Cumaların en sıkıcı gecesiydi sanki bugün, ve ben, ya Televizyon izlerdim, ya Bilgisayarıma geçip oyun oynardım, ya da, acaba biri beni merak edip de Mesaj yazmış mı diye, Telefonuma bakardım - ama tabi ki kimse yazmamıştı. Sinirle kalkıp odama yürüdüm, ama orası da aynı Oturma Odası kadar sıkıcıydı. Yapacak daha iyi bir şey yoktu zaten.
Kafamı yastığıma bastırıp, öfkemi bırakmak icin, bağırdım. Neden normal İnsanlar gibi olamıyordum, hı? Çok mu istiyorum yani?
Birden, sanki Tanrı Dualarımı duymuş, üç tane Mesaj arka arkaya geldi. 'Parti bu Gece' 'Fabrikanın orada' 'Herkes Davetli'.
Kalbim mutluluktan göğüs kafesimden cıkacak gibiydi. Hemen dolabıma koşup, beğenmediğim kıyafetleri dolabımdan yere fırlattım. Dolabıma baktığımda, bir partiye giyinebilecek hiç bir şeyim yoktu. Birden gözüme dar kot Pantolon, ve göbeğimin bir kaç santim üstünde biten, beyaz bir tişört ve bunlara yakışan deri ceket çarptı.
Aynaya baktığımda 'fena değil' fısıldadım kendime. Kendimi ilk defa bir İnsan gibi hissediyordum. Ve lanet olsun, bu hissi seviyordum.
Fabrikanın oraya geldiğimde, hiç kimsenin olmadığını gördüm. Belki herkes içeridedir diye düşünüp, iceri girdim. Her yer karanlıktı. Birden bir şey beni belimden tuttuğumda bir Çığlık attım ve her şey karanlık oldu..
-
Gelecek bölüm biraz daha heyecanlı olacak.
