Aizawa Shouta'nın hayatındaki tek aile üyesi olan çocuksu aksi kızı kahraman olmamasına rağmen görevlere gönderilirdi. Bu görevlerden birinde tanıştığı kibar adamdan hoşlanacağını hiç düşünmemişti. Daha önce de birçok kişiyle göreve çıkmasına rağmen...
açık ara beni en çok etkileyen animeydi... aah ah...
neys
bu bölüm biraz yaklaştıracam bunları. bir de gelecek bölümde yada bir sonrakinde Shizuka'nın geçmişiyle alakalı birşeylr açıklayacağım kaçırmayn amk sonra mal gibi kalırsınız
simplik dozu:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BU ARA DAHA ÇOK SEVİYOM SENİ LAN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞUNU DA ANİMEDE DAHA DÜZGÜN GÖREMEDİK AMA ÇOK SEVİYORMMMMM
.
.
.
" Öhm öhm. Başlasanız mı artık. "
Shizuka'nın uyarısıyla hareketlenen üçlü aralarında biraz fısıldaştıktan sonra Midoriya konuşmaya başladı.
" Öncelikle en önemli haberden başlayalım. Balonun yapılacağı yer değişti. Kyoto' da tekrar düzenlemeler yapılıyor. Nedenini araştırıyorlar. Herhangi bir sorunda bize iletilecek. Ayrıca 3 haftalık bir erteleme yapıldı. Yani isterseniz son haftaya kadar evlerinize dönebilirsiniz ancak Endevaor-sama gitmemenizi önerdi. Merkezin yeri de değiştirildi. Onun yanında davetli listesi değiştirildi. Listeden aralarına sızdırmayı başardığımız casuslar çıkarıldı. Artık davetliler hakkında bilgi alabileceğimizi düşünmüyorum. Son olarak bildiğiniz gibi görevde biz de yer alacağız. Bizi de içeri sokabilirseniz kesinlikle yararımız dokunur. "
" Yani sen bana şuan tüm bu işkenceyi boşuna çektiğimi mi söylüyorsun? Ugh- baş ağrısından farksız bu görevler. Her seferinde böyle oluyor. Resmi olarak kayıtlara bile geçirilmiyorum ancak her lanet göreve beni gönderiyorlar. Bıktım artık. "
Ona baktım. Gerçekten işkence gibi mi düşünüyordu. Aslında gayet de eğleniyormuş gibi duruyordu. Uzun süre baktığımı fark edip çocuklara döndüm.
" Davetli listesinde casuslar bulunduğundan haberimiz yoktu. Ayrıca sizi içeri almamız gerektiğinden emin değilim. İki kişiyi orada bulundurmak yeterince riskli olacaktır. "
" Zaten uzun süre kontrol edemem beş kişiyi. Yani içeriye girebilsek bile sadece Shoto'yu yanıma alırım. "
" Teşekkürler Shizuka-sama. "
" Neden o geliyor? Ben ondan daha iyiyim bir kere- "
" Seni hiç alakadar etmez hamam böceği. "
Bir Shizuka'ya bir Katsuki'ye bakyordum. Shizuka zevk alıyormuş gibi Katsuki'yi izliyor, Katsuki ise sinirden resmen kızarmış bir şekilde cevap vermemek için kendini zorluyordu. Ortamdaki çekişme artarken birden hissettiğim garip duyguyla doğruldum. Etrafta göz gezdirirken öbürlerini sessiz olmaları için uyardım. Shizuka da benim gibi ayağa kalktı ve etrafı seyre koyuldu. O an perdenin açık olduğunu fark ettim. Karşıdaki binadan bize doğru doğrultulmuş silahları görünce hemen kanepeyi pencereye doğru fırlattım.
