Close to you

Hoofdstuk 6

Pov Robbie
Ik zit nog altijd met Matthy en Raoul aan de tafel. Inmiddels heb ik ook al wat tranen laten vallen, ik had haar moeten beschermen! Als haar wat is overkomen zal ik mezelf dat nooit vergeven. 

5 minuten later zitten we nog altijd met z'n alle aan de eettafel, inmiddels is Koen ook thuisgekomen, hij had een meet & greet vandaag. Toen Koen binnen kwam zag hij gelijk dat ik overstuur was, hij vroeg gelijk wat er was, ik legde hem het hele verhaal uit en zag dat hij niet wist wat hij moest zeggen. "Ik ga eens boven kijken, misschien is ze wel in een van de slaapkamers gaan rusten" zei ik zelfverzekerd, "NEE! Ik bedoel, nee als ze boven was had ik haar wel naar binnen moeten zien lopen!" Vreemd, Matthy zou normaal nooit zo reageren. Ik negeerde hem en liep de trap op, ik zag dat hij achter me aan wilde rennen maar Raoul hield hem tegen. "Bedankt Raoul" fluisterde ik zacht.

Ik was bijna alle kamers af gegaan, maar in geen een was Romy. Nu nog de laatste kamer, Matthy's kamer. Ik duwde de klink naar beneden en probeerde de deur te openen, het lukte niet. Ik probeerde het opnieuw, lukte weer niet. Matthy had zijn deur op slot, dat doet hij normaal nooit. "Romy?!" Ik kreeg geen reactie terug, "Romy ben je daar?!" Weer niks. Ik vertrouwde het niet en stormde naar beneden "MATTHYAS MAARTEN HET LAM!, Geef me NU de sleutels van je kamer!" Ik zag dat Matthy wilde weglopen, ik rende op hem af en gaf hem een harde klap in zijn gezicht. Ik zag dat de jongens ervan schrokken, maar dat boeide me niks. Ik pakte zijn sleutels uit zijn broekzak en rende naar boven, Raoul en Koen rende achter me aan. Ik stak de sleutel in het slot en deed de deur open. Ik keek naar binnen en bleef toen geshockeerd staan.

Daar lag ze.. Romy, in een plasje bloed met naast haar een mesje. "FÛCK FÛCK FÛCK!" Ik rende op haar af en knielde naast haar neer. Matthy heeft dit sowieso gedaan! "IEMAND DOE WAT" schreeuwde ik met tranen in mijn ogen. Nog geen 5 seconde later zat Raoul naast mij met een koffer "Ik heb 5 jaar lang in het ziekenhuis gewerkt! Ik weet wat ik moet doen"
Ik vertrouwde Raoul met heel mijn leven en liet het aan hem over. Ik en Koen bleven vanaf een afstandje kijken, "Komt het goed met haar?.." vroeg ik, "Ja alles komt goed met haar, maak je maar geen zorgen. We moeten de komende tijd goed voor haar zorgen"
Antwoorden Raoul.

Een tijdje later is Raoul klaar. Hij heeft zalfjes op haar sneden gedaan en ze ingewikkeld met verband. Raoul legt Romy in mijn bed, "Kan ik vannacht naast haar slapen?", "Doe maar niet Rob, je weet niet of ze het fijn vindt en waarschijnlijk doen haar sneden pijn. Ik denk dat ze het wél fijn vindt als je vannacht bij haar op de kamer blijft, voor het geval dat."

Pov Matthy
Ik ben buiten gaan zitten, nadat Robbie me een flinke klap heeft gegeven heb ik even frisse lucht nodig. Ik weet nu niet wat ik moet doen, ik kan niet zomaar naar binnen lopen nu want dan heb ik pas echt problemen. Ik blijf maar bij mezelf piekeren tot Robbie ineens naar buiten stormt "ZE HAD WEL DOOD KUNNEN ZIJN, HOE KON JE DAT HAAR AANDOEN?!!" Ik raakte lichtelijk in paniek "Wat is er met haar gebeurd?!", "OH DAT WEET JE DONDERSGOED MATTHYAS, MAAR ALS JE HET ECHT ZO GRAAG IN DETAILS WILT WETEN, JE HEB HAAR HELE ARMEN EN BENEN OPENGESNEDEN, ZE LAG IN EEN PLAS BLOED MATTHY!!" Ik ben sprakeloos en krijg tranen in mijn ogen "W-wat?.." Robbie negeert me en stormt terug naar binnen.

FÛCK! Ze heeft zichzelf gesneden door mij.. ik wilde haar beschermen zodat ze geen pijn werd gedaan en nu heb IK haar juist pijn gedaan.. Bij die gedachte begin ik nog harder te huilen, dit vergeef ik mezelf nooit..