*Medyaya bir şarkı bıraktım, şarkımız 'Seni Dert Etmeler' olduğunu biliyorum onu da bölüm sonuna eklerim hatırı kalmasın. İyi okumalar!
Genç adam anahtarını çevirip evinin kapılarını açmadan saniyeler öncesine kadar bunu yapmanın bu kadar zor olacağını tahmin etmiyordu. İçeriye adımını atıp tuttuğu nefesini bıraktı. Ev karanlığa gömülmüştü. O karanlığın içinde salona kadar yürüdü.
Salonun ışığını açtığında, koltukta oturmasını beklediği kişiyi göremedi. Bomboş salonun yarattığı hisle uzunca süre savaşması gerekecekti fakat bunun için vakit yoktu.
Vakit yok.
Kelimelerin anlamlı hale gelmesi ne kadar da uzun sürmüştü. Kendini fark etmediği her şey için suçlamak için an kolluyordu.
Adımları o kadar yavaş ilerledi ki sanki o televizyon ünitesinin önüne ulaşması dakikalar geçti. Tıpkı kızın dediği gibi ünitenin önündeki çerçeveyi eline aldı. Çerçeve kendine ait olmayan bir şeyi taşıdığını gösterecek kadar kalabalık duruyordu. Önce resme uzunca baktı, iç geçirdi. Sonrasına arkasını çevirdi ve kapatılmaya çalışılmış -ama başarılı olamamış- çerçevenin kilitlerini açtı. Fotoğrafın arkasına konulmuş bir kâğıt tüm kalp atışlarını alt üst etmişti. Kâğıdı eline alıp sabırsızca açarken içindeki kelimelere bir an önce ulaşmak istiyordu. Ona ait olan el yazısı, bir armağan gibiydi.
Geriye bıraktığı son birkaç şeyden biri olacaktı bu mektup. Onun bir rüya olmadığını, bir hayalden fazlası olduğunu kanıtlayacaktı.
Elindeki mektubu açarken yavaşça oturdu koltuğuna. Kâğıdın katları açıldı ve en sonunda kelimelere ulaşabildi.
''Merhaba,
Bu tarz şeylerde çok kötü olduğumu söylememe gerek var mı?''
Çocuğun gülüşü boş evde yankılanırken ondan bu kadar uzaktayken bile nasıl ona böyle hissettirebildiğini merak etti.
''Gülüşünü duyuyor gibiyim, çok garip.
Eğer bunu okuyorsan muhtemelen o eve seninle beraber dönememişim demektir. Yüzümü göremeyeceğin için duygularımı dürüstçe söyleyebilirim ki, seninle dönmek isterdim.
Eğer bu hayat içinde sıkışıp kalacaksam senin yanında kalmak isterdim. Nedenini sakın kurcalama!
Sadece isteyeceğimi, senin yanındayken bambaşka biri gibi hissettiğimi bil.
Beni güldürdün, duvarlarımı yıktın ve nasıl başardıysan içeriye girdin. İçeriye girmen değildi olay aslına bakarsan içeride bu kadar uzun süre kalıp bana farklı hissettirmendi.
Bana böyle hissettirdiğin için sana ne kadar kızsam yeridir. Beni dönüştürdüğün kişiye bak, mektup yazıyorum. Her neyse.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİ AY (Düzenlendi)
Science Fiction*WATTYS 2023 Yarı Finalist* Maya, sıradan bir günün sonunda evine dönerken bir inşaatın içerisinde duyduğu seslerle yolunu değiştirir. Bu soğuk havada, inşaatta kalmış siyah kediyi yanına almak ister fakat işler istediği gibi gitmez. Merdivenlerden...
