Lizzy (voltooid)

Hoofdstuk 9

De auto stopt op de parkeerplaats van het ziekenhuis. We stappen uit en lopen naar de ingang van het ziekenhuis. Mijn moeder ziet dat ik zenuwachtig ben en pakt mijn hand. ik knijp er heel eventjes in. dan lopen we het ziekenhuis in. Zodra we binnen komen lopen we naar de receptioniste, die wijst ons de weg. we lopen de kant op waar me vader ligt. me hard bonkt in me keel.

Zodra we bij de kamer van mijn vader aankomen komt dokter kranenburg net naar buiten. "hij slaapt." zegt hij en loopt met ons naar binnen. Ik zie me vader liggen en loop naar hem toe. ik ga op de stoel naast hem zitten en pak voorzichtig zijn hand. zijn hand is warm. ik denk aan vroeger;

"Aahh, mama mama." roep ik en ren op mijn moeder af. zodra ik daar ben leg ik mijn handje sneeuw op de grote bal voor me. "wat wordt de sneeuwpop al groot." zeg ik en ren weg om nog meer sneeuw te halen. als ik terug kom zie ik dat mijn vader een wortel, een sjaal, een muts en steentjes heeft verzameld. "ikke, ikke doen." roep ik en pak de sjaal aan en probeer die om de nek van de sneeuwpop te doen die zeker 1,5X groter is dan mij. TMijn moeder tilt me op zodat ik erbij kan. Zodra de sneeuwpop klaar is kijk ik er trots naar. "jij bent mijn beste vriend." zeg ik en geef de sneeuwpop een knuffel. "Aahh koud!" Roep ik en stap snel achteruit, waardoor ik over mijn eigen benen struikel en in het gras wat bedekt is met sneeuw beland. Ik zie mijn ouders lachen en ze tillen me op. samen lopen we naar binnen. zodra we binnen zijn zet mijn vader de openhaard aan en maakt mijn moeder warme chocomelk. zodra de openhaard aan is komt mijn vader naast me zitten. "Papa, mijn handen zijn koud." zeg ik. hij pakt mijn handen en stopt ze tussen zijn handen, die lekker warm zijn. "Mama, papa is ook een kachel." zeg ik zodra mijn moeder er bij komt zitten. Mijn ouders lachen gelukkig naar elkaar. Zo zitten we nog een tijdje voor de openhaard.

Langzaam opent mijn vader zijn ogen. "hey pap." zeg ik en glimlach naar hem. "hey lis." zegt hij. en glimlacht terug. hij knijpt heel even in mijn hand. "Heb ik nog iets gemist?" Vraagt hij voor de grap. "nou..." begin ik."ja..." zegt hij en kijkt me verwachtingsvol aan. Ik kijk naar mijn moeder. ze loopt naar me toe en legt een hand op mijn schouder. ze knikt en ik begin te vertellen over het telefoongesprek met dokter Richard. Ik zie dat mijn vader schrikt. "ow nou.. dat is geen goed nieuws." zegt hij en kijkt strak voor zich uit. "jep." zeg ik. "ik wou dat ik hem nog eens kon zien..." mompelt mijn vader. "wat? Wie nog eens zien??" Vraag ik. dan kijkt me vader naar mijn moeder. ik zie haar knikken."ze moet het weten." zegt ze en gaat op de rand van het bed zitten. mijn vader begint te vertellen....