lierre ¦ yoonmin

5| seneler geçmişten çalıp geleceğe eklemiş bizi

Arctic Monkeys / Despair In The Departure Lounge

onun yaptığı eğlenceli şeyleri anlatmıyor
sakın neşelendirmeye çalışmayın,
çünkü öyle bir şey olmayacak
..
ama belki çektiğin acıları unutmanı sağlayabilir
barda düştüğünde gülüyorsun, ama hâlâ aynı hissediyorsun
çünkü o yanında değil, elini tutmuyor
sen uçaktan indiğinde orada olmayacak
o yakın bir yerde değilmiş gibi hissediyorsun
oradan ayrılmak zorunda kalmış olabilirsin
korkuyla birlikte bu düşünce etrafını sarıyor
düşüncesi seni biraz huzursuz hissettiriyor
dün arkanda bıraktığına benzeyen birini gördüm
neredeyse sesleniyordum,
sonra gerçeklik yüzüme vurdu
görünüşe göre kazanan biz olduk,
ama sen bir şeyler kaybettin
ve düşündün, kazanan mı oldun kaybeden mi?
tek kelime etme çünkü hiçbir fikrin yok
o hâlâ çok uzaklarda
..
bekleme salonundaki umutsuzluk,
saat bir, ve üçte yine böyle olacak
sinyal yok ve şarjım bitiyor
bana ne oldu böyle?
.
.

Saten, siyah ve dantelli bir iç çamaşırı üzerine giydiği ince askılı bordo tülden yapılma gecelik. Ayaklarına geçirdiği sivri burunlu mat topuklu ayakkabılarının bağcığını bağlama ihtiyacı bile duymadan tutunduğu direğin etrafında zarifçe dönerek bacaklarını sarması, ardından da hiçbir gücün onu engelleyemeyeceğini kanıtlar gibi hızlanması.

Uyum sağladığı müziğe göre yavaşlaması, bedeninin ağırlığını yalnızca alt tarafına vererek sırtını bulunduğu yükseklikten aşağı eğip yer çekimine meydan okuması. Karnından sıyrılarak omuzlarında toplanan kumaşı umursamadan gözlerini kapatmışken, doğrulmak üzere harekete geçerek geceliğinin kollarından kayıp gitmesine izin vermesi. Serin odada iç çamaşırıyla durmasının hiçbir önemi yokmuşçasına dansına devam etmesi ve sağlam ayakkabılarının zeminde sesler çıkararak ona itaat etmesi.

Gözüme takılan birkaç yara izinin peşi sıra şarkının son bulması, yavaşça çöktüğü yerde oturması.

Saat erkendi. Sahneye çıkmasına daha vakti vardı, kimsenin olmadığı mekanda pratik yapıyordu. Yaşanan olayın üzerine, kim olduğunu bilmesem de burada önemli konuma sahip olduğunu anlayabileceğim biriyle yaptığımız kısa süreli görüşme, artık onun burada olduğu her vakit benim de olmam gerektiği yönünde son bulmuştu. Aldığım paraya yansıyan bu durum sorun değildi. Gün içerisinde yapacak hiçbir şeyim yoktu ve ne kadar acizce olsa da vicdanımı rahatlatan bir durumdaydım artık. Sabah saatlerinde gelerek bir dansa, belki de başka birçok şeye, milyonlar yatırmak isteyenler olabiliyordu.

Hepsini reddettiğini öğrendiğim gibi, bunu da yeni öğrenmiştim.

Bugün de pratik yapacağını düşünmüştüm. Dışarıdan bakan birisi için öyle olabilirdi de ancak Park Jimin'i kendimden daha iyi tanımam pratik yapmadığını bilmemin en geçerli sebebiydi. Her zaman dans ederdi. Saatler boyu kapandığı, duvarları ayna döşeli odalarda benliğini unutacak hale gelir, tüm hareketlerini kusursuzlaştırmak üzere çabalardı.

Ama bazen, çok nadir de olsa bazen, sadece dans ederdi. Hisseder, içindekileri ortaya döker, hiçbir izleme ihtiyaç duymadan yalnızlaşırdı. Kalanlarını, kırıklarını dökerdi ve asla basitleştirmezdi.