Keyifli okumalar okurcuklarım💘
Ozan'ın ağzı yüzü dağılmış ve kan içindeydi. Kavga mı etmişti? Ettiyse de neden?
Şaşkınlığımı bir kenara bırakarak Ozan'ın yanına oturdum. Çok berbat bir haldeydi.
" Ozan! Yüzünün hali ne böyle? Ne oldu? Kavga mı ettin sen?"
Elimi, Ozan'ın patlamış dudağının üzerine koydum. Kim bilir nasıl da acıyordur canı?
" Önemli bir şey yok." diyerek elimi ittirdi.
" Nasıl önemli bir şey yok? Ağzın yüzün dağılmış resmen! Pansuman yapacağım sana. Malzemeleri alıp geliyorum." diyerek ayağa kalkmıştım ki Ozan kolumdan tutup beni durdurdu.
" Gerek yok. İstemiyorum pansuman falan."
" Ama olmaz öyle Ozan. Hem iki dakikada yaparım ben."
" Aymira! İstemiyorum diyorum! Anlamıyor musun sen laftan?!"
Ozan'ın sesini yükseltmesiyle kolumu ondan çektim.
Ozan... Benim kendi canımdan çok sevdiğim... Bana sesini yükseltti. Hem de ilk defa...
Dolan gözlerimi umursamadan ayağa kalktım. Sanki ben yokmuşum gibi kendi halinde takılan Ozan'a döndüm.
" Ben gidiyorum. Bir şeye ihtiyacın olursa, konuşmak falan istersen beni arayabilirsin."
Ozan'ın bir şey demesine fırsat vermeden odasından çıkıp kapıyı kapattım.
Ne olmuştu bu çocuğa böyle?
Neden bana ters davranıyordu ki? Babası ölmüştü tamam, onu anlıyordum ama beni üzmesine de gerek yoktu ki.
Düşüncelerimi bölen şey telefonum olmuştu. Elimi cebime koyup kimin aradığına baktım.
Doktor Cenk'immm ❤️ arıyor...
" Efendim?"
" Efendim mi? Hani seni her aradığımda Yakışıklı Doktorum, canım abim falan diyerek açardın telefonu. Moralin mi bozuk senin?"
" Sayılır. Boş ver beni abi. Sen nasılsın? Hastalarından kendine anca zaman ayırabildin sanırım."
" Kendime değil kardeşime zaman ayıracağım bugün. Tabii gece nöbete kalarak."
Yuh anasını! Nasıl yani? Abim gece nöbete kalmak şartıyla izin mi almıştı bir günlüğüne? Hem de benim için?
" Bana zaman mı ayıracaksın? İyi de neden?"
" Ne demek neden Aymira? Sen benim kardeşimsin ve ben bugün vakit geçirmek istiyorum kardeşimle. Neredesin? Gelip alayım seni."
" Şey..."
Ozan'ın evinin olduğu sokaktayım desem sinirlenir miydi acaba? Gerçi Ozan'ın babasının öldüğü gün bizi yan yana görmüştü.
Tabii ya! O yüzden izin almıştı bugün hastaneden. Yoksa neden durduk yere böyle yapsın, değil mi?
" Eve gidiyorum abi. Sen neredeysen söyle bana, oraya geleyim ben."
" Aymira, arabayla geliyorum abiciğim. Nerede olduğunu söyler misin? Yoksa ben kendim mi öğreneyim?"
" Of abi ya!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝙑İ𝙎𝘼𝙇
Teen Fiction" Sen bana karşı bu adamı mı savunuyorsun lan?!" Ozan öfkeyle elini kaldırıp bana vuracakken ani bir refleksle yüzümü kapattım. Birkaç saniye sonra gözlerimi açtığımda Bera'nın Ozan'ın kolunu tuttuğunu gördüm. Gözlerim yaşlarla dolarken ağlamamak iç...
