Hoofdstuk 2

164 3 1
                                    

Pov Romy
Ik ben al zo ongeveer 15 minuutjes aan het lopen naar school, de pijn is inmiddels wel weer een beetje weggezakt, dat scheelt. Ik kijk er echt tegenop om vandaag weer naar school te gaan. Gister zat ik rustig in de kantine mijn krentenbol te eten, lopen Zuna haar vrienden ineens op me af, dat beloofde al niet veel goeds. Voordat ik iets kon doen werd er chocomelk over me heen gegooid. Mijn hele haar en kleding plakte, maar dat was niet het ergste, het ergste was dat het midden in de kantine was en IEDEREEN het heeft gezien. Nu sta ik bekend als het 'chocolademonster' en stappen mensen minimaal 3 passen achteruit als ik langsloop en knijpen ze hun neus dicht.

Ineens hoor ik iemand schreeuwen "Hey Freak!" Ik draai me om en zie Zuna met haar 2 andere vrienden staan. Ik draai me gelijk weer om en loop zo snel mogelijk door. Ik moet namelijk elke dag door een stuk door het bos lopen en ik ben nou net op dat stuk. Als ze me hier was aandoen zou niemand me ooit meer vinden. Ik hoor dat Zuna en haar 2 vrienden op me af komen rennen, voordat ik kan wegrennen grijpen haar 2 vrienden mijn polsen. De een pakt mijn rechter pols en de ander mijn linker. Ik probeer me los te wurgen, maar dat lukt niet. "LAAT ME LOS" schreeuwde ik zo hard als ik kon. Maar dat boeide Zuna niet. "Luister sletje, school is een betere plek zonder jou, überhaupt de wereld is een betere plek zonder jou. Dus nu oprotten!" Na die laatste zin geeft ze me een klap in mijn gezicht en dan wordt alles langzaam zwart..

Even later wordt ik wakker doordat iemand op mijn schouder tikt. Ik open zwakjes mijn ogen en zie een jongen voor me staan, ik zie hem niet goed omdat ik alles wazig zie. "Hey, gaat alles goed?" Vraagt de jongen. Ik probeer te antwoorden, maar het lukt niet. Na een tijdje wordt mijn zicht langzaam weer scherper. Als ik weer helemaal scherp kan zien probeer ik rechtop te gaan zitten, de jongen helpt me. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan. Hij heeft mooie blauw-groene ogen. "Hey, wat is er gebeurd?" Ik schrik op uit mijn gedachten.

Hee, sorry voor het korte hoofdstukje. Volgende hoofdstuk zal langer zijn 💗

Close to youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu