ZÜMRÜT YEŞİLİ (GAY)

-ÖLÜM\KALIM-

Medya:Emir

-

Hastaneye geldiğimizde ayağımın buruk olmasını umursamadan hızla Mert'in arabasından inip hastaneden içeriye doğru yürümeye başladım.

Mertte peşimden koşar adımlar ile geliyordu.Hastanenin merdivenlere doğru ilerlediğimde merdivenlerden inen babamı gördüm.

"Baba!"

"Oğlum!"

Hızla merdivenlerden inip yanıma geldi ve sımsıkı sarıldı.

"İyi misin?!"

Nefes nefese dudaklarımı aralamaya çalışırken mertte elindeki suyla arkamda belirdi.

"İç şundan." diyip suyu uzattığında suyun kapağını açıp bir yudum içtim.

"B-baba Azat.."

Babam merte doğru kısa bir bakış atınca gözlerim endişeyle açıldı.

"Baba Azat nerede?!"

Titreyen sesimle ağlamanın eşiğindeydim.

"Ameliyatta.."

Dediğinde sertçe yutkunup Merte döndüm.

"HANİ BİR ŞEY OLMAZDI!"

Mert ne diyeceğini bilemeyerek mahçup bir ifadeyle önüne bakıyordu.

Derin nefesler alırken bir kaç saniye yüzüne baktım.Ardından tekrar babama döndüm.

"Baba ona götür beni.."

Babam bir kaç saniye yüzüme bakıp kafasını salladı.Tam bir adım atacakken bileğime giren sızı ile acıyla inledim.

Mert kolumdan tutunca babam ayak bileğime baktı.Bende bakışlarımı bileğime çevirdim.

Resmen morarmıştı.Çünkü çok fazla zorlamıştım.

"Ben sardırayım artık şu bileği."

Mert'in söylediği şey ile babam kafasını salladı.Acıdan tüm ağırlığımı merte doğru verirken aslında bileğimden daha fazla acıyan bir yer vardı.

Kalbim.

-

Ameliyatın önündeki deri koltuklardan birinde oturuyordum.

Hani bazı anlar olur ya.
Ruhunuz çekilmiş gibi hissederseniz.
Ne annenizin ne de babanızın sesini duymak istemezsiniz..
Takarsanız kulaklığı kulağınıza ve saatlerce şarkı dinlersiniz.
Dinlediğiniz her şarkıda duygularınızı temsil eder.
Kalbinizdeki derin acıyı..

İşte tamda öyle hissediyordum.Şuan etrafımda Azat'ın sesinden başka hiç bir ses istemiyordum.

Sadece tek bir yere bakarak derin nefesler alırken Mert'in seslenmesiyle bakışlarımı ona doğru çevirdim.

"İki lokma bir şey ye."

Kafamı hayır anlamında sallayıp tekrar başımı duvara yasladım.
Mert derin bir nefes alıp elindeki tepsiyi yanıma bırakıp diğer koltuğa oturdu.

"Çok mu seviyorsun?"

Sorduğu soruyla tekrar bakışlarım ona dönmüştü.Biliyor muydu?

"Sen.."

"Azat bir şey saklamaz benden.Merak etme benden başka kimse bilmiyor."

Kafamı anladım anlamında salladığımda mert derin bir iç çekti.

Yorgun ve çökmüş bakışlarımı ona doğru çevirdim.Oda hayatından çok memnun gözükmüyordu.Mesela asla gülmüyordu.Sadece dizlerini titretip etrafına bakıyordu.