Lizzy (voltooid)

Hoofdstuk 15

"Ben je zenuwachtig?" Vraag ik aan Nona die naast mij fietst. "Hoezo?" Vraagt hij. "Nou je gaat vandaag je vader en je moeder zien, die heb je al meer dan... heel wat jaren niet meer gezien." Zeg ik. "Nah, een beetje." zegt hij blozend.

"Oke we zijn er." zeg ik en stap af. Samen met Nona loop ik naar de voordeur. Wanneer we binnen komen staat mijn moeder in de hal. ze kijkt eerst naar mij, daarna naar Nona. "Hoi lizzy, wie i-" ze maakt haar zin niet eens af. Ze kijkt van Nona naar mij, en van mij weer naar Nona. "No-Nona?" Vraagt ze verbaast. "Ehh, ja dat ben ik." Zegt hij verlegen. Voorzichtig loopt mijn moeder naar hem toe. Ze kijken elkaar lang in de ogen. Dan slaan ze de armen om elkaar heen. Ik sta er maar een beetje bij te kijken. Na een tijdje laten ze elkaar los. Mijn moeders ogen gevuld met tranen. "Willen jullie wat drinken?" Vraagt ze na een tijdje. "Ja lekker." antwoord ik, en loop de kamer in. Nona volgt me en gaat naast me op de bank zitten. Mijn moeder gaat tegenover ons op een stoel zitten. Eerst zeggen we niks. Daarna begint mijn moeder allemaal vragen te stellen.

"Kan ik mijn vader zien?" Vraagt Nona na een tijdje. "Dat kan." zegt mijn moeder en ze staat op. We trekken onze jassen aan en lopen naar de auto. Als we eenmaal in de auto zitten zeggen we niks meer.

"Oke, we zijn er." zegt mijn moeder, en ze doet de motor van de auto uit. We stappen uit en lopen naar het ziekenhuis. Eenmaal binnen lopen we naar de receptie. De receptioniste wijst ons de weg en we lopen naar de kamer waar mijn vader ligt. Voorzichtig doe ik de deur open. Ik zie me vader in z'n bed liggen. Hij staart uit het raam. Maar hij draait zich om zodra wij de kamer in komen. Als hij mij ziet glimlacht hij. Maar dan kijkt hij naar Nona, een tijdje kijken ze elkaar aan. Daarna kijkt me vader van mij, naar m'n moeder, en weer terug. "I-is dat..." Vraagt me vader langzaam. "Ja." zeg ik met een glimlach op me gezicht. Nona loopt langzaam naar onze vader toe. Dan staat hij bij het bed stil. Ik zie een traan over z'n wang lopen. M'n vader komt overeind. Ze kijken elkaar lang aan, en dan omhelzen ze elkaar. Ze zitten daar zo'n 3 minuten. Mijn moeder en ik staan ook met armen om elkaar heen. Me vader laat Nona los en wenkt dat ik en me moeder ook moeten komen. Zo knuffelen we met z'n vieren een tijdje.

"Tot de volgende keer." zeg ik en geef me vader een zoen op z'n voorhoofd. "Doei pap." zegt Nona. Nona en ik lopen alvast de kamer uit. Me moeder had gezegd dat we alvast naar de auto toe moesten, dus dat doen we. Na 5 minuten komt me moeder naar buiten. We stappen in de auto en gaan opweg.

Als ik de volgende ochtend beneden kom zie ik Nona en me moeder aan de keukentafel zitten. Ze zitten daar stilletjes voor zich uit te staren, niet merken dat ik de keuken in loop. Zodra ik een stoel naar achter schuif kijken ze op. Hun ogen dik en rood van het huilen. "Een uur geleden is je vader overleden." zegt mijn moeder snotterend. Het duurde even voor ik het besefte. Maar al snel rollen ook bij mij de tranen over mijn wangen.