Shoto'nun ağzından:
İşim bittiğinde bayılmıştı. Homurdanarak onu kucağıma alıp banyoya götürdüm ve bir güzel temizledim. Kendimide temizledikten sonra üstlerimizi giydirip onu yatağa yavaşça yatırdım.
Kendimde yanına yatınca telefona biraz baktım. Pederden gelen mesajı görünce kaşlarım çatıldı.
"Toparlan. Amerika'ya gidiyorsun ablanla. Ben orda olmayacağım. Artık orada yaşayacaksınız. Her şeyi ayarladım. Ablanın orda işide tam ve size maddi destekte bulunacağım. En iyi okullardan birine gidiceksin ve bu cehennem hayatını bırakıcaksın. Tabi istersen :) Bunu bir özür olarak kabul et. Ve ben fikrimi değiştirmeden gel. Hazırlanın. Yarın, sabah 10'da uçağınız kalkacak. Acele etsen iyi edersin. Ablan şuan hazırlanıyor."
Kaşlarım ultra çatılmıştı ama içime bir sevinç doğmuştu. Bu o kadar güzeldi ki!? Bu lanet yerden kurtulucaktım! İçimdeki boşluğu görmezden gelip kalkıcakken uyuyan o aptalın yüzüne baktım.
"Kurtulucaksın benden. Daha doğrusu ben senden. Yarın temelli Amerika'ya gideceğim. Son darbemi sana böyle vuracağım Katsuki. Bensiz yaşayacaksın. Sonsuza kadar. Benim için sadece kullanıp attığım biri olarak kalıcaksın."
Acele kalkıp camdan aşağı atladığımda arkamda ağlayan bir Katsuki bıraktığımın farkında değildim. Hızlı adımlarla eve ulaştığımda ablama koşup sarıldım,
"Bu nasıl oldu?"
"Bizimle uğraşamayacağını ve içinde hafifte olsa bir pişmanlık olduğunu, bunu ise bizi göndererek ödeyeceğini dedi."
Alayla konuştum, "Hadi ya! Pekala hazırlandın mı?"
"Hazırlandım. Ve senin birkaç kıyefetini hazırlamıştım."
Ablamın yanağından öptüm, "Bir tanesin güzelim. Hadi gel. İşimizi bitirdikten sonra yemekte yeriz olur mu?"
"Bu iyi olur Shoto! Acıkmıştım!"
Kıkırdayıp onu kolumun altına aldığımda güle eğlenerek kıyafetleri toparlamaya başladık. Yaklaşık bir saat sonra işimiz bitince mutfakta yemek yapmaya koyulduk.
"Shoto! O öyle değil! Yakacaksın!"
"Ama bana gösterdiğin bu!"
"Güzelim ben öyle mi dedim?"
Beni kenara çekip nasıl yapıldığını gösterince kaşlarımı çattım,
"E aynısını yaptım!"
"Hayır Shoto. Yanlış tutuyorsun bak."
"Haaa.... tamam pardon."
"Sorun değil. Hazır oldu! Gel hadi yiyelim!"
"Tamam."
İkimizde masaya kurulduğumuzda sohbetler eşliğinde yemek yedik. Tabi bunun sonrası mutfağı toparlama ve beraber uyumayla geçti...
Sabah Shoto'nun ağzından:
İlk defa sevinerek uyanmıştım. Cıvıl cıvıl kalktığımda ablamı uyandırdım ve o da benle kalktı. Son hazırlıkları yapıp çağırdımız taksiye bindik ve havalimanına doğru yol aldık.
Yarım saatlik bir yolun ardından havalimanına giriş yaptık. Kontrollerden falan geçince ablam valizleri alıp bana baktı,
"Ben önden gidip bineceğim sende istersen bir gezin ve öyle gel olur mu?"
"Hm hm."
Uzaklaşan ablamı izlerken arkamdan gelen bağırma acı bağırma sesiyle yerimde kaskatı kesildim,
"SHOTO!
Shoto bana bak Shoto!
Lanet olsun! Bunu nasıl yaparsın!
Hiç mi umur-"
Gülerek ona döndüm, "Umursamak? Sence ben seni hiç umursadım mı!? Düşün bir! Sen beni umursadın mı sadits piç! Buraya nasıl geldin bilmiyorum ama geldiğin gibi git şimdi!"
"S-sana aşığım!"
"Evet evet aynı şeyler. O zaman şuan bu aşk acınla kıvran! Çünkü ben artık yokum tamam mı!?"
Neden olduğunu bilmediğim göz yaşlarımla ona sertçe bakıyordum. O ise karşımda çaresiz bir şekilde ağlarken bize bakan milletten bihaberdik.
"Gitme!"
"Gidicem! Artık vücuduna bakarsın!" Güldüm, "Gerçi işaretlerim dışında bir çoğu gidicek. Sana da bunlar yeter bence. Benim morluklarım gitti Katsuki. Ama ben sana gitmeyecek şeyler bırakmak istedim. Sadece kalbinde değil, bedeninde de kalsın istedim. İlk defa bir şeyi doğru yapmışım değil mi?"
"G-gitme... bırakma beni! Aşığım diyorum! Seni seviyorum! Gitme!"
Gözlerimi silip arkama tepkisizce döndüğümde konuştum,
"Peşimden gelme Katsuki. Görüşürüz."
Adımlarımı hafif hızlandırıp ilerlediğimde arkamda acıyla bağıran ve ağlayan birini bırakmıştım. Bu his kazandığımın hissediydi.
Ama o kadar saftım ki aslında ona verdiğim cezanın bana cehennem geleceğini bilmiyordum...
