Selam millet! Biliyorum böyle yazılar çok sevilmiyor. O yüzden kısa kesicem. Bölüm yayınlayabildiğim için çok mutluyum. Normalde çok vaktim olmuyor. Ama bugün farklı. Okula gidemedim :( ve buna çok üzgünüm. - İnanın bana şu anda bir sürü konu kaçırdım- Hastalık psikolojisiyle yazıcam. Her şey daha kötü olacak yani. Umarım çok batırmam. Iyi okumalar...
Tardis durmuştu. Gelmiştik. Nereye,ne zamana ,hangi yıla hiçbir fikrim yoktu. Ama gelmişti. Pejmürde adam papyonunu düzeltti ve o sevimli gülümsemesiyle konuştu." Son bi maceraya var mısın? Belki de sonun başına..."
" O da ne demek ?" dedim.
" Yok öyle bir şey ! Olamaz da... Tardis yine gittiği her yere umut götüren Tardis olarak kalacak ve siz de o umudu taşıyan doctorlar olarak kalacaksınız " tam bir kaç kelime söylemek için ağzını açacaktı ki buna izin vermedim.
" Son bir maceraya asla ama yeni bir maceraya hep hazırım hele de seninle" durdu ve güldü. Bende aynısını yaptım. Doctor Tardisin kapısını açtı ve beni dışarı davet etti. Ona belli etmesemde çok ama çok korkuyordum. Kim bilir belki belli de ediyordum. Tardis ten çıktım gördüklerim beni çok ama çok şaşırttı.