" Herkes odadan çıksın! Çocuklar almanız gereken eşyalarınızı odalarınızdan alın ve hemen otelden ayrılın. Takip edilmediğinizden emin olun. Yeni bir toplantı talebinde bulunuyorum. Gidin ve bunu Endevaor'a iletin. "
Çocuklar hemen ayrıldılar. Gözlerimle Shizuka'yı aradım. Arkamda yere çökmüş, kolunu tutuyordu. Başımı biraz daha çevirince koluna giren kurşunu gördüm. Onu hedef olamayacak bir yere götürüp kanamayı durdurmaya çalıştım. Aynı zamanda da yatak odasına gönderdiğim birkaç tüy eşyalarımızı alıyordu. Arkamızdan geleceğini bildiğimden Shizuka'yı kucağıma alıp asansöre bindim. Zemin kata basarken Shizuka hırıltılı nefesler almaya başladı. Sağlam eliyle boğazını tutuyordu. Nefes alış verişi çok düzensizdi. Asansör birden durunca fark ettim, Shizuka normalde asansöre binmiyordu. Işıklar da asansörün durmasıyla kırmızıya dönmüştü. Sanırım asansörde kalmıştık. ( Biliyorum çok klasik ama bunlar olmazsa bu ikisi hayatta yakınlaşamaz yaniiii )
Shizuka'nın durumu hiç iyi değildi. Kolundaki kanama hala durmamıştı ve sanırım bir panik atak geçiriyordu. Ne yapacağımı bilmeden yere çöktüm. Kucağımdaki Shizuka'yı sakinleştirmeye çalışırken ne yapacağımı düşünüyordum. Asansör kanatlarımın kıramayacağı kadar dayanıklıydı. Shizuka bilinçli olsaydı yapabilirdi ancak o da şuan mümkün değildi. Telefonum çekmiyordu yani çocuklardan yardım isteyemezdim. Çantalarımız asansörün çatısındaydı, tüylerim de orada kalmıştı. Durumun iyi olduğunu söyleyemezdim.
Shizuka'nın koluna kemerimi çıkartıp taktım. Bu kanamayı durdurmasa da baya yavaşlatmıştı. Hala nefes almakta zorlanıyordu. Bilincinin yerinde olduğunu net bir şekilde söyleyemem. Gözlerinin feri solmuş, boş bakıyordu. Sanki gözleri açıkken uyuyordu. Düşünmeden harekete geçtim. Kafasını iki elimin arasına aldım.
" SHİZUKA! "
Bağırmamla birlikte biraz kendine gelmişti. Şimdi bana bakıyordu. Birden ağlamaya başlayıp bana tutundu. Birkaç saniyede şaşkınlığımı üstümden atıp ona sarıldım. Sanki düşmek istemiyormuş gibi sımsıkı tutunmuştu ceketime. Aynı şekilde sımsıkı ama sakince ona sarılıyordum. Birkaç dakika öyle kaldık. Sonunda ağlaması küçük hıçkırıklara dönüşmüş, tutuşu gevşemişti.
" B-ben yapmadım. Yemin e-ederim ben d-değildim. "
Dediklerine anlam yüklemeye çalışmak yerine başını okşayıp onu teselli ettim.
" Tamam, sana inanıyorum. Geçti. "
" Hıck- Bana i-inanıyor musun? "
" Elbette. "
Bunu dememle tutuşu anlık olarak sıkılaştı. Rahatladığını hissedebiliyordum.
" Teşekkür ederim. "
Bir şey demek yerine sırtını sıvazladım. Biraz daha öyle kaldık ve sonunda benden ayrıldı.
" ... Özür dilerim Keigo. Tam bir arızayım. "
" Hayır değilsin. Kendini kötülemeyi kes. Şimdi daha iyiysen tavan kapısını bir yoklayabilir misin? "
Ayağa kalktı ve omzuma bindi. Yavaşça yükseldim ve onu tavana yaklaştırdım. Birkaç kez kapağı zorladı. En son vurduğu darbeyle kapak hızlıca açıldı. İçeriyeyse kocaman kilit düştü. Demek bu yüzden açamıyordum kapağı. Yukarda bekleyen tüylerimi aldım ve Shizuka'yı yukarı çıkardım. Ardından bende çıktım ve asansör boşluğuna göz gezdirdim. Çantaları sırtıma takıp Shizuka'yı kucakladım. Hiçbir şey demedi. Çok kırılgan ve çekingen görünüyordu. Bir önceki katın kapısına yükselip ayarlarla oynadım ve kapı açıldı. Dışarı doğru süzüldüm. Açık bir pencereye kadar koşturdum ve kendimi boşluğa attım.
