16 kwietnia 2021 roku był najgorszym dniem mojego życia. Skończyłam tą historię dziś, 16 kwietnia 2022 roku.
Aniu, nawet nie wiesz jak mi Ciebie brakuje. Odeszłaś zbyt szybko i zbyt młodo. Byłaś dla mnie kimś, kto uczył mnie życia, dawał porady, wskazywał kierunki. Byłaś moim wszystkim.
Czemu Cię tu nie ma?
Mogę prosić, żebyś wróciła?
Brakuję mi twojego uśmiechu, twoich ciepłych ramion i tej walki, którą w sobie miałaś. Chciałabym jeszcze raz pożartować z Tobą, jeszcze raz wybrać się na spacer, czy na wycieczkę rowerową. Nawet nie wiesz jak bardzo chciałabym ponownie usłyszeć Twój głos.
Nadal nie potrafię przyzwyczaić się do myśli, że Cię już nie ma, ale Twój grób i brak odpowiedzi na moje pytania, wiecznie mi o tym przypominają. Tak bardzo tego nienawidzę.
Kocham Cię, nie zapomniałaś, prawda?
Poczekaj na mnie, proszę.
Obiecuję, że kiedyś się spotkamy ponownie.
CZYTASZ
You're my favorite dream || Larry
FanfictionLouis już od pierwszego spotkania w piaskownicy spostrzegał go nieco inaczej, to Harry był tym niepewnym dzieckiem, który niechętnie do niego podszedł. Na przestrzeni lat niechęć do błękitnookiego, szybko zmieniła się w coś całkiem odwrotnego. W coś...
