Άγγελοι Πολεμιστές: Ψεύτικη Προφητεία

3

Ο Τζέι, διαφωνούσε για αρκετή ώρα με τον Κάι, ώσπου στο τέλος, σηκώθηκε εκνευρισμένος και προχώρησε προς την πίσω πόρτα του μαγαζιού. Ήθελε να φύγει από εκεί.

Είχε την ανάγκη να βρεθεί έξω. Στην ηρεμία της νύχτας και τον καθαρό αέρα. Το σκοτεινό περιβάλλον του μπαρ σε συνδυασμό με την μουσική που έπαιζε δυνατά, τις δυνατές συνομιλίες και τα γέλια των θαμώνων, με τις ανακατεμένες μυρωδιές του αλκοόλ και του καπνού από τα τσιγάρα και τα πούρα που κάπνιζαν μερικοί από αυτούς, δεν βοηθούσαν καθόλου στο να σκεφτεί καθαρά.

Καθώς έφευγε, πρόσεξε ότι μια κοπέλα τον παρατηρούσε. Την στιγμή που περνούσε από μπροστά της, τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν και αμέσως μια περίεργη αίσθηση τον κατέκλυσε. Πριν φύγει, γύρισε και της έριξε ξανά μια γρήγορη ματιά. Ποια ήταν αυτή η κοπέλα και γιατί είχε την αίσθηση ότι την γνώριζε;

Με το που βρέθηκε έξω, κοίταξε γύρω του και αφού σιγουρεύτηκε ότι δεν βρισκόταν κανένας για να τον δει, άνοιξε τα μεγάλα, χρυσά φτερά του και πέταξε ψηλά στον ουρανό, με προορισμό το αγαπημένο του μέρος. Μπορούσε βέβαια να βρεθεί εκεί με μια σκέψη, αλλά απολάμβανε το πέταγμα. Δεν είχε φόβο μήπως τον δουν οι άνθρωποι, επειδή τον έβλεπαν μόνο όταν ήθελε εκείνος να τον δουν.

Δεν του πήρε πολύ ώρα για να φτάσει στον προορισμό του, ο οποίος ήταν ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο, λίγο πιο έξω από την πόλη.

Η θέση του εργοστασίου ήταν τέτοια, που μπορούσε να δει σχεδόν ολόκληρη την πόλη. Όμως εκείνη τη στιγμή δεν τον ένοιαζε καθόλου να καθίσει και να θαυμάσει την όμορφη θέα της πόλης που είχε παραδοθεί στην νύχτα με τα χιλιάδες φώτα της να λαμπυρίζουν, όπως τα αστέρια του ουρανού. Τον απασχολούσαν πιο σοβαρά θέματα.

Απέκλεισε τον εαυτό του, ώστε να μην μπορεί να τον εντοπίσει ούτε ο Κάι και κάθισε αναπαυτικά σε μια προεξοχή της στέγης του ψηλότερου κτίσματος του εργοστασίου. Έκλεισε για λίγο τα μάτια, απολαμβάνοντας την γαλήνη που επικρατούσε στο μέρος όπου βρισκόταν.

Τίποτα δεν ακουγόταν εκεί. Τίποτα, εκτός από το απαλό θρόισμα των φύλλων των δέντρων από το απαλό αεράκι και τα κρωξίματα από τα νυχτοπούλια που είχαν τις φωλιές τους στα δέντρα που περιτριγύριζαν τον γεμάτο βλάστηση, εξωτερικό χώρο του εργοστασίου.

Σκεφτόταν ξανά και ξανά την ιδέα του Κάι. Ζύγιζε τα υπέρ και τα κατά μιας πιθανής συνεργασίας με τους έκπτωτους αγγέλους. Όχι με κάποιον ασήμαντο έκπτωτο. Με τον Νιβέριο.