My Only Angel

7

Następnego dnia, kiedy Louis zgodnie z wczorajszym ogłoszeniem ojca, znajdował się na posiedzeniu ministrów, zajmując miejsce tuż obok króla, w ogóle nie mógł się skupić. Głowę zaprzątały mu myśli i praktycznie wszystkie dotyczyły Harry' ego. Pierwsze co, to fakt, że on ciekawił swoją osobą bruneta i wzajemnie. Druga rzecz;  choć tak cholernie lgnął do tego tajemniczego chłopaka, to jeśli tylko pozwoli sobie na jakąkolwiek bliższą relację, przekraczającą układ szef-pracownik, to ma przechlapane u rodziców.
Ród Tomlinsonów od pokoleń słynny był ze swej dumy a nawet wywyższania się. Na równi był w stanie traktować jedynie ludzi na podobnym poziomie co oni, natomiast reszta była dla nich zlepkiem gorszości, wyrzutkami i traktowali ich jak śmieci. Według nich więc normalne było, że nie muszą okazywać ani odrobiny szacunku komuś, kto nie stał na najwyższym piedestale z nimi w szeregu.
Jay i jej mąż swoim dzieciom od najmłodszych lat, wpajali, by do służby odnosić się z pogardą a zwykłych ludzi traktować jak powietrze. Daisy, Phoebe i reszta rodzeństwa Louisa stosowała się do tych zasad, ale sam szatyn jakoś nie był w stanie do kogokolwiek odezwac się chamsko i to bez powodu. Uważał, że byli sobie wszyscy równi a poza tym byli watachą.

- Louis! - jego refleksje przerwał podniesiony glos ojca. Książę zwrócił na niego wzrok.

- Nie po to cię zabrałem, żebyś teraz bujał w obłokach. Czy ty w ogóle wiesz o czym rozmawiamy? - spytał pociemniały na twarzy Troy.

Młoda alfa przygryzła nerwowo wargę i ostrożnie pokręciła głową.

- Idź do siebie. Porozmawiamy jak wrócę - nakazał mu ojciec. Chłopak wstał i skierował się do drzwi.
Właściwie to cieszył się z takiego obrotu sytuacji. Nudziło mu się tam a ich dyskusja była ostatnią rzeczą, która mogłaby go wtedy interesować.