Bu kadar ayılıp bayılmak iyi bir şey değil. Gerçekten , kesinlikle... Hatta berbat bir şey. Her neyse. Zaten şu an ayılıp bayılmayı düşünecek halde değilim. Aslında bakarsanız hiçbir şey düşünecek durumda değilim ben. Sağ yanımda duran cybermeni görünce bunu daha iyi anladım. Korkuyla ona bakarken gözlerim bulunduğum odada doctoru aradı. Hangisi diye sormayın. İnanın hiç farketmez. Ama ilk defa belki de son defa (umarım bu seçenek olur tabi ölmezsem) O yoktu. Ne mavisine hasta olduğum TARDİS ne de doctor... Ilk defa karşımda bir cybermenle tek başımaydım. İtiraf ediyorum korkuyorum ama cybermen uyku halinde gibi yani ben öyle düşünüyorum. Önce içerisinde bulunduğum odaya göz gezdirdim. Her yer ve her şey ( cybermen hariç ) beyazdı. Yavaşça kalkmaya çalıştığımda cybermenin kıpırdadığını farkettim. Ama ben kalktığım için değil... Kapıdan o kız girdiği için...
O kız kim mi ? Tanımıyorum sadece kızıl saçları çok ama çok dikkatimi çekti. Ve kızın ardından içeri bir erkek girdi. Kız oğlana baktı ve " Hey Rory " dedi. Misafirimiz uyanmış...
