5 bölüm: minki

9 4 0
                                    

Yanlızlıklarım hep özlemlerim oldu,
Özlemlerimse teker teker yanlızlığa dönüştü...

Unutamadıklarım oldu, sevmeden seviştiklerimde , umursamadan umut verdiklerimde.

Ama bunca şeyin arasında ben hep yanlızdım.
Hayatımda değişmeyen tek şey yanlızlığımdı, etrafımda ne kadar insan olursa olsun ben hep yanlızdım

çünkü o yoktu hiç olmadı ve sanki hiç olmayacak gibi...

Baharı unutuğumda ne hatırlatanım vardı ne yaşatanım,
Bu yüzden yeşermedi dallarım gülmedi yüzüm...

Her gide gide küçücük kaldı kalbim içinde ne merhamet kaldı ne sevgi nede umut

Kışı yaşadığımda yine kimse yoktu,
Ayaz vurdu kuruttu dallarımı

Her yaz binlercesi vardı
Çünkü yaz bendim,yaz benimdi
Işıldardım güneş gibi

oysa en çokta yazda canım yanardı karanlığa mahkum olduğumu yazdan çıkınca anlıyorum,
yaz rüya gibi geliyor bana,geçici...

Benim dört mevsimim hep böyle geçti
Malesef artık hangi mevsimi yaşadığımı bile bilmiyorum

Dengesizim...
Bazen katil gibi hissediyorum
Bazense bir kahraman gibi bakmayın kahraman dediğime kahramanlara inanmam ben

elimde değil herkezin tek kahramanı kendisidir değilmi?

Benim hiç bir zaman kahramanım diye bilecek biri olmadı hayatımda...

bana "kahraman" sıfatı ile yaklaşacak insanlar olmasını sağladım buna rağmen

Tanrı aşkına ben bu dünydaki pislikleri temizlemezsem kim temizliycek?

Ben sadece pislikleri temizleyen bir pisliğim

Bekledim gerçekten birinin gelip bu itleri öldürmesini bekledim ama kimse yapmadı cesaret edemedi

Tanrı kavramı bu taraftan çok saçma oluyor bana göre sadece bu dünya var
Başka bir hayat yok.
ruhum vucudumdan çıktığında geriye sadece koca bir et yığını kalıcak

sonra ne mi olucak  yok olucam sanki hiç olmamışım gibi hiç yaşamamışım gibi...

Diğer taraftan gerçekten ölümden sonra bir yaşam varmış gibi geliyor
Ateist değilim ama tanrıyada tapmıyorum

Tuhaf...

Dünyanın kanunu bu
ne garip doğduğumuz an öleceğimiz tescillendi ve alimiz buna deli gibi sevindi
'ne güzel hayata bir çocuk getirdik' dediler

belki 'soyum devam edicek' dediler...

Öldüğün an sana sonsuz bir yaşam verildi ve buna herkez deliler gibi ağladı bir daha o kişiyi göremiyceği için mi? yoksa o ölünce sevdiklerinin üzüleceğini bildiği için mi ağladılar ?

Insanlar bencildir sevdiklerinin yanına olmasını isterler benim gibi,

ben yooA ne kadar intihar etmeye çalışırsa çalışsın onu geri döndürdüm izin vermedim gitmesine

Oysa şu an anlıyorum belki ruhu bedeninden ayrılsa huzurlu ola bilirdi

Ama ben onsuz yapamam ne kadar duygusuz olursam olayım bu hayatta Ailem dediğim birinin ölmesine izin veremem...

Ilk cinayetimi kardeşimde tecavüz eden üzerine işkence eden adamı öldürmekle başladım

sonrası geldi zaten 50 den fazla adam öldürdüm hepsi hak etti diğer insanlar susa bilir yada görmezden gele bilir ama ben asla göz yumamam

IT'S OVER FOR MEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin