"İnsanlar, "İnandık" demekle imtihan edilmeden bırakılacaklarını mı zannederler?" ~Ankebut Suresi 1.ayet
duraksadı. Etrafına bakındı.
"Gerçek şu ki sizi yeryüzüne yerleştirdik; orada sizin için geçim vasıta ve kaynakları var ettik. Fakat siz ne kad...
Gönülde açmayan çiçek için, çok ağladın. Belki o çiçek o yaşlarınla kurumaya mahkumdu. Ta ki yenisinin yeşillenebilmesi için...
Bana ne oldu bilmiyorum ama tesirliliği beni dâhi etkiledi...
Her bastığınız bir oy, yüzünüzdeki tomurcuklara ışık tutsun ✨
Esselamu Aleyküm ☘️❣️
꧁ ꧂
"Ben ona maviyi yakıştırdım. Bana gökyüzünü anımsattı diye. Ama o kahverengiyim sen de ben de, dedi. Bunu da eklemekten çekinmedi: Topraktan gelen ve gideniz çünkü. Gökyüzüne varmak hangimizin haddine ki?"
ᴥ︎︎︎A.N.Ü
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Özür dilerim. Senden çok özür dilerim Selim. Beni affedebilecek misin?"
"Sorun değil. Ama bendense senin kusrunu mazur görecek kişi kız kardeşim Yavuz. O affedebilirseaffedebilirim ancak."
Genç adam bu söz üzerine genç kadına döndü. Yüzündeki şekillenmiş hüzün katmerleşmiş bir vaziyette gözlerinde gölgeleniyordu.
O an da nefesi kesildi genç kadının. O an da yitti. O an da yüreğinin sol köşesini sıkan bir hayalî eli hissetti.
Elini uzatsa silebilecekti sanki. O hüznün şeklini dağıtacak gibiydi sanki. Yapamayacağı aklına geldi. Bu daha çok canını incitti. Keder demir parmaklıklarını sırasıyla, büyük bir itinayla ördü. Ne vardı ki mani olabilseydi? Ama o imkânı eline verilen bir şey miydi?
"Özür dilerim Meh-"
Genç kadın kan ter içinde kalktı. Göğsü içeriden harlanan bir şömine gibiydi. Ateş dinginleşince tekrardan esen rüzgâr kuvvet veriyordu. Elini, göğsünü bu denli zorlayan kalbiyle ciğerlerinin üzerine koydu.
Aldığı her bir nefes ciğerlerinin her bir köşesini şişiriyordu. Yetmiyor kan pompalayan o ete de resmen adrenalin pompalıyordu.
Titreyen eliyle yanındaki komodinin üzerinde olan gece lambasını yaktı. Sırtını yatağının başlığına verdi. Başını da geriye yaslayarak bir müddet gözlerini yumdu.
Sesi... Çok gerçekçiydi. Kulaklarını gıdıklayan ses hâlâ daha kalbini titretiyordu.
Yüzü... Gözleri... Kuruyan boğazını zorlayarak inen bir yumruyu yutkunmaya çalıştı. Gözleri yaşlanmaya başlamıştı. Amberleri gerçekte bu denli görmemişti bile.
O denli üzgün...
Hüsrana bozgun...
Burnundan alamadığı nefesi bu sefer dudaklarından sertçe içeri çekti. Gözlerini açtıktan sonra yataktan destek alarak ayağa kalktı.
