-Yazar'dan-
Katsuki gülüyordu. Evet gülüyordu. Çünkü bu çiftin yanında ağlamak mümkün değildi. Onu gülerek gören Kirishima sırıtıyordu Kaminari ise Katsuki ile beraber gülüyordu.
Kaminari'nin elinde bir sepet vardı piknik sepeti. Bir yanında Kirishima diğer yanında Katsuki vardı. Ve evet üçü beraber pikniğe gidiyorlardı. Katsuki ve Kaminari başta Akame'yi de davet etmek istedi ama Kirishima baştan savma bir şekilde reddedince Kaminari bunun üstünde durmadı Katsuki ise şüphelerine rağmen sustu.
Katsuki'nin cidden aklını kurcalıyordu. Gerçekten de aralarındaki kuzenlik ilişkisi çok farklıydı. Hiç sormamıştı çünkü bu durum umurunda değildi ama zamanla bazı belli başlı ortaya çıkan açıklar kesinlikle onun kafasını karıştırmıştı. Dayanamayıp sordu,
"Akame ile aranda tam olarak nasıl bir ilişki var?"
Bu soru karşısında kaş çatan Kirishima'nın omuzları gerildi. Ama Katsuki'nin dikkatini çeken başka bir şey olmuştu. Kaminari durmuştu. Soru hoşuna gitmemişti. Katsuki bunu anlayınca olayların daha büyük ve farklı olduğunu anladı.
Akame'yle Kirishima birbirlerini seviyorlardı ama aralarında hep bir atışma ve hep elle tutulacak şekilde bir mesafe vardı. Katsuki'nin gözünde iki kuzen bu kadar mesafeli olmamalıydı. Her kuzen arası iyi olmazdı ama bu farklı bir soğukluktu. O soğukluk ortadan kalksa her şeyin çok güzel ve tam tıkırında olacağı türlerden.
Kirishima duran sevgilisini görünce içinden bir küfür savurdu, fakat bunu belli etmeden hafifçe geriye 1-2 adım atarak arkada kalan sevgilisinin elini tuttu ve yeniden Katsuki'nin yanına geldi.
Katsuki'nin meraklı ve dik bakışları üzerine derin bir nefes aldı. Konuşacağını anlayan sevgilisi ise bakışlarını yere çevirdi ve göğe bakan gözle yere baktı.
"Akame Kaminari'ye aşıktı."
Bunu beklemeyen Katsuki'nin gerçek anlamda ağzı açık kalmıştı, başta Kirishima'nın dediklerini idrak edememiş önce Kaminari'ye sonra ise Kirishima'ya bakmıştı. Demek o yüzden Kaminari Akame'nin üstünde bu kadar durmuyordu. Onu es geçiyordu.
Katsuki ikisini de tanıyordu. Ve tanıdığı Kaminari sevdikleri için diretir ve onlardan asla kopmazdı. Ayrı an geçirmezdi. Ama Akame'yle bir şekil kopuktu. İkisi arasında da bir aksaklık olduğunu görüyordu Katsuki.
Akame ona dokunduğu ya da yaklaştığı vakit korkarak yapıyordu. 'Yanlış anlaşılmasından korktuğu içinmiş meğersem...' diye düşünmeden edemedi Katsuki.
Kirishima Kaminari'nin eğdiği başını yukarı kaldırdı ve Katsuki'nin açılan ağzını kapadı, hafifçe sırıttı,
"Güzel kuzenim... Sevdiğim oğlanı heyecanla ona anlatırken aşık oldu ona. Her gün ince detayına kadar dinliyordu beni. Gerçi yaptığım salaklıktı... Ama oldu işte. Akame asla aşkını belli etmedi. Beni incitmemek için çok çabaladı ama... Kaminari ile yanyana gelince işler bir tık karışıyordu.."
Kaminari mırıldandı, "Asla fazlasıyla yakın değildi ya da beni herhangi bir şeye zorlamadı. Tamamıyla arkadaş variydi ama temasları, şakaları sıktı. Her zamanki Akame'ydi işte..."
Kirishima acı sırıttı, "Tabii Kaminari hiçbir şey fark etmedi, arkadaş sandı ve öyle gitti onun için ama ben bunu fark edince iyi olmadı. Bekledim. Bekledim. Konuştuk en sonunda. Ağlayarak dedi, 'Onu seninle görmek canımı acıtıyor ama senin mutlu olmanı istiyorum. Gidin lütfen...' ve dediğini yaptım. Gittik. Bir daha asla görüşmeyiz sandık ama görüştük işte. Onu seviyorum sonuçta kuzenim ve aşık olmak onun suçu falan değildi. Ben ona asla kızmadım. Çünkü Kaminari'ye hiç kötü bir anlamda yaklaşmadı. Ya da bizi ayırmaya çalışmadı asla ama yılların ve olan olayların getirdiği bir soğukluk oluştu ikimiz içinde..."
