🔞/Argo, cinsellik, kan içermektedir.
"Dudağımda kanın,şarap tadında."
〰️〰️〰️
"Seni o gece öldürmeliydim. Bütün hayatımı ele geçirmeden işini bitirmeliydim. "
"Yanılıyorsunuz Bayım. Siz beni öldüremezsiniz. Sizin gücünüz bana yetmez. Benimle boy ölç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selam 💗 Oldukça uzun bir bölüm oldu. Uzun zamandır olmayışımın telafisi olarak düşünün lütfen 😫🙏
İyi okumalar🤍
****
Timur, sırtı yumuşak yatağı bulduğunda gözlerini yavaşca araladı. Gördüğü ilk şey bedenine doğru eğilmiş adam oldu. Bakışları göğsünden yüzüne doğru çıktığında gördüğü ifade ve ardından onda hissettiği yoğun endişe ile ne yorgunluğu kalmıştı ne de uykusu. Kutay ise yüzüne doğru bakıp uyandığını anladığında yüzündeki ifadeyi değiştirmeye çalışmıştı lakin Timur bunu fark edecek kadar uyanıktı.
"Sorun mu var? "
Çatlak bir ses ile konuştuğunda Kutay ağırca yutkunmuştu. Bir şey söylemeden banyoya giren onun ardından çatık kaşlarla baktı. Birkaç dakikanın ardından banyodan çıktığında elinde ıslak bir havlu vardı. Yattığı yerin boş kısmını oturup, yüzüne doğru eğildiğinde Timur kafasını geriye doğru çekti. Bu tepkisi onun hareketinin durmasını sağlarken göz göze gelmişlerdi.
"Ne olduğunu anlatın. "
Kutay elini çenesine atıp kafasını düz çevirdi. Tutuşu sert değildi. Elindeki beyaz havluyu dudağına doğru bastırdığında havlunun soğukluğuyla beraber bedeninin hâlâ ne kadar sıcak olduğunun farkına varmıştı. Şu an umrunda değildi açıkcası.
"Sadece uyu. " dedikten sonra telefonu çalan Kutay tek eliyle sessize alsa da ısrarla arama gelmeye devam ediyordu. Timur henüz ne olduğunu kavrayamadan Kutay birden elindeki havluyu sinirle karşı duvara doğru atınca irkilerek yerinden doğrulmuştu. Soluk soluğu kafasını eğen Kutay elinin altındaki yorganı yumruklarının arasında sıkıyordu. Timur onun kendinde olmadığını anladığında tamamen oturur pozisyona geçmişti. İnsanlara dikenli tellerle ördüğü kalbi yine bir insan için sızlıyordu. Kutay'ın bu dikenli telleri bile aşıyor olmasına derince iç çekti. Buna alışabilir miydi ya da buna daha ne kadar tolerans gösterebilirdi bilmiyordu.
İlk önce yumruk olan ellerini tutup avuçlarını açmasını sağladı. Daha sonra kolundan omzuna çıkardı elini. Omzundan tutup kafasını kulağına doğru eğdi. O an sadece dinlenmeye ihtiyacı varmış gibi hissetmişti. Bu yaptığına itiraz etmeden kafasını bacaklarının üstüne doğru yatırmıştı Kutay. Bir beş dakika kadar sessizce bu şekilde yatmıştı.
"Hissetmediğin bir şey yok değil mi? "
Timur onun sorusuyla birlikte başını geriye doğru yaslayıp, bakışlarını saçlarına doğru indirdi.
"Çoğu zaman. "
"Ne kadar yorulduğumu da hissediyor musun? "
Yorgunluk somut bir kavramdı lakin ne kadar endişeli olduğunu hissediyordu. Kasvetinin kalbine yaptığı baskıyı da. Bakışları ensesini turlarken elini ağırca kaldırdı. Saçlarına uzanan elini son anda durdurup yumruk yaptı. Onu bu hâle getiren kendisi iken teselli etmenin bir anlamı olmayacaktı.
