HASRET KOKUSU

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Ertesi gün okula gittiğimde onun arkadaş grubu dün neler yaşadığımızı çoktan öğrenmişti. Belli ki bir kaç birşeyler anlatmıştı onlara belki de kendisiyle gurur duyuyordu 'bakın ben ne yaptım' diyerek övünüyordu. Olanları duyduğumda beynimden vurulmuş gibi başım dönmeye başladı sanki yer yerinde durmuyordu çekmişlerdi ayağımın altından yer yüzünü. Canım acıyordu ben sadece sevmiştim oysa ki suçum günahım neydi ki bu küçücük yaşımda neler gelmişti başıma. Koca bir eğitim öğretim yılı bu şekilde herkesten bir şeyler duyarak geçmişti annemin kulağına gidecek diye aklım çıkmıştı ya annem onu da benden uzaklaştırsaydı ne olacaktı? Yaz tatili boyunca görüşmemiştik artık orta üçe gidiyorduk ben ise bu geçen üç ay boyunca unutmuştum onu şimdi yeni aşklara yelken açabilecek kadar güçlendiğimi hissediyordum. Yeni bir yıl yeni bir başlangıç demek değil miydi? Hep merak etmişimdir acaba benim hayatım ne zaman diğer insanlar gibi olacak diye bu merakımı hala yenebilmiş değilim açıkçası. Fakat bu sene de değişen pek bir şey olmadı yine etrafımda çıkarcı insanlar vardı ve istedikleri şey hep aynıydı BEN! İstedikleri tek şey benim mutluğumdu sanki herkes benim mutlu olmamı istemiyormuş gibiydi saçlarımla oynamak yerine duygularımı seçmişlerdi her zaman. O sene hayatıma başka birisi girmişti farklı olur sanmıştım diğerleri gibi değildi ilk başlarda bilmem seviyor gibiydi sanki. Yaklaşık olarak bir veya iki hafta sonra gerçek yüzünü görmüştüm onunda aklında fikrinde benim bedenim vardı o da öyle düşünüyordu diğerleri gibiydi. Ben ise hala gözlerimi açamamış görememiştim etrafımda olanları. Çünkü seviyordum ya da ben öyle sanıyordum onu her gördüğümde merdivende isem düşüyordum koridorda isem ne yöne gideceğimi unutuyor ve bahçe de bile olsam okul zilini duymuyordum onu gördüğümde. Koca bir dönem onunla başladı onunla bitti artık ikinci dönemdeydik. Sömestr tatilinden henüz dönmüştük ben ise gerçek yüzünü o tatilde öğrenmiştim diğerleri gibi eve gelmeyi teklif etmişti. İkinci döneme başladığımızda yüzüne bile bakmadım artık hiç bir erkeğe güvenmek istemiyordum! Bu dönem oldukça sakin sessiz ve yalnız geçmişti benim için, kimseyle konuşmuyor arkadaşlık bile etmiyordum bir an önce okulun bitmesini bekliyordum. Belli bir zaman sonra artık orta sona geçmiştik bu okulda son yılımdı bitiyordu burada ki ıztıraplarım derken dedemin ölümüyle tekrar yıkılmıştım. Hayatımda ki en sevdiğim gitmişti artık dedemi göremeyecek dertleşemeyecek ve hafta sonlarını iple çekmeyecektim. Ne zaman bugün ayağa kalktım artık yürümeye başlayacağım dediğimde bir çeltik attı hayat uğraşacak başka kimse yokmuş gibi sadece benimle uğraştı bu koca hayat. Sanki ayağımın altında bir bataklık vardı ve ben ne zaman ayağa kalkmaya çalışsam beni içine çekiyordu bir gün olsun mutlu olmayı becerememiştim. Hep bir darbe yemiştim hayatın ta kendisinden...