekilde ağrıyordu. Yanımda kimse yok sanarken bir siluet gördüm. Bu pejmürde adam değildi. Yaşlı adamdı. Uyandığımı farkedince yanıma yaklaştı.
"İyi misin?"
"Ne oldu bana?"
"Bilmiyorum anladığım kadarıyla sen de öyle."dediğinde yavaşça doğruldum. Bundan rahatsız olsa da yine de izin verdi.
"Ne zamandır uyuyorum?" dediğimde " Ona sor. " dedi pejmürde adamı göstererek. Pejmürde adam yaprağı aldı ve elime koydu. "Bayılsan bile bunu düşürme." dedi gülümseyerek...
"Ayrıca 2 saat oldu."
******
Başımın ağrısı bayağı hafifledikten sonra bahçeye çıkmıştım. Işın garip tarafı burası ne bahçeydi ne de değildi. Aslında bir gariplik daha... derken birisinin ağzımı kapatıp bana eter koklattığını farkettiğimde düşüp bayılmıştım bile...
